Άρχισαν τα όργανα στο στρατόπεδο της ΠΡΟ.ΣΥ.Δ.Ε. Μάλλον σίγησαν τα όργανα !
To έντονο “συνδικαλιστικό” παιγνίδι της διάσπασης των προηγούμενων ημερών, ολοκληρώθηκε.
Σαν χρονικό προαναγγελθέντος θανάτου.
Τεράστια η προσπάθεια τώρα και από τις 2 φυλές της, να λεηλατηθούν αρχικά τα μέλη της και στην συνέχεια οι ψηφοφόροι της (όσοι της απόμειναν). Ένας άγριος εμφύλιος πόλεμος βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Μια διαδικασία “λάσπης και βούρκου”.
Η άλλοτε κραταιά συνδικαλιστική παράταξη του κλάδου, είναι σίγουρο πως θα έχει την ίδια τύχη της πολιτικής της πτέρυγας. Όπως δηλαδή το αντιλαϊκό ΠΑΣΟΚ κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος, έτσι θα συμβεί και στην ΠΡΟΣΥΔΕ “της διαπλοκής της μειοδοσίας και της υποταγής στο κεφάλαιο, τραπεζικό και κλαδικό και της κλαδικής μας απομόνωσης από την κοινωνία”.
Τα διαλυτικά φαινόμενα, σε πρακτικό επίπεδο έχουν να κάνουν με την “υπεροψία” και την “διαπλοκή” κάποιων στελεχών της, στην προσπάθεια τους να διατηρήσουν την όποια εξουσία τους, τώρα που ο πολιτικός και συνδικαλιστικός χάρτης αλλάζει.
Ο συνδικαλιστικός χάρτης και στον κλάδο μας αλλάζει! Έχει ήδη αλλάξει!
Αν σήμερα γίνονταν αρχαιρεσίες, το ποσοστό που ίσως συγκέντρωνε η ΠΡΟΣΥΔΕ ίσα που θα έφτανε να εκλεγούν 3-4 σύμβουλοι και αντιπρόσωποι.
Η ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ θα έβγαινε πρώτη δύναμη και θα ασκούσε αυτοδύναμα την διοίκηση του συλλόγου μας ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ, ΣΥΜΜΕΤΟΧΙΚΑ, ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ.
Η κρίση, η οικονομική δυσπραγία της πλειοψηφίας των συναδέλφων και η αναδουλειά, σε συνδυασμό με τον φαταουλισμό των μεγαλογραφείων (που τελευταία βάζουν πόδι και στον ΚΕΔΕ και στα ταμεία, αφού στράγγισαν ολοκληρωτικά την τραπεζική ύλη). Η συνδικαλιστική απραξία της ΠΡΟΣΥΔΕ (και των δύο αντιμαχόμενων φυλών) ως κλαδικής ηγεσίας, που στηρίζει ουσιαστικά την πολιτική των μνημονίων και της κυβέρνησης ( καμιά συμμετοχή από το 2009 σε κινητοποίηση κατά των κυβερνητικών αντιλαϊκών μέτρων, ούτε καν μια ανακοίνωση για το ξεπούλημα της μικρής ΔΕΗ, του αιγιαλού, τον αγώνα των καθαριστριών κ.λ.π.) και η προκλητική αδιαφορία της για τον αθέμιτο ανταγωνισμό που κυριαρχεί στον κλάδο, το επίσης αδιάφορο σφύριγμά της απέναντι στην τραπεζική τακτική καταπάτησης των αμοιβών μας, αλλά και η αναποτελεσματικότητα της για την πληρωμή των οφειλών του Δημοσίου προς τους συναδέλφους, η προσπάθειά της να καταργηθεί το ΦΕΚ με την στήριξη της στις ενιαίες αμοιβές, έχουν σχεδόν εξαγριώσει τους περισσότερους ψηφοφόρους της, που περιμένουν τις αρχαιρεσίες για να την τιμωρήσουν.
Αν και κατά την γνώμη μας, όσοι συνάδελφοι ψήφισαν ΠΡΟΣΥΔΕ, του βαθέως ΠΑΣΟΚ (Μήτσης) ή του ρηχού ΠΑΣΟΚ (Πρεκετές) θα έπρεπε να αυτομαστιγωθούν για την επιλογή τους. Για μια ακόμη φορά αποδείχτηκε ότι δεν ήταν σωστή η επιλογή τους, όταν με ελαφρά την συνείδηση στήριζαν τον δήθεν κολλητό υποψήφιο, τον συνεργάτη ή εκείνον που τους έδινε δουλειά και όχι τον συνδικαλιστικά άξιο ή τον αγωνιστή σύμφωνα με τις θέσεις και τις απόψεις του.
Όλοι θυμόμαστε το αίσχος των τελευταίων αρχαιρεσιών μας στο ΤΙΤΑΝΙΑ, όπου οι υποψήφιοι της ΠΡΟΣΥΔΕ είχαν στήσει καραούλι στα ασανσέρ και τραβούσαν κυριολεκτικά τους ψηφοφόρους, συνοδεύοντας τους σχεδόν μέχρι την κάλπη, για να μην έρθουν σε επαφή με άλλη παράταξη. Απορίας άξιο, πως με τέτοια καραγκιοζιλίκια πήραν τόσο μεγάλο ποσοστό (!;). Πέρα από την στήριξη που τους προσέφεραν τα μεγάλα συμφέροντα και οι …όπουλοι. Το εκλογικό αποτέλεσμα φυσικά, έδειξε σε εκείνη την χρονική στιγμή και την ποιότητα των ψηφοφόρων του συλλόγου μας.
Αφορμή του εμφυλίου στην ΠΡΟΣΥΔΕ, εμφανίζεται η προσπάθεια κάποιων στελεχών της εκλεγμένων στο Δ.Σ. του Συλλόγου της Αθήνας (φράξια Μήτση), να προστατέψουν με “χονδοειδέστατο” τρόπο, που εκθέτει “δήθεν” την παράταξη στο σύνολο των δικαστικών επιμελητών, την μειοδοσία και τον αθέμιτο ανταγωνισμό ορισμένων “επιχειρηματιών” του κλάδου.
Ο πραγματικός λόγος όμως της διάσπασης είναι η ηγεμονία. Ποια από τις δύο τάσεις της παράταξης θα ηγεμονεύσει στο χώρο και θα ελέγξει τον κλάδο. (και οι δύο “φυλές” θεωρούν ότι το εκλογικό ποσοστό τους ανήκει (;!)
Πρωταρχικό ρόλο στην διάσπαση, έπαιξε και η πλήρης αναποτελεσματικότητα των οργάνων του κλάδου υπό τον έλεγχο της πρώην “ενιαίας” παράταξης. Επίσης η πλήρης συνδικαλιστική απραξία και η προσπάθεια “αποδόμησης” κάποιων στελεχών της από την ηγεσία της. Η γραφειοκρατική της δομή της και η έντονη κριτική της πλειοψηφίας των συναδέλφων, κατά της παράταξης αλλά και των δύο προέδρων για τις ήττες του κλάδου (βλέπε κατάργηση περίληψης πλειστηριασμού, αμοιβές, οφειλές ΚΕΔΕ κ.α). πράγμα το οποίο προοιωνίζει εκλογική συρρίκνωση.
Η φράξια Μήτση, που είναι και η τάση του βαθέος παλαιοκομματικού μοντέλου του ΠΑΣΟΚΙΚΟΥ συνδικαλιστικού λαϊκισμού, προσπαθεί να εκμηδενίσει την έτερη φυλή της ΠΡΟΣΥΔΕ, εκείνη, που έχει φύλαρχο τον Πρεκετέ.
Προσπάθησε επίσης με διαδικασίες “fast truck” να προωθήσει σε θέση κλειδιά, τα δικά της στελέχη, για να εμφανιστεί στο μέλλον ως διάδοχος της (μερικά από τα στελέχη αυτά, είχαν διαγραφεί ήδη πριν από μέρες από την ΠΡΟΣΥΔΕ επειδή λέει η συνδικαλιστική δράση τους, δεν συνάδει με τις αρχές της παράταξης).
Η φράξια Μήτση, γνωρίζοντας ότι …δεν θα καταφέρει να ελέγξει με εσωπαραταξιακές διαδικασίες την ΠΡΟΣΥΔΕ προσπαθεί να την διαλύσει, συγκροτώντας μια νέα ομάδα – παράταξη με τα στελέχη που θα της απομείνουν και έχουν εκλεγεί στο Δ.Σ. του Συλλόγου.
Από την άλλη μεριά, η “μητρική τάση” της ΠΡΟΣΥΔΕ που συναντάται στην ομάδα Πρεκετέ (η οποία κάνει και τις διαγραφές παίζοντας το αδέκαστη) επιτίθεται στην φράξια του Μήτση, με αιχμή την παραπάνω σοβαρότατη κατηγορία της υπόθαλψης της μειοδοσίας και όχι μόνο. Σε μια προσπάθεια να εμφανιστεί ότι τάχα κήρυξε ανένδοτο κατά “των παρανομόπουλων” όπως αποκαλεί το τελευταίο διάστημα τους μειοδότες. Σε μια απέλπιδα προσπάθεια να κρατήσει όσο περισσότερο χρόνο μπορεί τον έλεγχο στην Ομοσπονδία, αλλά και στην ίδια την ΠΡΟΣΥΔΕ που πια βρίσκεται σε πλήρη αποσύνθεση και διάλυση.
Βγάζει δε από το χρονοντούλαπο (και πρακτικά εκθέτει ανεπανόρθωτα κατά τη γνώμη μας) τον προηγούμενο πρόεδρο της ομοσπονδίας, (που τα παράτησε ο άνθρωπος για προσωπικούς λόγους) προσπαθώντας τάχα, να αξιοποιήσει τις υπαρκτές ίσως σχέσεις – γνωριμίες του με κυβερνητικά στελέχη. Στοχεύοντας να παραπλανήσει για μια ακόμη φορά την πλειοψηφία των συναδέλφων, με την δια του Lobby συνδικαλισμού επίλυση των συσσωρευμένων κλαδικών προβλημάτων. Πως αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί η επανεμφάνιση του πρώην προέδρου, η συμμετοχή του στις συνεδριάσεις της Εκτελεστικής Γραμματείας και η επίσκεψη του με τον θεσμικό πρόεδρο της Ομοσπονδίας στην Γενική Γραμματέα Δημοσίων Εσόδων, αλλά και οι δύο συναντήσεις τους με την ένωση τραπεζών, χωρίς κανένα άλλο μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας αλλά και χωρίς καμιά για αυτό εξουσιοδότηση;
Αυτός ο δήθεν “ανένδοτος”, είναι προφάσεις εν αμαρτίες. Γιατί όσο αφορά στην μειοδοσία, εφευρέτης της ήταν η συγκεκριμένη παράταξη η ΠΡΟΣΥΔΕ. Με όλες τις μορφές και με όλες τις φυλές της.
Εκείνη άνδρωσε τα γραφεία, που σήμερα λυμαίνονται την μαζική ύλη. Γι αυτό και ως αντάλλαγμα εκείνα, της παρείχαν μέχρι σήμερα την αμέριστη στήριξή τους.
Τα κορκοδείλια δάκρυα της “φυλής του Πρεκετέ” δεν πείθουν. Τουλάχιστον όχι εμάς.
Το παιγνίδι των δύο φυλών, έχει να κάνει με την ηγεμονία στο χώρο τους όπως αναφέραμε ήδη.
Ελπίζουμε… τα “θύματα” από αυτόν τον εμφύλιο, να προέλθουν μόνο από τα εμπόλεμα μέρη…και να μην υπάρξουν παράπλευρες απώλειες στον κλάδο.
Δεν το ελπίζουμε μόνο…το πιστεύουμε.
Επειδή η ΠΡΟΣΥΔΕ είναι πια νεκρή και πάνω στο συνδικαλιστικό της κουφάρι σκυλεύονται οι φυλές της.
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
