Ριζοσπαστική Παρέμβαση Δικαστικών Επιμελητών

του Γιάννη Χαλκιαδάκη

Ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός της εποχής μας, έχει από καιρό αρχίσει να καταβροχθίζει δικαιώματα, κεκτημένα, ζωές, συνειδήσεις, αξιοπρέπεια. Έχει στριμώξει στο καναβάτσο την κοινωνική πλειοψηφία. Οι αντιδράσεις και οι αντιστάσεις ελάχιστες, λες και οι πολίτες βρίσκονται σε ύπνωση.

Όχι πως δεν υπάρχουν ελπιδοφόρα αγωνιστικά σκιρτήματα, επιμέρους ρήξεις και μικρούλες ανατροπές, αλλά είναι σε περιορισμένη κλίμακα, ενώ συνήθως αφορούν σε οργανωμένες συνειδητές αντικαπιταλιστικές πρωτοπορίες. Σε κάθε περίπτωση δεν αρκούν για να ανάψει γενικευμένη κοινωνική πυρκαϊά σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, κάτι που θα βελτίωνε πραγματικά την ζωή μας.

Στο επαγγελματικό μας χώρο τώρα, το μαχαίρι έχει φτάσει στο κόκκαλο. Το τελευταίο διάστημα, είναι πολλοί αυτοί που λειτουργούν αντιδεοντολογικά, αντισυναδελφικά, και στην τελική απάνθρωπα. Όμως πλέον, κάθε τι που κάνει κάποιος εναντίον του συνόλου, μας πονάει όλους. Επιβάλλεται από εδώ και πέρα να απαντάμε συνολικά σε όλους όσοι επιβουλεύονται τη ζωή μας. Σ’ όλους όσοι προσπαθούν να μας ισοπεδώσουν  τσαλαπατώντας την αξιοπρέπεια μας…όση  ακόμη μας απέμεινε.

Ανέκαθεν φυσικά υπήρχαν οι επαγγελματικές πιέσεις για μειοδοσία στην παροχή των υπηρεσιών μας, η εκμετάλλευση των αδύνατων από τους “ισχυρούς συναδέλφους εργοδότες”, που στόχευαν στην πλήρη υποταγή των πρώτων στα λογής λογής οικονομικά συμφέροντα. Όμως τώρα τα πράγματα έχουν αγριέψει πολύ. Η νέα επίθεση των συμφερόντων, συνεπικουρούμενη με την βλακώδη “συνενοχή” της πλειοψηφίας της ηγεσίας του κλάδου, αλλά και την κυβερνητική ανοχή, έχει πιο έντονα και βαθιά χαρακτηριστικά. Αν σήμερα ανεχτούμε την επίθεση, αύριο θα είναι πολύ αργά, και οι περισσότεροι από εμάς θα βρεθούν στην ανεργία!

Πάντα υπήρχαν οι συναλλαγές κάτω από το τραπέζι, ανάμεσα σε εταιρείες δικαστικών επιμελητών ή και μεμονωμένων συναδέλφων, ακόμη και συνταξιούχων, και τραπεζικών στελεχών για την μονοπώληση της τραπεζικής επαγγελματικής πίτας. Είναι χειροπιαστά τα αποτελέσματα την τελευταία 15 ετία. Ελάχιστες εταιρείες δικαστικών επιμελητών, οι οποίες μετριούνται στο δάκτυλα ενός χεριού, λυμαίνονται την ύλη των 5 συστηματικών τραπεζών.

Η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας, ουδέποτε διεκδίκησε το αυτονόητο, ας μη αναφερθώ στους συλλόγους.

• Την νομοθετική απαγόρευση της μονοπώλησης της τραπεζικής ύλης (επιδόσεις – εκτελέσεις)  όπως γίνεται στο Δημόσιο.
• Την διάχυση της σε όλους όσοι θέλουν να συνεργαστούν με τα τραπεζικά ιδρύματα. Στο τέλος τέλος, σήμερα καμιά τράπεζα δεν είναι ιδιωτική για να κάνει μόνη της τις επιλογές της. Όλες ουσιαστικά έχουν αφεντικό το κράτος μετά από τα δις που τους έχουν δοθεί για ανακεφαλαιοποιήσεις.  
• Να μην μπορούν οι τράπεζες να αναθέτουν επαγγελματική ύλη που αφορά δικαστικούς επιμελητές (εξώδικα, δικόγραφα, εκτελέσεις) σε εταιρείες διαχείρισης οφειλών ή εταιρείες γραμματειακής υποστήριξης, αλλά να τις αναθέτουν αποκλειστικά και σε ευθεία γραμμή, στα αρμόδια όργανα της πολιτείας.

Είναι καθαρό, πως η διαπλοκή και στον κλάδο μας, καλά κρατεί. Οι συνδικαλιστικοί φορείς “ποιούν την νήσσαν” 25 τουλάχιστον χρόνια. Τι κι αν μερικοί (δυστυχώς λίγοι) έχουν βραχνιάσει να φωνάζουν, προτείνοντας ένα διαφορετικό δρόμο κλαδικής επιβίωσης;

Εδώ και  χρόνια οι συνάδελφοι, δίνουν στα κλαδικά μας όργανα την πλειοψηφία στις δυνάμεις εκείνες που είναι σύμφυτες με την απραξία, και την συναλλαγή. Για τον λόγο αυτό εδώ και σχεδόν 3 δεκαετίες δεν αλλάζει τίποτα. Γι αυτό και οι τράπεζες και οι μεγάλες πηγές, χρησιμοποιούν σχεδόν αποκλειστικά 3-4 εταιρείες δικαστικών επιμελητών και όλοι οι υπόλοιποι βρίσκονται στην απέξω …μαζεύοντας καμιά φορά τα ελάχιστα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι.

Αποδείχνεται έτσι, ότι οι δικαστικοί επιμελητές, είναι βαθιά μικροαστικό στρώμα της κοινωνίας μας, δείχνουν να μην επιθυμούν την επαγγελματική τους χειραφέτηση που 25 χρόνια τώρα τους προτείνει η ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ με την δημιουργία ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ κατά Πρωτοδικείο. Αντίθετα “δένουν μαντήλι” με τις δυνάμεις εκείνες που ανέχονται, ευνοούν και ενισχύουν την διαπλοκή και την εξάρτηση από τα οικονομικά συμφέροντα. Αυτό ενισχύει  δυναμικά την ασυδοσία ορισμένων ανάδελφων συναδέλφων, γιαυτό και τις τελευταίες ημέρες γίναμε μάρτυρες ενός ακόμη μεγαλύτερου “κλαδικού εγκλήματος”.

“Συνάδελφος”, συνέστησε ανώνυμη εταιρία διαχείρισης απαιτήσεων (προφανώς τραπεζικών) στην οποία έχει το 97% των μετοχών ενώ είναι και πρόεδρος της, (ο ίδιος εκδίδει και εβδομαδιαία πολιτική εφημερίδα η οποία  λειτουργεί και  site). Ελέγχεται η νομιμότητα ως προς το ασυμβίβαστο του άρθρου 41 του 2318/95, κι αν πρέπει να παραμένει στο σώμα ο συγκεκριμένος συνάδελφος, αλλά επειδή δεν είναι χαζός…έχει βάλει άλλους διευθύνοντες συμβούλους και εκπρόσωπους (π.χ. το ίδιο πρόσωπο που είναι διευθύνων σύμβουλος στην μία εταιρεία, είναι και υπεύθυνος ύλης στην άλλη). Όμως ο νομικός του σύμβουλος, μάλλον πιάστηκε λίγο αδιάβαστος, αφού ναι μεν δεν είναι διοικητικός πρόεδρος στην νέα εταιρεία που συνέστησε, έχει όμως την πλειοψηφία των μετοχών της εταιρείας πράγμα που του προσδίδει κατά την θεωρία την εμπορική ιδιότητα, άρα άσκηση εμπορικού επαγγέλματος, για να μην σταθούμε στην θεωρία του κρυπτόμενου εμπόρου που ταιριάζει γάντι στην περίπτωση. 

Τέλος πάντων, επειδή οι αναθέσεις που θα του κάνουν οι μεγάλες πηγές, δεν θα μπορούν να υποστηριχθούν όπως είναι προφανές από τον ίδιο μεμονωμένα ως δικαστικό επιμελητή, η εταιρεία που συνέστησε, στέλνει συμβάσεις στους συναδέλφους σε όλη τη χώρα με τις οποίες, προκειμένου να τους δίνει εργασία (λες κι είναι του πατέρα του) τους ζητάει προμήθεια για κάθε πράξη επίδοσης 3,50 ευρώ, και για κάθε πράξη εκτέλεσης 5% επί του καθαρού ποσού. Όχι πως αυτό καθ’ εαυτό με νοιάζει, αφού όσοι κακομοίρηδες συμφωνήσουν με τα παραπάνω είναι άξιοι της τύχης τους,  και συνένοχοι στο κλαδικό έγκλημα, αλλά το αναφέρω έτσι για να δείξω το μέγεθος της ανηθικότητας.

Όμορφος κόσμος λοιπόν ηθικός αγγελικά πλασμένος!

Αναρωτιέμαι βέβαια εάν είναι νόμιμη η σύμβαση που υπογράφεται από δικαστικό επιμελητή και επαγγελματική πηγή; Κι αν επιτρέπεται μια εταιρεία διαχείρισης απαιτήσεων να προχωρά σε τέτοιες ενέργειες. Νομίζω πως όχι. Την ίδια γνώμη νομίζω πως θα έχει και ο Εισαγγελέας

Όπως νομίζω,  όποιος ελέγχει Μέσο Μαζικής Ενημέρωσης (όσο μικρό και να είναι) μπορεί να “παίξει στο παιγνίδι” με άλλους όρους. Τι λέτε αν πάω εγώ και εκείνος να χτυπήσουμε μια επαγγελματική πόρτα …σε ποιόν θα ανοίξουν; Δεν νομίζω να είναι τυχαία η χρονική στιγμή ίδρυσης της συγκεκριμένης εταιρείας διαχείρισης του, (έχει ήδη εδραιωθεί στην πιάτσα η εφημερίδα του). 

Για να μην είμαστε αιθεροβάμονες, δεν θα αλλάξει τίποτα, ακόμη κι αν φύγει από το σώμα των δικαστικών επιμελητών ο συγκεκριμένος συνάδελφος. Όπως όλοι γνωρίζουμε υπάρχουν πολλά “γαϊδούρια” ανάμεσά μας. Δυστυχώς δεν μπορούμε να τους διώξουμε όλους, αλλά και να μπορούσαμε, αν δεν αλλάξει ο τρόπος ανάθεσης της επαγγελματικής τραπεζικής ύλης, θα είναι άνθρακας ο θησαυρός. Το ζητούμενο είναι να μην μπορούν “οι εισπρακτικές εταιρείες” να μοιράζουν τραπεζική ύλη στους δικαστικούς επιμελητές, αλλά κατευθείαν οι τράπεζες να δίνουν την ύλη τους σε εμάς χωρίς μεσάζοντες, και χωρίς συναλλαγές και νταβατζιλίκια κάτω από το τραπέζι. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι ο συγκεκριμένος συνάδελφος δεν πρέπει να τυλιχτεί σε μια κόλα και να σταλεί στον Εισαγγελέα πειθαρχικού με το ερώτημα της οριστικής παύσης από το λειτούργημα, λόγω της εμπορικής του ιδιότητας, αλλά και την αντιδεοντολογικής του συμπεριφοράς. 

Ένα κρίσιμο ερώτημα όμως πλανάται πάνω από τους σκεπτόμενους συναδέλφους: Τι σκοπεύουν να κάνουν τα όργανα του κλάδου; Θα ενημερώσουν άραγε την κυβέρνηση για το νομοθετικό κενό που ενισχύει την διαπλοκή και το νταβατζιλίκι, υποδουλώνοντας σε αλλότρια συμφέροντα μεγάλη μάζα δικαστικών επιμελητών;

Θα προτείνουν στην κυβέρνηση την αλλαγή του 2318/95, έτσι που να μην μπορεί ο δικαστικός επιμελητής να είναι κάτι διαφορετικό από δικαστικός επιμελητής. Να απαγορεύεται ρητά η συμμετοχή του ως  μέτοχος σε εταιρείες ΜΜΕ, και διαχείρισης απαιτήσεων και κάθε εταιρείας με παρεμφερές αντικείμενο στην είσπραξη χρεών; 

Θα πατήσουν πόδι (με πραγματικά αγωνιστικούς όρους) στις διοικήσεις των τραπεζών έτσι ώστε η ύλη που αφορά σε δημόσιους λειτουργούς – δικαστικούς επιμελητές, να μην ανατίθεται σε ιδιωτικές εταιρείες, με ότι συνεπάγεται αυτό στην ποιότητα και την νομιμότητα των υπηρεσιών, αλλά και την κλαδική ανεργία και υποαπασχόληση;

Θα διεκδικήσουν το σύνολο της ύλης για όλους τους συναδέλφους ισότιμα ( π.χ. άρθρο 139);

Θα σταθούν επιτέλους στο ύψος των περιστάσεων; Ή θα σκύψουν …να γλύψουν κανένα ψιχουλάκι από αυτά που θα πέφτουν χάμω!

Πάντως αν δεν κινηθούν άμεσα, δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν, ή είναι βλάκες ή είναι συνένοχοι!