Νοέ 30 2015

Κι όμως… δεν είμαστε όλοι … ίδιοι!

του Γιάννη Χαλκιαδάκη

Αποτέλεσμα εικόνας για αντισταθειτεΤο τελευταίο διάστημα, γίνεται ένας πλειστηριασμός στην ενημέρωση μας για συντεχνιακά θέματα, από sites, e-mails και μηνύματα.  Οι πρόεδροι του Συλλόγου της Αθήνας αλλά και της ΟΔΕΕ  και οι παρατάξεις  τους, κάνουν έναν αγώνα δρόμου ποιος θα μας ενημερώσει πρώτος από το πιο ενδιαφέρον μέχρι και το πιο αδιάφορο κλαδικό γεγονός. Ενώ μας βομβαρδίζουν και με προτάσεις για τρόπους πάταξης της μειοδοσίας. Προτάσεις όμως για να έχουμε να λέμε. (Με εμπόδια που μπαίνουν συνειδητά για να μην υπάρξει ποτέ η εφαρμογή τους. Όπως εκείνη που για την προείσπραξη των αμοιβών μας προϋποθέτει  ηλεκτρονικά βιβλία και “νταβατζή” σε κάθε πράξη μας την ΟΔΕΕ.)  Όμως κουβέντα να γίνεται. Ας όψονται οι εκλογές του Μάρτη!

Αλήθεια γιατί τόσα χρόνια, τουλάχιστον 20, αφού ήταν για αυτούς τόσο απλό δεν πατάχθηκε η μειοδοσία και ο αθέμιτος ανταγωνισμός; Ποιοί είχαν την πλειοψηφία στην κλαδική διοίκηση όλα αυτά τα χρόνια;

Παρεμπιπτόντως, ένας και μοναδικός είναι ο τρόπος της προείσπραξης αν θέλουμε να ισχύσει. Αποκλειστικά μέσω e-banking. Ο “πελάτης” θα επιλέγει την ανάλογη πράξη και την αντίστοιχη ζώνη, την σχετική αμοιβή, τον δικαστικό επιμελητή, θα πληρώνει από τον υπολογιστή του στον λογαριασμό του δικ. επιμελητή, θα τυπώνει από τον υπολογιστή του  ένα barcode (απόδειξη)  που θα επικολλά στο προς επίδοση έγγραφο ή στο προς εκτέλεση απόγραφο και τέλος. Το κόστος της εφαρμογής είναι πραγματικά πολύ μικρό σε σχέση με το όφελος και μπορεί να το επωμιστεί η ΟΔΕΕ μαζί με τους συλλόγους. 

Το μόνο που χρειάζεται να γίνει, είναι “να τρέξουν” για την σχετική υπουργική απόφαση που θα καθορίζει και θα περιγράφει τον παραπάνω τρόπο. Μιας και οι αντιδράσεις από τους “πελάτες” μας θα είναι μεγάλες και μάλλον έντονες, επιβάλλεται η ταχύτητα και κυρίως η σοβαρότητα στην πρόταση. Αφού σήμερα σχεδόν κανένας δεν προπληρώνει.

Για να δούμε…θα τρέξουν; Όλα τα άλλα έχουν να κάνουν με την λαϊκή παροιμία:  “όποιος δεν θέλει να ζυμώσει 10 χρόνια κοσκινίζει”…και εμείς στον κλάδο ξεπεράσαμε τα 20! Για να μην πω τα 57 (;!)

Γιατί ναι, ο αθέμιτος ανταγωνισμός ταλανίζει “τη συντεχνία μας” πολύ πριν το 1958 ! Από τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια. Καμιά από τότε διοίκηση, κανένας συνδικαλιστής της πλειοψηφίας, δεν είχε τα κότσια και την βούληση να βάλει χέρι στα συμφέροντα. Εσωτερικά (μεγαλοεπιμελητές) και εξωτερικά (μεγάλοι παραγωγοί επαγγελματικής ύλης – π.χ. τράπεζες). Ίσως επειδή “τα συμφέροντα” είναι μια μεγάλη απάνεμη πισίνα στην οποία χωράνε να κολυμπήσουν όλοι όσοι υποκύψουν στις προσταγές τους. Γλυτώνοντας έτσι άπαξ από τις φουρτούνες στην αγριεμένη θάλασσα της ανέχειας και της επαγγελματικής απομόνωσης από ύλη.

Ποιος αλήθεια, μειοδότης (μικρός ή μεγάλος), τιμωρήθηκε όλα αυτά τα χρόνια; Ίσως κάποιοι να τιμωρηθούν, όταν τελειώσει η έρευνα που μου ανατέθηκε από το Δ.Σ. της Αθήνας τελευταία. Αν αποδειχτούν οι καταγγελίες εναντίον τους.

Το ζητούμενο όμως δεν είναι η τιμωρία μετά την εγκληματική πράξη, αλλά η πρόληψη και τελικά η αποφυγή του εγκλήματος. Δεν βοηθά μόνο η τιμωρία κάποιων αλλά η δημιουργία ασφαλιστικών δικλείδων για να μην μπορέσουν να παρανομήσουν. Σήμερα η τεχνολογία και η ηλεκτρονική εποχή μας δίνει αυτή την δυνατότητα. Υπάρχει όμως η θέληση…ή όλα είναι προφάσεις εν αμαρτίες;

Νομίζω ότι πλέον, κανείς δεν μπορεί να ξεγελάσει τους σκεπτόμενους εκείνους συναδέλφους που στον ένα ή τον άλλο βαθμό παρακολουθούν τα συνδικαλιστικά δρώμενα. Φυσικά υπάρχουν και οι άλλοι. Όλοι όσοι θέλουν να πειστούν και είναι οι ίδιοι που θεωρούν αδιανόητο να βλέπουν κλαδικό εκπρόσωπο χωρίς γραβάτα. Αλλά υπάρχουν και οι νέοι συνάδελφοι που δυστυχώς δεν γνωρίζουν ακόμη πρόσωπα και πράγματα και κυρίως αγνοούν  την δράση του κάθε ένα μας, στην 20 ετία που πέρασε.  Σε αυτούς τους τελευταίους απευθύνεται ο αγώνας δρόμου της ενημέρωσης. Είναι πιο εύκολο να πειστεί “για τις αγαθές προθέσεις σου” κάποιος που δεν σε γνωρίζει ή σε έχει δει 5 φορές σε σεμινάρια ή μια ημερίδα, (και του έκανε καλή εντύπωση το στήσιμο σου) από εκείνον που “σε έχει φάει στη μάπα” χρόνια ολόκληρα.

Φυσικά αρκετοί θα είναι οι συνάδελφοι που θα τους ψηφίσουν ξανά. Έτσι ή αλλιώς όλοι έχουμε τους ηγέτες που μας ταιριάζουν.

Οι δύο πρόεδροι που συναγωνίζονται στην ενημέρωση (προέρχονται από την ίδια παράταξη) άσπονδοι πλέον εχθροί, μετά την διάσπαση τους, ακονίζουν τα ξίφη τους.

Θεωρούν πως μπορούν να  “πείσουν ξανά”! Ίσως και να μπορούν. Σάββατο κοντή γιορτή λέει ο λαός μας.

Η ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ πιστεύει πως είναι η πραγματική αριστερή συνείδηση του κλάδου. Ποτέ δεν υποσχέθηκε, δεν κορόιδεψε, δεν θεώρησε τον εαυτό της αλάθητο. Έκανε τις επεξεργασίες της, αγωνίστηκε έντονα για τις απόψεις της. Φώναξε, “αναποδογύρισε τραπέζια” για το δίκιο των πολλών. Βγήκε στο δρόμο με την κοινωνία στα μεγάλα και μικρά προβλήματα. Αντιστάθηκε στις κατασχέσεις της πρώτης κατοικίας. Προσπάθησε να χτίσει συμμαχίες και μέσα στον κλάδο και έξω από αυτόν. Προσπάθησε να ενώσει την κλαδική αριστερά σε ένα νικηφόρο μέτωπο. Είχε όμως και  κάποιες στιγμές τα πίσω γυρίσματα της. Κάπου έκανε και λάθος εκτιμήσεις, το παραδέχτηκε! Δεν είναι  δογματική!   Σε όποιες περιπτώσεις έσφαλε, έκανε δημόσια την αυτοκριτική της!

Δεν ζήτησε ποτέ να της ανατεθεί να διοικήσει τον κλάδο. Αντίθετα ζήτησε και ζητά την ουσιαστική συμμετοχική στήριξη σας. Τόσο στο επίπεδο της ψήφου για να γίνουμε όλοι μαζί πλειοψηφία, όσο κυρίως στο επίπεδο της συμμετοχής στις κλαδικές διαδικασίες, στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις, στις γενικές συνελεύσεις, στις κλαδικές επεξεργασίες, στην περιφρούρηση του λειτουργήματος – επαγγέλματος μας από εκφυλιστικά φαινόμενα, επίορκους συναδέλφους και τόσα άλλα. 

Εμάς στην ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ  μας αρέσει να ονειρευόμαστε ένα κλάδο που θα αναπτυχθεί σε αντικαπιταλιστική βάση. Με ισοτιμία στην διαχείριση της επαγγελματικής ύλης, αλληλεγγύη  και κυρίως συνεργατική διάθεση μεταξύ μας. Ονειρευόμαστε ένα δικαστικό επιμελητή με ευαισθησίες και ανθρωπιά, που θα σκύβει με σεβασμό και κατανόηση στα προβλήματα του πολίτη οφειλέτη.  Που στο μέτρο που του αναλογεί θα βοηθά στην επίλυσή τους. Έναν πραγματικό λειτουργό της δικαιοσύνης (παρά την ταξική της φύση) που θα προσφέρει συνολικά στην Κοινωνία την τεχνογνωσία του. Ένα όργανο της πολιτείας που δεν θα είναι απλός εντολοδόχος του”πελάτη του” είτε είναι τραπεζίτης, δημόσιο ή ιδιώτης). Αλλά νομικός επιστήμονας στην υπηρεσία της ίδιας της κοινωνίας και του δικαίου που θα ενεργεί με βάση συγκεκριμένους νομικούς και ηθικούς κανόνες και δεν θα κάνει βήμα πίσω από αυτoύς, ούτε εκπτώσεις στις αρχές του, συμμέτοχο στα κοινωνικά κινήματα και τους λαϊκούς αγώνες. 

Χρόνια τώρα το παλεύουμε. Δεν είναι και εύκολο πράγμα να μετασχηματίσεις, την συνείδηση ενός μικροαστικού κλάδου από ανταγωνιστική σε συνεργατική. Αποτινάσσοντας από πάνω του την κληρονομιά χρόνων (του κλητήρα). Έχουμε κάνει μεγάλα βήματα. Απέχουμε πολύ όμως από το επιθυμητό.

Ο ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ κατά ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ (ΤΟ ΣΩΜΑ δηλαδή των δικαστικών επιμελητών) είναι η στρατηγική μας πρόταση. Το  2004 επεξεργαστήκαμε την πρόταση για πρώτη φορά, συνεχίζουμε να την επεξεργαζόμαστε και να την βελτιώνουμε. (Εδώ είναι που ζητάμε την συνεισφορά σας, την δική σας άποψη). Εκτιμάμε πως η υλοποίηση της, θα λύσει τα περισσότερα λειτουργικά προβλήματα μας, ενώ θα βοηθήσει την αναπτυξιακή πορεία του κλάδου σε μια νέα υγιεί κατεύθυνση.

Δυστυχώς παρά το γεγονός της οικονομικής κρίσης, της αισθητής μείωσης των εισοδημάτων μας, της τεράστιας μείωσης της επαγγελματικής μας ύλης τα τελευταία χρόνια, σε συνδυασμό με την ένταση της μειοδοσίας και παρά την δημιουργία κλαδικών μονοπωλίων που λυμαίνονται σχεδόν αποκλειστικά την τραπεζική ύλη, αλλά και το γεγονός της εκμετάλλευσης μεγάλου αριθμού συναδέλφων από αυτά, το μικροαστικό απόστημα του ανταγωνισμού στην αντίληψη μεγάλου μέρους των συναδέλφων, δεν λέει να σπάσει.

Δεν εξηγείται διαφορετικά η εκλογική στήριξη τους στις παρατάξεις εκείνες που με αποδείξεις πια συντηρούν την κλαδική ένδεια για τους πολλούς και τον πλούτο για τους ελάχιστους. Που εξυπηρετούν τις επιλογές των λίγων. Κάνοντας παράλληλα διαρκώς το χατίρι στις κυβερνήσεις και στους τραπεζίτες, για να βρίσκονται συνεχώς στον “αφρό” .

Όπως δεν εξηγείται η άρνηση των περισσοτέρων συναδέλφων της χώρας, να βάλουν πλάτη στην άμεση υλοποίηση του άρθρου 139 για την ισότιμη διανομή της τραπεζικής ύλης μέσα από τους συλλόγους. Αλλά και  στην υλοποίηση του άρθρου 51 για την αύξηση των ποσών του μερίσματος. Άρθρα και τα 2 που ξεκάθαρα είναι υπέρ των συμφερόντων όλων μας. Να τονιστεί πως η παράγραφος 2 του  άρθρου 139, αν το παλέψουμε, από μεταβατικό άρθρο του Ν.2318 θα γίνει ουσιαστικό και θα ενσωματωθεί με το άρθρο 51.

Τότε …ίσως δειλά δειλά φανεί ο αυγερινός… και για εκείνους τους συναδέλφους που στήριξαν μέχρι τέλους και με αξιοπρέπεια το ΦΕΚ στην παροχή των υπηρεσιών τους και γι αυτό απομονώθηκαν από την τραπεζική ύλη. 

Θα πρέπει να γίνει καθαρό, πως αν δεν αλλάξει ο τρόπος σκέψης της πλειοψηφίας των συναδέλφων, καμιά βελτιωτική αλλαγή δεν θα επέλθει στην καθημερινότητα μας.

Προϋπόθεση μιας νίκης, είναι η στράτευση όλο και περισσότερων συναδέλφων στον αγώνα που δίνει η ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ για να ηγεμονεύσει η πολιτικο συνδικαλιστική λογική της επαγγελματικής συνεργασίας μεταξύ μας, αλλά και της συμμετοχής μας στο κλαδικό και κοινωνικό γίγνεσθαι. 

Τόσο για να γίνει πλειοψηφικό συνδικαλιστικό ρεύμα στον κλάδο, όσο και για να συμβάλει στην απόκρουση και την ανατροπή της επίθεσης που δεχόμαστε όλοι οι εργαζόμενοι  από την κυβέρνηση, το κεφάλαιο, την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ.

 

Άσε ένα σχόλιο