του Γιάννη Χαλκιαδάκη
Μέσα σε 20 μόλις ημέρες η νέα συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ “πρόδωσε“ τους αριστερούς ψηφοφόρους που τη στήριξαν, αλλά και τα ευρωπαϊκά κινήματα αλληλεγγύης που στάθηκαν στο πλευρό της.
Δεν ευθύνεται για το αρνητικό πρόσημο που χαρακτηρίζει τις επιλογές της, το μικρό χρονικό διάστημα που η κυβέρνηση ελέγχει το τιμόνι της χώρας. Η λάθος πολιτική της κατεύθυνση δημιουργεί το τσουνάμι της αμφισβήτησής της.
Αρχής γενομένης από την εκλογή του δεξιού και μνημονιακού Προκόπη Παυλόπουλου στην προεδρία της Δημοκρατίας. Στην συνέχεια με την συμφωνία της κυβέρνησης στο Eurogroup η οποία αποτελεί πλήρη υποταγή της ελληνικής πλευράς, στις πιέσεις της Ε.Ε. Ας λένε τώρα ότι θέλουν. Πάντα εξάλλου οι κυβερνήσεις βάφτιζαν το κρέας ψάρι. Για να πείσουν τους αφελείς…και ελπίζοντες.
Καταλαβαίνω απόλυτα την απογοήτευση που βιώνουν οι αριστεροί που στήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ. Άλλα περίμεναν, όπως τις ενέργειες των πρώτων ημερών! Όμως αυτά όμορφα συμβολικά …ήδη ξεθώριασαν. Η δημόσια συγνώμη του Μανόλη Γλέζου λέει αρκετά.
Καμιά ΑΝΟΧΗ δεν πρέπει να δείξουμε σε πολιτικές που διαιωνίζουν την λιτότητα, την υποταγή, τους επικυρίαρχους. Ας μη χρειαστούν άλλα 20 χρόνια για να αποδείξουμε εκ νέου στους εαυτούς μας την πολιτική μας ηλιθιότητα. Ας μη παραμυθιαζόμαστε!
O ΣΥΡΙΖΑ, έχω την αίσθηση, με την πολιτική του, αν συνεχίσει τον ίδιο δρόμο (η αντιμνημονιακή ρητορική του είναι τουλάχιστον τώρα χωρίς αντίκρισμα), ετοιμάζει σταθερά την πολιτική του καταδίκη από τα ριζοσπαστικοποιημένα και αριστερά κοινωνικά στρώματα της χώρας, που όπως όλα δείχνουν, θα αναζητήσουν άλλο πιο “επαναστατικό” κόμμα προκειμένου να εκπροσωπηθούν πολιτικά. Το ίδιο όμως θα συμβεί και με τους συντηρητικούς πολίτες που τον ακολούθησαν…που θα στραφούν σε πιο… ακροδεξιές επιλογές (!;)
Η συμφωνία στο eurogrup, αφορά στην παράταση του μνημονίου για 4 μήνες, (αυτό ήθελαν εξ αρχής οι δανειστές) στην αξιολόγηση από τους «θεσμούς» (η νέα ονομασία της τρόικας) γελοίο; Στα κεφάλαια του ΤΧΣ που θα δοθούν μόνο αν αξιολογηθεί θετικά η κυβερνητική πολιτική. Ενώ θα δοθούν αποκλειστικά για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Στις μεταρρυθμίσεις, στην αναγνώριση του χρέους, στην δέσμευση για την εκπλήρωση των δανειακών υποχρεώσεων της χώρας ως προς τους δανειστές, στη διασφάλιση πρωτογενών πλεονασμάτων στους προυπολογισμούς, αλλά και στη υπόσχεση για μη κατάργηση μνημονιακών μέτρων, στην αποφυγή μονομερών ενεργειών που θα αποκλίνουν από τους μνημονιακούς στόχους. Όπως π.χ. καταγγελία αποκρατικοποιήσεων που έχουν ψηφιστεί από την κυβέρνηση ΝΔ–ΠΑΣΟΚ.
Τα παραπάνω αποτελούν την αποδοχή του μνημονίου και επιβεβαιώνουν πως η γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ «ΟΥΤΕ ΡΗΞΗ – ΟΥΤΕ ΥΠΟΤΑΓΗ» είναι λάθος.
Το αποδείχνει πέρα από όλα τούτα και το πισωγύρισμα της κυβέρνησης, για την επαναπρόσληψη των καθαριστριών που παραπέμπεται για τον Οκτώβρη; Των σχολικών φυλάκων και των εργαζομένων της ΕΡΤ που παραπέμπεται στο μακρινό και αβέβαιο μέλλον; Αλλά και τα 751 € που κρύφτηκαν και θα εμφανιστούν στο τέλος του 2016 και βλέπουμε; Σάμπως τα 12.000 € αφορολόγητα; Το δώρο στους χαμηλοσυνταξιούχους; Όλα ελέω μνημονιακής παράτασης …που όμως μετονομάστηκε και αυτή σε… γέφυρα.
Δυστυχώς το λεωφορείο, που κουβαλούσε το περιβόητο κοστολογημένο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, όπως φαίνεται συγκρούστηκε στα βράχια του “νέου γεφυρωμένου μνημονίου” και η ΕΛΠΙΔΑ που έρχονταν ψυχοραγεί. Ας προσπαθήσουμε να την κρατήσουμε ζωντανή! Ερχόμενοι σε αντίθεση με το χρέος, το ευρώ, την ΕΕ και την υποταγή.
Μόνο η άμεση παύση πληρωμών και η διαγραφή του ληστρικού χρέους, η έξοδος από το ευρώ, η απειθαρχία στις ευρωσυνθήκες και η έξοδος από την Ε.Ε. οι εθνικοποιήσεις των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων με εργατικό έλεγχο και άσκηση εθνικής νομισματικής πολιτικής μπορεί να απαντήσουν στους εκβιασμούς και να ανοίξουν τον δρόμο για φιλολαϊκή έξοδο από την κρίση.
Γίνεται σε όλους σιγά σιγά καθαρό, ότι η πλειοψηφία της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ εξυπηρετεί την αναπαραγωγή του συστήματος (σε μια δύσκολη από την πίεση του λαϊκού παράγοντα για το πολιτικό σύστημα καμπή) και φυσικά την ιδεολογία της συμμετοχής στην Ευρώπη και τα κελεύσματα της. Σπέρνοντας παράλληλα την ψευδαίσθηση της αλλαγής της Ευρώπης σε φιλολαϊκή.
Η προγραμματική δέσμευση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ για παραμονή της χώρας στο ευρώ, που αποτελεί την επιλογή της αστικής τάξης της χώρας, (γιαυτό και η πανηγυρισμοί και η στήριξη της από τον ΣΕΒ και όλα τα ΜΜΕ) περιόρισε την άσκηση πίεσης, με αποτέλεσμα την υποταγή της. Αφού από την αρχή έστειλε το μήνυμα ότι δεν θα οδηγηθεί σε σύγκρουση, και ότι πάση θυσία θα βρεθεί συμβιβαστική λύση.
Η μέχρι σήμερα πολιτική της νέας κυβέρνησης, ενισχύει την άποψη ότι χωρίς ρήξη δεν μπορεί να υπάρξει τέλος της λιτότητας, ούτε Εθνική ανεξαρτησία και Λαϊκή κυριαρχία.
ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ για να μην περάσει ο ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ
27 Φεβρουαρίου, 2015 14:58
Σύντροφε Γιάννη,
Η πραγματικότητα σε σχέση με τη σημερινή κατάσταση είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού στηρίζει την ελληνική κυβέρνηση.
Βέβαια, επειδή όλοι ζούμε την πολιτική πραγματικότητα, παρακολουθούμε πως άνθρωποι με ιδιαίτερο αριστερό παρελθόν, ανησυχούν, βάζουν κόκκινες γραμμές, με στόχο να μην απογοητευτεί ο λαός και η κυβέρνηση να κάνει πράξη αυτά για τα οποία δεσμεύτηκε.
Ευνόητο είναι λοιπόν για κάθε αριστερό να καταλαβαίνει ότι αυτή τη δύσκολη στιγμή, για την αριστερά και τον τόπο, είναι πολύ νωρίς για θριαμβολογίες.
Είναι όμως ΑΣΥΓΧΩΡΗΤΑ νωρίς να κάνει μνημόνιο στην ελπίδα που γεννήθηκε στις 25 Γενάρη 2015.
Και στη μια και στην άλλη περίπτωση, οι αγώνες του λαού είναι αυτοί που θα σηματοδοτήσουν το αριστερό πρόσημο στις οποιεσδήποτε εξελίξεις.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ Δικαστικών Επιμελητών,
Γιάννης Παπακωνσταντίνου
1 Μαρτίου, 2015 02:14
Να βοηθήσουμε το λαϊκό κίνημα για να μας βοηθήσει. Και ας μη βιαζόμαστε να καταδικάζουμε! Ας πιέζουμε προς ριζοσπαστικές λύσεις και ας είμαστε αντικειμενικοί όταν κρίνουμε. Και να ξέρουμε ότι χρειάζεται χρήμα και το χρήμα το έχει ο εχθρός. Κριτική, ναι! Αλλά και συμμετοχή σε όσα γίνονται, συμμετοχή χωρίς εγγυήσεις, συμμετοχή δημιουργική. Αγώνας! «πόλεμος πάντων μεν πατήρ έστι, πάντων δε βασιλεύς».
1 Μαρτίου, 2015 14:39
Με μπερδεύεται σύντροφοι.
Δεν μπορώ να συμφωνήσω στον πυρήνα των σχολίων σας.
Το κείμενό μου νομίζω, με μεγάλη προσοχή έβαλε τους προβληματισμούς μου. Δεν καταδικάζω κανένα. Τον λάθος πολιτικό δρόμο που ακολουθεί κατά την γνώμη μου η κυβέρνηση ήθελα να καταδείξω. Και γιατί όχι, να πιέσω να πάει αλλιώς.
Εξάλλου το κίνημα και η συμμετοχή μας σε αυτό δεν είναι κάτι το μεταφυσικό. Ούτε μπορεί να υπάρχει συμμετοχή χωρίς εγγυήσεις (;!) πουθενά.
Η ουσία είναι μία.
Αν ο Ελληνικός Λαός περιμένει από την κυβέρνηση να ασκήσει φιλολαϊκή πολιτική και δεν βγει στους δρόμους, για να την επιβάλλει ο ίδιος, θα περάσουν χρόνια και τα όνειρά του δεν θα γίνουν ποτέ πράξη.
4 Μαρτίου, 2015 09:55
Σύντροφε Γιάννη,
για να βοηθήσω λίγο τον διάλογο και ίσως να ξεμπερδευτείς σε προτρέπω να διαβάσεις το άρθρο του Ευτύχη Μπιτσάκη “Και τώρα τι; Μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης”
το οποίο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα των συντακτών:
http://www.efsyn.gr/arthro/kai-tora-ti-metaxy-skyllas-kai-haryvdis
Σε κάθε περίπτωση, για να μην κάνουμε μόνο γενικόλογες παρατηρήσεις πολιτικής, οι οποίες και αυτές χρειάζονται, θα πρέπει να αρχίσουμε το διάλογο για το δικό μας χώρο. Τι δικαστικούς επιμελητές θέλει το λαϊκό μας κίνημα; Τι καθήκον έχουμε εμείς στο χώρο μας, πως πρέπει να διαμορφώσουμε τη δράση μας, τι πρέπει να αλλάξουμε στον 2318; Περιμένω εναγωνίως.
4 Μαρτίου, 2015 19:26
Συντροφέ μου,
όλος αυτιά τόσο προσωπικά όσο και η ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ να ακούσουμε τις προτάσεις σου και γιατί όχι να υιοθετήσουμε κάποιες ή και όλες αν συμφωνήσουμε με αυτές.
Είμαι απόλυτα σύμφωνος στην έναρξη ενός διαλόγου, πρωτίστως με τον αριστερό κόσμο του κλάδου για το ρόλο και την μορφή αλλά και για την επιβίωση του δικαστικού επιμελητή στην νέα εποχή. Την συνδικαλιστική του έκφραση, αλλά την ριζική ίσως αλλαγή του 2318.
Από την μεριά μας έχουμε ήδη ξεκινήσει ένα ειλικρινή και σοβαρό διάλογο (τουλάχιστον μεταξύ των “μελών” μας) …και με χαρά μου μπορώ να σου πω πως ήδη υπάρχουν τα πρώτα ενθαρρυντικά του αποτελέσματα. Αποκρυσταλώνεται σιγά σιγά η πρότασή μας…για να μπορέσουμε κατόπιν να την συζητήσουμε πιο μαζικά. Περιμένω και γω με τη σειρά μου τις απόψεις σου.
Έγγραφα ή προφορικά, δημόσια (μέσα από το site) ή σε προσωπική επαφή.Όπως βολεύει.
Α! και που είσαι, το έχω διαβάσει το άρθρο του Ευτύχη.