Ριζοσπαστική Παρέμβαση Δικαστικών Επιμελητών

του Βασίλη Κοτρότσου

μέλους της Γραμματείας της ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ

Κλείνουμε, αυτόν τον μήνα, έναν χρόνο σχεδόν, από τις τελευταίες αρχαιρεσίες του κλάδου μας, από τις οποίες αναδείχθηκε πλειοψηφικά (στην Αθήνα τουλάχιστον) μία συγκεκριμένη παράταξη, της οποίας ο Πρόεδρος στη συνέχεια εκλέχθηκε από τους αντιπροσώπους της Ομοσπονδίας μας και Πρόεδρος της εκτελεστικής της γραμματείας.

Είναι τελείως εκτός χρόνου το να κάνει κάποιος εκλογοαπολογιστική ανάλυση, αλλά μία από τις εξηγήσεις που δίναμε πριν από ένα χρόνο για το εκλογικό αποτέλεσμα στους συλλόγους και την ομοσπονδία, εκτός από τους λαϊκισμούς των εξωτερικεύσεων της συγκεκριμένης παράταξης, τους μηχανισμούς της και τις διασυνδέσεις της, ήταν και όλα αυτά τα “ΘΑ” της κατά την προεκλογική της εκστρατεία. Ήταν τόσα πολλά αυτά τα “ΘΑ”, που μόνο να τα ανέφερε κάποιος περιληπτικά θα έπρεπε να ξοδέψει αρκετό χαρτί και μελάνι.

Για αυτό το λόγο και ‘γώ, θα αναφέρω μόνο μερικά, από όλα αυτά που υποσχέθηκε η παράταξη (που είχε την στήριξη της πλειοψηφίας τελικά) πριν από τις αρχαιρεσίες πέρσι. Θα αναφέρω αυτά, που μπορούμε να πούμε ότι η πλειοψηφία των συναδέλφων μας, καίγεται να εφαρμοστούν. Υποσχέθηκαν λοιπόν:

• τροποποίηση του αρ. 50, αναφορικά για το ποιος θα γνωμοδοτεί για τις αμοιβές μας, υποσχέθηκαν δηλαδή την αφαίρεση από την εξίσωση της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών,
• πάταξη του αθέμιτου ανταγωνισμού και της μειοδοσίας,
• αυστηρότερες πειθαρχικές ποινές, για τα ακριβώς από πάνω,
• “επιτέλους” εφαρμογή του αρ. 51 και του αρ. 139 παρ. 2 (κρατήστε αυτό το “επιτέλους” που εκφράζανε),
• προείσπραξη αμοιβών μας,
• επιτάχυνση της πληρωμής, όσων συναδέλφων δουλεύουν ΚΕΔΕ,
• αλλαγή του θεσμικού πλαισίου των Αστικών Εταιριών, για να μειωθεί αν γίνεται η εκμετάλλευση συναδέλφου από συνάδελφο,
• πρόσληψη νομικού συμβούλου, για να έχει κάλυψη ο δικαστικός επιμελητής σε νομικά ζητήματα που του προκύπτουν,
• και τελευταίο, αλλά όχι ασήμαντο, την διεκδίκηση νέας επαγγελματικής ύλης, βλ. διαπιστωτικές πράξεις, ποινικά δικόγραφα, δικόγραφα εξωτερικού κ.α..

Όλοι καταλαβαίνουν σε αυτό το σημείο, προς τα που πάει το θέμα. Όλοι διαπιστώνουν ότι όλον αυτό τον χρόνο δεν έχει γίνει τίποτα. Και το παράδοξο της υπόθεσης είναι ότι παράπονα για τον Πρόεδρο και την πλειοψηφία ακούγονται όχι μόνο από απλούς συναδέλφους που συναντάμε κάθε μέρα στους δρόμους, όχι μόνο από ψηφοφόρους της Συμμαχίας, αλλά και από συναδέλφους που ήταν υποψήφιοι στο ψηφοδέλτιο της Συμμαχίας…

Δεν θέλω να μπω στην λογική και τη νοοτροπία της αντιπολίτευσης που κάνει η ΠΡΟΣΥΔΕ, την οποία βλέπουμε όλο αυτό το διάστημα να ασκεί μικροπολιτική και να κάνει αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση (π.χ. «Α, ο Πρόεδρος σήμερα είχε στραβό κόμπο στη γραβάτα του»), η οποία, παρεμπίπτοντος, θέλει να μας δείξει το πόσο καλά θα ήταν τα πράγματα αν είχαμε εκλέξει τους δικούς της υποψηφίους, με το να ανεβάζει πρώτη στην ιστοσελίδα της κάθε νέο νόμο (κ.α.) που μπορεί να μας αφορά, θέλοντας να μας κάνει να ξεχάσουμε ότι εκείνη ήταν που έκανε πράξεις καταστροφικές για τον κλάδο μας (βλ. αστικές εταιρίες, νέες αμοιβές κ.α.).

Ούτε θέλω να πιστέψω τις κακές γλώσσες που λένε ότι ο Πρόεδρος αντί να πηγαίνει στο υπουργείο για να διεκδικήσει κάτι από τα παραπάνω, πηγαίνει στο υπουργείο, μόνο και μόνο για να ζητήσει μεταβατική διάταξη για να διοριστούν όσοι μη απόφοιτοι νομικής έχουν μείνει εκτός του κλάδου (εξυπηρετώντας έτσι τον προεκλογικό λαϊκισμό του), το οποίο μπορεί να μετατραπεί σε ημιμόνιμη κατάσταση αν γίνει μία φορά και έτσι να αναιρεθεί στην πράξη το μοναδικό καλό που είδε ο κλάδος μας τα τελευταία χρόνια και δεν είναι άλλο από το ότι πλέον τυπικό προσόν εισόδου στον κλάδο είναι το πτυχίο νομικής.

Αλλά η αλήθεια είναι ότι στην ουσία των πραγμάτων δεν βλέπουμε να γίνονται κινήσεις προς το συμφέρον του κλάδου. Αυτό το “επιτέλους εφαρμογή του αρ. 51” φαίνεται να μετατράπηκε σε “το αρ. 51 στις καλένδες”. Είναι σα να εκλέξαμε έναν Πρόεδρο μόνο και μόνο για να εισπράττει κάθε μήνα τη νόμιμη παράσταση. Και μιλώντας για αυτό, πρόσφατα ψηφίστηκε ο νόμος 4456/2017 (ΦΕΚ Α’ 24/1-3-2017), με τον οποίο, πέραν των άλλων, τροποποιείται το διάταγμα περί οργανισμού υποθηκοφυλακίων, και κάπου εκεί στριμωχτήκαν και δύο τροποποιήσεις του κώδικά μας, με τις οποίες μειώνονται τα ελάχιστα όρια επιδόσεων από τα οποία προκύπτει το ποσό της ετήσιας εισφοράς μας προς τον σύλλογο (ταυτότητα), καθώς και το ετήσιο ποσό εξόδων παράστασης των Προέδρων, Γ.Γ. και Ταμίων κάθε συλλόγου. Και ποιος θα πάρει τα εύσημα για αυτό;; Είμαι σίγουρος ότι τα εύσημα θα τα διεκδικήσει ο Πρόεδρος, παρόλο που κάθε μέρα από τον Νοέμβριο και μετά, ο επικεφαλής της Ριζοσπαστικής Παρέμβασης, ξημεροβραδιαζόταν στο Υπουργείο, πιέζοντας να τροποποιηθούν αυτά τα δύο άρθρα για να μην πληρώσουμε εισφορές στο σύλλογο φέτος 420 Ευρώ. Αλλά ο ίδιος δεν επιθυμεί τα εύσημα. Και είναι προς τιμή του αυτό. Εγώ, όμως, θεωρώ ότι κάποιος πρέπει να το πει. Κάποιος πρέπει να πει ότι εμείς στην Ριζοσπαστική Παρέμβαση δεν έχουμε στόχο να εξυπηρετήσουμε τα δικά μας συμφέροντα ή τα συμφέροντα των “φίλων” μας, ούτε αφήνουμε τα πράγματα στην τύχη τους επειδή δεν μας ψήφισε ο κλάδος και τώρα μένουμε άπραγοι κάνοντας φτηνή αντιπολίτευση, περιμένοντας στη γωνία να φωνάξουμε “Να! Ο πρόεδρος έκανε λάθος, συμπαρασύροντας στον βυθό και όλο τον κλάδο με αυτό το λάθος, αλλά εγώ το εκμεταλλεύομαι για μικροπολιτικούς λόγους”…

Εμείς στην Ριζοσπαστική Παρέμβαση λέμε ελάτε όλοι μαζί να φτιάξουμε τον κλάδο, όπου ο καθένας από τους συναδέλφους θα έχει ίσες ευκαιρίες στη δουλειά με τον διπλανό του, λέμε να αφήσουμε όλοι πίσω μας μια και καλή τις μικροαστικές μας αντιλήψεις και να υλοποιήσουμε τον συνεργατικό οργανισμό, λέμε ελάτε να περάσουμε από την εξαθλίωση που έρχεται (ή ήδη έχει έρθει) στην αξιοπρέπεια της ισοτιμίας και της αλληλεγγύης.

Κλείνοντας, και για να μην παρεξηγηθώ, δεν θεωρώ ότι η διεκδίκηση για την υλοποίηση των παραπάνω προεκλογικών υποσχέσεων της Συμμαχίας, είναι εύκολη υπόθεση. Προφανώς θέλει έντονες και συχνές πιέσεις προς το υπουργείο, το οποίο και αυτό με τη σειρά του έχει να εκτελέσει τις επιταγές των θεσμών στην κατεύθυνση της ιδιωτικοποίησης του δικαίου είσπραξης χρεών, κατ’ενολή του Δ.Ν.Τ. και της Ε.Κ.Τ.. Επειδή λοιπόν, πολλές από τις διεκδικήσεις του κλάδου μας έρχονται σε αντίθεση με τις επιταγές των θεσμών, η απάντηση η δικιά μας, δεν πρέπει να είναι η απραξία και το “σηκώνω τα χέρια ψηλά”, αλλά το όλοι οι συνδικαλιστές να προσπαθούν για το συμφέρον του κλάδου (υπερπηδώντας προσωπικά ή παραταξιακά συμφέροντα), μαζί με το σύνολο των μελών του κλάδου να παίζουν και αυτοί ενεργό ρόλο στις διεκδικήσεις που έρχονται και όχι να περιμένουν μόνο από τους άλλους να κάνουν πράγματα για αυτούς.