του Γιάννη Χαλκιαδάκη
Δεν πρόλαβε να στεγνώσει καλά καλά το μελάνι στα προεκλογικά άρθρα μας για το ποιους εξυπηρετεί η ΣΥΜΜΑΧΙΑ του προέδρου πλέον κ. Μήτση, και ο κύριος αρθρογράφος της ιστοσελίδας της παράταξης του “δίνει με περισσό θράσος (όπως κάνει πάντα) την γραμμή” των συμφερόντων!
Βγήκε για μια ακόμη φορά λοιπόν από τον “μαύρο σκοτεινό του τάφο” το κλαδικό βαμπίρ, να μας τρομοκρατήσει! Αλλά και να προσπαθήσει να “καθοδηγήσει” από τον άλλο συνδικαλιστικό του κόσμο… την νέα κλαδική μας ηγεσία.
Γράφει λοιπόν: “Δεν είναι δυνατόν, παραδείγματος χάριν, το όνειρο του κάθε επαγγελματία να είναι το «άρθρο 51», δηλαδή η εξασφάλιση μερίσματος (στην ουσία επιδόματος!) από τις αμοιβές και την εργασία κάποιου άλλου, ο οποίος κατά την γνώμη των ιακωβίνων έχει «πολλή δουλειά, που την εξασφάλισε μειοδοτώντας και λαδώνοντας και εκμεταλλευόμενος κλπ κλπ» άρα πρέπει να το …πληρώσει! Μίζερα και κακορίζικα πράγματα!”
Κακορίζικη και μίζερη λοιπόν η αναδιανομή μέρους του εισοδήματος στους νέους συναδέλφους ή στους μη έχοντες μπάρμπα στην Κορώνη, για να αποκτήσουν πρόσβαση στην τραπεζική ύλη ή ακόμη και την μαζική ύλη του δημοσίου. (Παρεμπιπτόντως δεν βλέπω να αμφισβητείται ούτε από τον ίδιο… η μειοδοσία και το λάδωμα στις μεγάλες πηγές προκειμένου… να σε επιλέξουν). Παραγνωρίζει φυσικά το γεγονός πως η υλοποίηση του άρθρου 51 του ΚΔΕ δεν έχει επιδοματική λογική, αλλά κοινωνική αφού σαφέστατα ενισχύει την αναδιανομή του πλούτου των λίγων με κάποια κοινωνική δικαιοσύνη για τους πολλούς, αλλά και βάζει “συνέταιρο” σε αυτή την αναδιανομή τον σύλλογο και έτσι καταπολεμά σχεδόν ολοκληρωτικά την όποια μειοδοσία.
Γιαυτό και το βαμπίρ όπως όλα τα βαμπίρ, δεν θέλει να ακούει για άρθρο 51. Πάντως μερίσματα από τμήμα της ύλης τους να θυμίσω, χορηγούν στα μέλη τους, και οι Δικηγορικοί και οι Συμβολαιογραφικοί σύλλογοι κι ας λέει ότι θέλει ο τύπος.
Η πρόσβαση στα τραπεζικά ιδρύματα τα οποία πλέον “ανήκουν” στο Δημόσιο λόγω των πολλαπλών ανακεφαλοποιήσεων με χρήματα του Ελληνικού λαού, θα έπρεπε να είναι ελεύθερη σε όλους τους δικαστικούς επιμελητές που θα ήθελαν να συνεργαστούν με αυτά. Όμως δεν είναι (!;) Είναι γνωστοί οι λόγοι και οι αιτίες που βρίσκεται στην απέξω η πλειοψηφία των συναδέλφων. Γιαυτό έρχεται ο νομοθέτης με το άρθρο 51 του ΚΔΕ να άρει σε ένα βαθμό αυτή την αδικία.
Το βαμπίρ συνεχίζει: “Είναι φανερό ότι μέχρι αυτήν την στιγμή οι πολέμιοι των εταιρειών δεν έχουν αντιληφθεί ότι δε πρόκειται για εμπορικές εταιρείες αλλά για ΑΣΤΙΚΕΣ επαγγελματικές εταιρείες παροχής υπηρεσιών! Δηλαδή για εταιρίες επιμελητών που ο καθένας δουλεύει υπό εταιρική αιγίδα, ατομικά, με την σφραγίδα του και τις προσωποπαγείς ευθύνες του, με μόνη διαφορά ότι το εισόδημά του που παράγεται από την συγκεκριμένη δουλειά του, το μοιράζεται μαζί με τους συνεταίρους του ΚΑΤΑ ΤΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΤΟΥΣ…” για να καταλήξει: “…κάποιοι ξύπνιοι όμως σχολιάζουν ακόμη και τον τρόπο που διανέμουν εσωτερικά τα εισοδήματά τους οι εταίροι διαφόρων εταιρειών ανακαλύπτοντας … «εκμετάλλευση» των αδυνάμων. Είναι εξωφρενικό κάτι τέτοιο να γίνεται αντικείμενο δημόσιας συζήτησης χωρίς να επισύρει ποινικές συνέπειες! Πως μπορούμε να σχολιάζουμε ιδιωτικές συμφωνίες? Τι μας κόφτει εμάς? Γιατί μας πέφτει λόγος? Η ιδιωτική συμφωνία αφορά μόνο τους συμβαλλομένους! Στους υπόλοιπους περισσεύει!”
Δηλαδή μας λέει, πως είναι ατομικό δικαίωμα του εκμεταλλευόμενου (κάποιου που δεν έχει καθόλου δουλειά) να τον εκμεταλλεύονται οι εκμεταλλευτές του κλάδου, καθώς και δικαίωμα των εκμεταλλευτών (που με την μειοδοσία τους απέκτησαν πολύ δουλειά) να εκμεταλλεύονται τους εκμεταλλευόμενους, αρκεί αυτή η εκμετάλλευση να είναι προϊόν ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ. Άραγε πόσο ελεύθερη μπορεί να είναι μια “συμφωνία” ανάμεσα στον χορτάτο εργοδότη και στους νηστικούς και άεργους εργαζόμενους; Αν δε κάποιος λέει συζητήσει την εκμεταλλευτική αυτή “ελεύθερη συμφωνία” διαπράττει και ποινικό αδίκημα. Μάλλον θα είναι πιωμένος “ο ποιητής”.
Το βαμπίρ προσθέτει: “Κάνουμε το ΦΕΚ σημαία του συντηρητισμού και της καθυστέρησης μας! Αφού η διατεταγμένη αμοιβή μας στην πιο απλή επίδοση είναι π.χ. 25 ευρώ, όποιος δεχτεί να πάρει κάτω από 25 ευρώ είναι …μειοδότης! Τι λέ? …Το ΦΕΚ ορίζει μία ελάχιστη τιμή, όχι με ακαμψία – όπως συμβαίνει με κάθε Νόμο. Διότι είσαι ελεύθερος σε ορισμένες περιπτώσεις να μην ζητήσεις συνειδητά την αμοιβή σου (π.χ. όταν εξυπηρετείς στενό σου πρόσωπο). Διότι εάν λάβεις ταυτόχρονα, πολλές επιδόσεις από τον ίδιο εντολέα, στην ίδια μάλιστα περιοχή, για ευνόητους λόγους δεν θα τον χρεώσεις με τον «άκαμπτο» τρόπο του ΦΕΚ. Θα είσαι περισσότερο ευέλικτος και κατά την γνώμη μου λογικός στο θέμα της συνολικής αμοιβής! Αυτό λέγεται μειοδοσία;”
Σημαία συντήρησης λοιπόν η ακαμψία και η υποχρεωτικότητα του ΦΕΚ. Εύγε για την προοδευτικότητα του κλαδικού μας βαμπίρ! Και γιατί άραγε μνημονεύει την επίδοση στα 25 € και όχι στα 35 που έχει καθοριστεί και ισχύει σήμερα; Ξέρει κάτι…το μεταφυσικό του πνεύμα; Μήπως του είπαν κάτι οι τράπεζες στο αυτί; Τι διαφορετικό από τον συλλογισμό του είχε η πρόταση της Ένωσης Τραπεζών για την μαζική ύλη και τις ειδικές συμφωνίες;
Εντάξει, αυτές τις απόψεις τις έχουμε ακούσει ξανά. Από τον ίδιο, αλλά και από άλλους και φυσικά δεν μας ξενίζουν… Ούτε και είχαμε καμιά αυταπάτη, για το ποίος είναι με ποιους.
Όμως περιμέναμε, εκεί στην ΣΥΜΜΑΧΙΑ να κρατάνε τα προσχήματα. Τουλάχιστον να μην προβάλλουν με τόσο θράσος τέτοιες απόψεις από την επίσημη ιστοσελίδα τους οι νικητές των πρόσφατων αρχαιρεσιών του κλάδου, και μάλιστα όχι μόνο χωρίς σχολιασμό, αλλά και με θετικά σχόλια θαυμασμού από υποψηφίους συμβούλους τους.
Μετά από αυτό, όλα δείχνουν πως το πράγμα ξεφεύγει. Τι να μας επιφυλάσσουν άραγε για το μέλλον εκείνοι στους οποίους η πλειοψηφία του κλάδου παρέδωσε την τύχη του;
Περιμένω μια πρακτική απάντηση …καθώς και μια θεωρητική από τον πρόεδρο Μήτση για όλα τα ζητήματα που θίγει από το βήμα της παράταξής του, η αρθρογραφική πένα του κλαδικού βρυκόλακα.
Η πρακτική απάντηση του (αν υπάρχει φιλότιμο) θα πρέπει είναι μία. Να ξαναβάλει τον βρυκόλακα …στον “τάφο του” και να σφαλίξει την πόρτα!
Η θεωρητική απάντηση είναι δικό του θέμα. Πως και τι θα πει! Πάντως ήδη 7 ημέρες από την δημοσίευση του κειμένου σιωπά… η παράταξη του και ο ίδιος …και αυτό σημαίνει …πολλά!
Ήθελα να πιστεύω…πως δεν έδωσαν Γη και ύδωρ…προκειμένου να εκλεγούν!
Αλλά μετά την σιωπή τους …
18 Μαΐου, 2016 16:47
ΠΡΕΠΕΙ ΟΝΤΩΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ….
Ο Δικαστικός Επιμελητής οφείλει πρώτα να είναι Δημόσιος Λειτουργός, ως υποβοηθητικό όργανο της Δικαιοσύνης και μετά ελεύθερος επαγγελματίας. Πρέπει πρώτα να σεβόμαστε εμείς την ιδιότητα μας και να εκτιμάμε πρώτοι εμείς τον κόπο των προσπαθειών μας.
Οι αποφάσεις των αρμοδίων Υπουργών περί των αμοιβών μας, μας θωρακίζουν εν μέρει έναντι πάντων, προκειμένου να έχουμε αμοιβές που θα μας διασφαλίζουν μια αξιοπρεπή διαβίωση.
Η αμοιβή μας πχ. για μία επίδοση μέχρι την απόσταση των δώδεκα (12) χλμ από το γραφείο μας , ανέρχεται πλέον στα 35 ευρώ, χωρίς φ.π.α. και όχι είκοσι πέντε (25) , όσο απλή και αν είναι αυτή !!! – Δυστυχώς πλέον αν γίνει θυροκόλληση, πληρώνουμε εμείς την αμοιβή του μαρτύρα, μέσα από την αμοιβή μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αν δεν γίνει θυροκόλληση, έχουμε το δικαίωμα να αφαιρέσουμε από την αμοιβή μας δέκα (10) ευρώ και να χρεώσουμε στον πελάτη μας λιγότερα. Η αμοιβή των είκοσι τριών (23) ευρώ , έγινε πλέον τριάντα πέντε (35) ευρώ, αποκλειστικά και μόνο γιατί πλέον καλύπτει μια απόσταση δώδεκα (12) χιλιομέτρων από το γραφείο μας και όχι για άλλους λόγους.
Το Φ.Ε.Κ. ορίζει τις νόμιμες αμοιβές μας, οι οποίες μόνο μια δυνατότητα αλλαγής έχουν , αυτής της αύξησης τους, λόγω δυσχεριών, μετά από έγγραφη συμφωνία με τον εντολέα μας, μιας αύξησης όμως που χρεώνεται ο εντολέας μας και όχι ο οφειλέτης.
Ο νεοεισερχόμενος στην άσκηση του λειτουργήματος του Δικαστικού Επιμελητή, αλλά και η πλειονότητα των συναδέλφων, θεωρώ ότι το μόνο που επιθυμούν είναι να εργάζονται και να έχουν τη δυνατότητα να επιβιώνουν αξιοπρεπώς και να μπορούν να ονειρεύονται ένα καλύτερο μέλλον για αυτούς και τις οικογένειες τους.
Η δυνατότητα του άρθρου 51 του κώδικα μας, θα μπορούσε να ισχύει κατά ένα ελάχιστο ποσοστό επί των εσόδων του συνόλου, μόνο για τους νεοδιοριζόμενους συναδέλφους για μία περίοδο π.χ. πέντε (5) ετών ή γι’αυτόύς που έχουν πραγματική οικονομική αδυναμία ή αντιμετωπίζουν πραγματικά προβλήματα υγείας (οι ίδιοι ή μέλη των οικογενειών τους) αλλά με απολυτό έλεγχο, έτσι ώστε να μην υπάρχει εκμετάλλευση κάποιων με δόλο , που χωρίς να εργάζονται, να επιθυμούν να εξασφαλίζουν τα ωφελήματα του κόπου τρίτων.
Η μοναδική ΟΥΤΟΠΙΚΗ όμως λύση για όλα τα προβλήματα μας, (την όποια έχω ήδη συζητήσει με πολλούς συναδέλφους στο παρελθόν και από τους οποίους δυστυχώς είχα λάβει την απάντηση: εγώ συμφωνώ, οι άλλοι δεν θέλουν) είναι η σύσταση αστικών εταιρειών δικαστικών επιμελητών σε κάθε περιφέρεια, (με βάση της έδρας γραφείου πλέον) που όμως θα εμπεριέχουν χωρίς εξαιρέσεις όλους του δικαστικούς επιμελητές στην περιφέρεια αυτή. Π.χ. Αστική Εταιρεία Δικαστικών Επιμελητών , με έδρα την Καβάλα – Αστική Εταιρεία Δικαστικών Επιμελητών με έδρα την Ξάνθη…. κτλ. Εννοείται πως θα έπρεπε σε μια τέτοια περίπτωση να βρεθεί η ανώτερη εσωτερική ψυχική δύναμη μέσα μας, έτσι ώστε να παραμεριστούν διαφορές και αντιπάθειες μεταξύ συναδέλφων, για το γενικότερο καλό των ιδίων και των οικογενειών μας. Εννοείται ότι στο καταστατικό , θα πρέπει να αναγράφονται αναλυτικότατα όλοι οι όροι της συνεργασίας, καλύπτοντας ακόμα και την παραμικρή λεπτομέρεια για την αντιμετώπιση και του παραμικρού προβλήματος που ίσως παρουσιαστεί. Εννοείται ότι αν γινόταν αυτό, πλέον θα ήταν δυνατή η υποχρεωτική προείσπραξη των αμοιβών μας, η έλλειψη άγχους για την καθημερινή επιβίωση, η μείωση των εξόδων, η μείωση των ωρών εργασίας που θα είχε ως συνέπεια τη αύξηση των ωρών που θα μοιραζόμασταν με τις οικογένειες μας, η επίτευξη καλύτερης ποιότητας στην καθημερινότητα μας.
ΟΜΩΣ ΝΑΙ… ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΜΒΟΥΝ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΠΡΕΠΕΙ ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ….
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Χ. ΒΑΣΙΛΑΚΑΚΗΣ – ΚΑΒΑΛΑ.
19 Μαΐου, 2016 09:56
Με τις “ελεύθερες συμφωνίες τους” και τις “διατεταγμένες μειοδοσίες τους” τα κλαδικά Βαμπίρ πίνουν το αίμα του κλάδου μας και επιβιώνουν. Το περιβάλλον που τα συντηρεί “ζωντανά” διατηρεί την κόλαση της κλαδικής μας μιζέριας. Ζωτικής σημασίας για την επιβίωση των υπόλοιπων δικαστικών επιμελητών είναι να βρεθεί τρόπος να σταματήσει ΤΩΡΑ η κλαδική αφαίμαξη. Σ’ αυτό θα βοηθούσε η κλαδική μας ηγεσία αν, αντί να προβάλει τις απόψεις του Βαμπίρ, εφάρμοζε τις προεκλογικές της εξαγγελίες. Άρθρο 51 VS Βαμπίρ.
19 Μαΐου, 2016 10:06
Τωρα που πέφτουν οι μάσκες και αφου υφάρπαξαν την ψήφο των συναδέλφων οι ομογάλακτες παρατάξεις , συμμαχία και προσυδε , άρχισαν να δείχνουν το πραγματικό τους πρόσωπο !
Τώρα γίνεται αντιληπτό ποιοί σαμποτάρισαν το άρθρο 51 και γιατι, όταν ήρθε για ψήφιση !
Τωρα με κροκοδείλια δάκρυα κλαίνε για την εκμετάλλευση των αστικών εταιριών εκείνοι που μας τις “φόρεσαν καπέλο” με τον πλεον φασιστικό τρόπο!
Προεκλογικά μάλιστα καμάρωναν που η δική τους διοίκηση υλοποίησε το άρθρο για τις αστικές εταιρίες !
Όταν φιλοξενούνται τέτοιες απόψεις στις ιστοσελίδες τους και μάλιστα από ανθρώπους που δεν σεβάστηκαν ούτε συνελεύσεις (άρθρο 21 παρ.2 του νόμου 2318/95 ) ουτε το νόμο για τη διαφήμιση , ούτε καν το ΦΕΚ για τις αμοιβές !
Όταν οι ομογάλακτες αυτές παρατάξεις υποστηρίζονται από ανθρώπους που ανερυθρίαστα σαμποτάρισαν τον απεργιακό μας αγώνα εδώ και τέσσερις μήνες , με τους γνωστούς τρόπους , τότε αναρωτιέμαι Γιάννη ,
υπάρχει σωτηρία;