του Γιάννη Χαλκιαδάκη
Οι συμπληγάδες που βρισκόμαστε, είναι η χειρότερη κλαδική συγκυρία των τελευταίων 20 χρόνων. Οι πιέσεις που ασκούνται στον κλάδο και τα δικαιώματά του είναι τεράστιες. Η πολιτική των υποταγμένων στους δανειστές της χώρας κυβερνήσεων, δημιουργεί νέα δεδομένα. Καθημερινά βλέπουν το φως νέα αντιδραστικά νομοθετήματα. Όλα τους έχουν τον ίδιο στόχο. Την περιστολή, τον ακρωτηριασμό των δικαιωμάτων των εργαζομένων και των λαϊκών μαζών.
Mέχρι σήμερα, το κύριο νομικό καπιταλιστικό εργαλείο πίεσης του κεφαλαίου στον τομέα είσπραξης χρεών, (ο δικαστικός επιμελητής), ήταν”περιφρουρημένο” και μακρυά από διαδικασίες που εμπόδιζαν την ομαλή κλαδική του λειτουργία. Σύμφωνα με το ευρωπαϊκό κεκτημένο, περιορισμένος είναι ο αριθμός των δικαστικών επιμελητών της χώρας , υπάρχει γεωγραφικός περιορισμός της δραστηριότητάς του, είναι καθορισμένες και αδιαπραγμάτευτες αμοιβές του (αν δεν τις διαπραγματευθούμε από μόνοι μας) και πολλά άλλα.
Στις σημερινές συγκυρίες όμως που όλα αλλάζουν…οι πιέσεις που χρόνια ασκούνταν χωρίς αποτέλεσμα, εντάθηκαν. Στο μέλλον θα ενταθούν κι άλλο.
Οι τράπεζες και οι λοιποί μεγάλοι οικονομικοί παίκτες, τα δίνουν όλα προκειμένου να αλλάξουν τα δεδομένα. Ίσως να πάψαμε να είμαστε “τα αγαπημένα παιδιά τους”, τα προστατευμένα παιδιά του συστήματος …αναγκαία για “τη βρώμικη δουλειά” και την διατήρηση της καπιταλιστικής αρχής της ατομικής ιδιοκτησίας και του κέρδους.
Τώρα που την Δημοκρατία οι κυβερνήσεις την έχουν ξεφτιλίσει, τώρα που για την πλειοψηφία της κοινωνίας η Δικαιοσύνη στην καλύτερη περίπτωση είναι κατευθυνόμενη και στην χειρότερη είναι ανύπαρκτη. Τώρα που η ιδιωτικοποίηση του δικαίου είσπραξης χρεών είναι πια γεγονός…Τώρα που οι τράπεζες “διορίζουν” τις νομοπαρασκευαστικές επιτροπές… Τώρα ίσως τους είμαστε αχρείαστοι ή μάλλον άχρηστοι.
Γι αυτό και βάζουν ζήτημα κατάργησης του ΦΕΚ, του γεωγραφικού περιορισμού, του περιορισμού της επαγγελματικής ύλης (μονάχα η κατάργηση των περιλήψεων θα φέρει τεράστια κέρδη στα ταμεία των τραπεζικών ιδρυμάτων, ενώ θα μειώσει αφάνταστα τα έσοδα των συναδέλφων και παράλληλα θα εξαφανίσει το μέρισμα που παίρναμε από τον σύλλογο, ελάχιστο μέτρο κοινωνικής αναδιανομής του κλαδικού πλούτου). Γι αυτό μένουν απλήρωτοι οι συνάδελφοι που δουλεύουν με το Δημόσιο και τόσα άλλα.
Μπράβοι, δικηγόροι της οκάς μεσώ των εισπρακτικών δικηγορικών γραφείων και υπάλληλοι των κεφαλαιοκρατών, ίσως γίνουν οι νέοι “θεσμικοί παράγοντες” στην είσπραξη των χρεών, Δημοσίων και ιδιωτικών. Το μεθοδεύουν χρόνια τώρα. Χρόνια το έχουμε εντοπίσει και το φωνάζουμε!
Μέσα σε αυτό τον ορυμαγδό της κρίσης που περιμένει τον κλάδο το επόμενο διάστημα, ΑΠΟΥΣΙΑΖΕΙ παντελώς η συνδικαλιστική του ηγεσία. Μια συνδικαλιστική ηγεσία που μόλις πριν από ενάμιση χρόνο πανηγύριζε την εκλογή της, με το απερίγραπτο 65% . Πραγματικό ποσοστό Τσαουσέσκου! Αυτή λοιπόν η συνδικαλιστική ηγεσία διασπάστηκε!
Αποτέλεσμα είναι να μην υπάρχει ουσιαστικά διοίκηση στο σύλλογο της Αθήνας και στην Ομοσπονδία. Η έχθρα που χωρίζει τις 2 φυλές, της πρώην ρωμαλέας ΠΡΟΣΥΔΕ, μεγαλώνει και παίρνει μορφή εμφυλίου. Μάταια η φυλή του Μήτση προσπαθεί να πείσει ότι διατηρεί τον έλεγχο, μαζεύοντας υπογραφές για μια μέλλουσα παράταξη. Μάταια και η φυλή του Πρεκετέ προσπαθεί να πείσει πως δεν έχει πρόβλημα, μοιράζοντας ανακοινώσεις που περιέχουν αφηγήσεις περί ήθους .
Σε αυτή την κλαδική συγκυρία, η φυλή του Μήτση, ελέγχει τους 8 εκλεγμένους με την ΠΡΟΣΥΔΕ συμβούλους στο Σύλλογο της Αθήνας και τους 4 αντιπροσώπους από τους 9 που εκλέχτηκαν με την ΠΡΟΣΥΔΕ. Ενώ η μητρική παράταξη ελέγχει μόνο 1 σύμβουλο στο ΔΣ της Αθήνας και 5 αντιπροσώπους στην Ομοσπονδία.
Όμως αντί όλοι αυτοί να παλεύουν για τα κλαδικά ζητήματα, που κυνηγούν τον κλάδο σαν χιονοστιβάδα, τρώγονται μεταξύ τους και “τρώνε” παράλληλα και τις κλαδικές μας κατακτήσεις.
Όλη η δραστηριότητα της φυλής του Μήτση, περιορίζεται αποκλειστικά στην προσπάθειά της, να συγκροτήσει την νέα της παράταξη και να αποδείξει στην φυλή του Πρεκετέ την υποτιθέμενη “δυναμική της”. Έτσι ο σύλλογος – κλάδος μπαίνει μοιραία σε δεύτερη μοίρα. Έρμαιο στα σφυροκοπήματα των εχθρών του.
Από την άλλη, όλη η δραστηριότητα της φυλής του Πρεκετέ, περιορίζεται αποκλειστικά στην προσπάθειά της να συγκρατήσει τους οπαδούς της εντός των τοιχών και έτσι να αποδείξει στην φυλή του Μήτση την υποτιθέμενη συνοχή της. Έτσι η Ομοσπονδία – κλάδος μπαίνει μοιραία σε δεύτερη μοίρα. Έρμαιο στα σφυροκοπήματα των εχθρών της.
Μοναδική δύναμη αντίστασης που στην πράξη αγωνίζεται, με απόψεις, θέσεις, ιδέες, χωρίς ίχνος ιδιοτέλειας. Χωρίς να θέλει να αποδείξει τίποτα και σε κανένα. Επιζητώντας λύσεις, σε χρόνια και καθημερινά ζητήματα, προσπαθώντας να αναδείξει στην κοινωνία το άλλο πρόσωπο του δικαστικού επιμελητή, εκείνο της ευαισθησίας, της ανθρωπιάς, της αξιοπρέπειας, είναι η ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ που 19 χρόνια τώρα στο μετερίζι του αγώνα για μια καλύτερη ζωή, με την κοινωνία και τα κινήματα, παλεύει με το πρωτοπόρο κομμάτι των δικαστικών επιμελητών. Ελπίζοντας…………
Υ.Γ. Εδώ μπορούμε να πούμε καλό καλοκαίρι… Καλή αντάμωση τον Σεπτέμβρη!
