Ριζοσπαστική Παρέμβαση Δικαστικών Επιμελητών

Κάποτε η συνέπεια λόγων και έργων, συνδυαστικά με την ειλικρίνεια, αποτελούσαν στοιχειώδεις κανονιστικές αξίες των ανθρώπινων σχέσεων. Όμως από αυτές τις αρχές έχουν πάρει διαζύγιο εδώ και χρόνια στον κλάδο μας,   οι συνδικαλιστικές παρατάξεις της γραφειοκρατίας.

Με εξαίρεση την ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ και στα στελέχη της, των οποίων η ειλικρίνεια των απόψεων και των προθέσεων είναι το μεγάλο τους ατού! Η συνέπεια λόγων και έργων είναι η kokkinigrammi τους;  Στην σχεδόν 20 ετή δράση της, ουδέποτε  υπήρξε στο συνδικαλιστικό της λόγο διγλωσσία! Οι θέσεις της καθαρές, η στάση τους σταθερή. Σε σημείο που πολλοί μας χαρακτήριζαν “γραφικούς”.

Άσχετα λοιπόν αν αρέσουν ή όχι οι προτάσεις μας σε κάποιον, είναι σίγουρο ότι  δεν μπορεί με επιχειρήματα να μας κατηγορήσει ότι έστω και μία φορά κάναμε “κολωτούμπα”.

Πετάγματα ΝΑΙ! Έχουμε κάνει πολλά. Παράλληλα προσπαθούμε να τραβήξουμε “εκεί ψηλά” και τον κλάδο ολάκερο.

Φυσικά όπως γίνεται πάντα σε τούτο τον “έρημο κλάδο”, κάποιοι … (αλλότρια και όχι μόνο, συμφέροντα εξυπηρετούντες) χύνουν το μελάνι τους ή την χολή τους εναντίον μας, εκτιμώντας ότι με αυτή τους την τακτική θα εμποδίσουν την έφοδο μας  “στα χειμερινά ανάκτορα”.

Όποιος όμως καλόπιστος συνάδελφος, ανατρέξει στην ιστορική μας πορεία, είτε μέσα από παλιότερα έντυπα μας, είτε μέσα από την ιστοσελίδα μας. Αν… μας έχει έστω και λίγο παρακολουθήσει, σε κάποια έστω Γενική Συνέλευση συλλόγου ή Ομοσπονδίας, όλους αυτούς θα τους διαψεύσει.

Κάποιοι …κάνοντας χρήση κάποιων “πρακτικών” και απομονώνοντας αποσπασματικά εκφράσεις μας, προσπαθούν να καταδείξουν, ότι τους μοιάζουμε. Ότι όλοι είμαστε ίδιοι. Είναι τουλάχιστον γελοίο να πιστεύουν ότι  με τον τρόπο αυτό θα πείσουν τους συναδέλφους να μας γυρίσουν την πλάτη.

Από τα πολλά που λένε ακούσαμε και τούτο :  ενώ… “καταγγείλαμε τον κ. Ντινόπουλο για μειοδοσία…”  Σε συνεδρίαση του Δ.Σ. ζητήσαμε από τον καταγγελλόμενο τάχα συγνώμη (!;)… έτσι γράφτηκε στα πρακτικά… Φυσικά ουδέποτε ζητήσαμε συγνώμη (μόνο ειρωνική θα μπορούσε να ήταν) από κανένα. Αντίθετα εμποδίσαμε ένα προσχηματικό έλεγχο που θα τον έβγαζε λάδι.

Ε! λοιπόν όχι! Τους διαψεύδουμε! Εμείς είμαστε διαφορετικοί.

Να τονίσουμε για μια ακόμη φορά. Τα πρακτικά των συνεδριάσεων Δ.Σ. ή Ε.Γ. για να είναι έγκυρα υπάρχουν μόνο 2 τρόποι. Ο ένας… είναι η μαγνητοφώνηση και απομαγνητοφώνησή τους (αλήθεια γιατί εδώ και χρόνια δε έχουν  υλοποιηθεί σχετικές αποφάσεις τόσο στο σύλλογο όσο και στην ομοσπονδία; Πρώτη φορά χτες 17-4-2015 χρησιμοποιήθηκε από τον κ. Αντωνίου μαγνητόφωνο στην συνεδρίαση της Ε.Γ.). Ο άλλος τρόπος είναι η υπογραφή των πρακτικών από όλους. Έτσι δεν θα χωρά καμιά αμφισβήτηση για την εγκυρότητά τους. Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα.

Με  λίγες  λέξεις και με αφορμή το άρθρο 139 παρ.2 για το οποίο πολύς λόγος γίνεται τελευταία, θα προσπαθήσουμε να δείξουμε ποιος είναι ποιος (όχι δηλαδή πως δεν ξέρετε).

Το 1995 ψηφίζεται ο Ν. 2318 στο τρίτο μέρος του οποίου και στις μεταβατικές του διατάξεις υπάρχει το άρθρο 139 παρ. 2 το οποίο ΗΤΑΝ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ στην υλοποίησή του  και όχι ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΟ όπως το 51 και ορίζει: Με κοινή απόφαση του Υπουργού Δικαιοσύνης και των συναρμοδίων Υπουργών, που δημοσιεύεται στην εφημερίδα της Κυβέρνησης, καθορίζονται ο τρόπος και οι λεπτομέρειες κατανομής, μεταξύ των δικαστικών επιμελητών της ίδιας κατά τόπο αρμοδιότητας, της επαγγελματικής ύλης που προκύπτει από τις προβλεπόμενες στο άρθρο 51 του ίδιου νόμου πηγές” (δηλαδή  Δημοσίου τομέα, τραπεζών Ελληνικών και ξένων και ΟΤΑ).

Η υλοποίηση του άρθρου αυτού, δεν χρειάζονταν καμιά απολύτως απόφαση Συλλόγου ή Ομοσπονδίας για να υλοποιηθεί. Απλώς χρειάζονταν την βούληση του “πατερούλη του κλάδου” και μια συγκεκριμένη πρόταση υλοποίησης στην οποία θα στηριζόταν η σχετική ΚΥΑ.

Τότε η υλοποίησή του, θα ήταν μια απλή διαδικαστική υπόθεση. Αφού ΠΑΣΟΚΟΣ ήταν “ο πατερούλης”, ΠΑΣΟΚΟΣ  κι ο Υπουργός, στην ίδια κλαδική πίνανε τον καφέ τους.

Όμως τα συμφέροντα καλά κρατούσαν. Η μειοδοσία διόγκωνε τα εισοδήματα κάποιων, εκείνοι που δούλευαν με τις τράπεζες, έλεγχαν και τους συνδικαλιστικούς φορείς,  δεν ήταν το σωστό timing για ισοτιμίες (κατά την ΠΡΟΣΥΔΕ της τότε εποχής) ανάμεσα στους δικαστικούς επιμελητές. Ουσιώδεις αντιδράσεις δεν υπήρχαν. Η ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ μόλις είχε σκάσει από το αυγό της. Δεν είχε γίνει επικίνδυνη.

Εξάλλου ο τότε “πατερούλης” και “η αυλή του”, έλεγχαν το σύνολο σχεδόν της τραπεζικής ύλης…το δημόσιο τότε, ήταν επουσιώδης  παίκτης  τον άφηναν “στην κλαδική πλέμπα”. Μόνο οι “ηλίθιοι” της ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ φώναζαν για το 139, το 51 , τον ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ, αλλά τότε, ήταν οι ελάχιστοι οι ακίνδυνοι και  οι γραφικοί! 

Πέρασαν από τότε 20 χρόνια. Το άρθρο 139 παρ.2,  και το 51, γίνονταν προεκλογική σημαία “διαφόρων κλαδικών σωτήρων” για τους 5-6 μήνες των προεκλογικών περιόδων. Μετά… περνούσε στην χώρα της λησμονιάς!

Οι κατοπινοί “πατερούληδες” ή έλεγχαν το σύνολο της τραπεζικής ύλης… ή “ελεγχόταν” από εκείνους που διαχειρίζονταν την τραπεζική ύλη. Μόνο οι “ηλίθιοι” της ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ πάλι φώναζαν, για το 139, το 51 , τον ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ… αλλά βλέπετε, εκείνοι δεν είχαν ύλη για διανομή …και έτσι ήταν…και πάλι ακίνδυνοι! Σιγά μην πείσουν τον κλάδο για τις απόψεις τους, αφού δεν έχουν να μοιράσουν δουλειά σε κανένα (!;). Έτσι είχαν μάθει τους συναδέλφους. “Σου δίνω… με ψηφίζεις,  με ψηφίζεις σου δίνω…” !!!

Ακόμη και χτες… στην Θεσσαλονίκη στην ολομέλεια της ΟΔΕΕ  η ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ σήκωσε ξανά για εκατοστή φορά,  το θέμα της υλοποίησης του άρθρου 139. Όμως τούτη τη φορά, είναι δυνατή, ακούγεται, πείθει, έχει γίνει άκρως επικίνδυνη για τα συμφέροντα! Η πορεία της  πρέπει να αναχαιτιστεί.

Έτσι φτάσαμε στο σήμερα. Στον πυρήνα της κρίσης. Τα πραγματικά προβλήματα διογκώθηκαν. Κάποιοι έχασαν την πίτα τους. Οι πιο πολλοί συνάδελφοι αντιμετωπίζουν τον μπαμπούλα της επιβίωσης… κυρίως όμως  σε 11 μήνες έχουμε κλαδικές εκλογές!!!

Πρέπει να αναχαιτίσουν την ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ.

Ξαφνικά λοιπόν, εμφανίζεται  η λύση (που κράταγαν οι ίδιοι στην κατάψυξη για 20 χρόνια). Η ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ των άρθρων  139 και  51. Η λύση όμως… έρχεται μαζί με τους σωτήρες. Το 139 “το θέλει” η ΠΡΟΣΥΔΕ,  το 51 “το θέλει” η ΣΥΜΜΑΧΙΑ. (Ας έχουν κάνει σαν ενιαία παράταξη τα πάντα για να τα κάψουν και τα δυό).

 Α …τώρα  η μπάλα γυρίζει…που λέει κι ο Ζουγανέλης στην διαφήμιση.

Όμως “… η επί τόσα χρόνια παράλειψη έκδοσης κανονιστικής απόφασης συνεπάγεται την ματαίωση της βούλησης του νομοθέτη δια παραλείψεως άσκησης της αρμοδιότητας της κανονιστικής δρώσας διοίκησης περί έκδοσης της αναγκαίας Υπουργικής Απόφασης.” όπως λέει και η σχετική γνωμοδότηση. Όλοι καταλαβαίνουμε τι σημαίνει αυτό.

Εμείς, βρισκόμαστε αταλάντευτα από την αρχή υπέρ της υλοποίησης και των δύο αυτών άρθρων. Όπως έχουμε δηλώσει ξανά, θα στηρίξουμε με όλες μας τις δυνάμεις, όποια προσπάθεια γίνει σε αυτή την κατεύθυνση. Όποιος κι αν την ξεκινήσει. Παρά τις επιφυλάξεις μας για την ειλικρίνεια των προθέσεων ορισμένων, θα συμβάλουμε στην επεξεργασία μιας σοβαρής και εμπεριστατωμένης πρότασης, την οποία δεν θα μπορεί να αρνηθεί η πολιτική ηγεσία.

Μια πολιτική ηγεσία όπως ισχυρίζεται…πρώτη φορά “ΑΡΙΣΤΕΡΑ“.  Το πήδημα και η Ρόδος ισχύουν και εδώ για την Κ.Υ.Α και μάλιστα …στον κύβο! Είμαστε  επιφυλακτικότεροι …όσο αφορά στις κυβερνητικές προθέσεις. Μετά και τις πρόσφατες πράξεις της νομοθετικού περιεχομένου (εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Σαμαράς) για να πάρει τα υπόλοιπα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων και η τελευταία ακτίδα εμπιστοσύνης μας προς την κυβέρνηση έσβησε.

Θα στηρίξουμε όλες τις προσπάθειες υλοποίησης (όπως πάντα), μήπως και  μπορέσουμε να αγωνιστούμε, να πιέσουμε και επιτέλους να νικήσουμε ΕΝΩΜΕΝΟΙ (αμφίβολο αφού τα συμφέροντα δεν είναι ίδια για όλους μας). Έχοντας στα χέρια μας ένα “δημοκρατικό εργαλείο”, για να προσφέρουμε  στα χέρια των συναρμόδιων Υπουργών και όχι μια καυτή πατάτα.

Για να μην μείνει πάλι, η πρόταση υλοποίησης των δύο αυτών άρθρων, απλώς μία προεκλογική εξαγγελία κάποιων. Για να πάρουν απλώς τις εκλογές.

Τέλος απαντώντας σε κακεντρεχές δημοσίευμα, δηλώνουμε  λάτρεις της ενόργανης γυμναστικής.  Κάνουμε άλματα ακόμη και στην ουτοπία , χωρίς δεσμεύσεις από κανένα.

Δεν μας αρέσει όμως καθόλου η ρυθμική. Πολύ περισσότερο όταν τον ρυθμό κρατάνε τα τουμπερλέκια των συμφερόντων! Στον οποίο τυφλά κάποιοι δυστυχώς ακόμη υπακούν.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ