Ριζοσπαστική Παρέμβαση Δικαστικών Επιμελητών

του Γιάννη Χαλκιαδάκη αντιπροέδρου της ΟΔΕΕ

Εν τέλει η επαγγελματική υπόσταση του δικαστικού επιμελητή σιγά σιγά γίνεται παρελθόν. Όχι δεν φταίνε οι εταιρείες γαλέρες της εκμετάλλευσης του. Μεγαλύτερη ευθύνη έχει ο ίδιος που γονατιστός παρακαλεί για τα ψίχουλα. Περνώντας τα χρόνια, έμαθε να έρπει, να αρνείται την συμμετοχή του στα συλλογικά όργανα και τελικά να προσκυνά τους εκμεταλλευτές του. Αλλά κυρίως έχασε το βασικό όπλο του, την κρίση. Έτσι άρχισε να κάνει φίλους τους εχθρούς  και εχθρούς τους φίλους του. Σε αυτά τα πλαίσια επιλέγει εκπροσώπους που μόνο συνδικαλιστές δεν τους λες. Έδωσε διαχρονικά βήμα ακόμη και αξιώματα σε χειραγωγημένους από τα κλαδικά συμφέροντα, άσχετους αλλά και ενίοτε σε ανεγκέφαλους .

Αυτό σε βάθος χρόνου είχε σαν αποτέλεσμα το συνδικαλιστικό μας κίνημα, προεξέχοντος του Συλλόγου της Αθήνας να βρίσκεται σήμερα υπό κατάρρευση. Για όλα κάποια στιγμή υπάρχει το “μη παρέκει”. Είναι το φυσικό επακόλουθο της συνδικαλιστικής του απραξίας, της μη συμμετοχής των μελών του στις διαδικασίες του, καθώς και η γενική απαξίωση της διοίκησης του.

Απόδειξη για όσα γράφω είναι η αδυναμία επίτευξης της απαρτίας στην γενική του συνέλευση για πολλοστή φορά. Αν και ειδικά φέτος με την δεύτερη προσπάθεια, με ελάχιστους παρόντες και με μεγάλο κόπο, έγινε μια παρωδία συνέλευσης. Η οποία τελικά καταψήφισε με 40 παρόντες τον απολογισμό και τον προϋπολογισμό του συλλόγου.

Και καλά, για τον απολογισμό το καταλαβαίνω, δεν συμφωνούν με την όποια διαχείριση έγινε. Η καταψήφιση του απολογισμού φυσικά σημαίνει μομφή κατά της διοίκησης συνολικά, κάτι που θα έπρεπε να έχει ως αποτέλεσμα την παραίτηση της. Την προκήρυξη εκλογών και την προσφυγή στα δικαστήρια για επιστροφή στα ταμεία του συλλόγου των χρημάτων που χαλάστηκαν άσκοπα. (Βρήκε κανείς πουθενά το φιλότιμο?)

Όμως η καταψήφιση του προϋπολογισμού τι άλλο μπορεί να δείχνει εκτός από την βλακεία κάποιων ή από την συνειδητή  παρεμπόδιση του συλλόγου να λειτουργήσει;

Αυτό που έγινε στην πρόσφατη συνέλευση σηματοδοτεί την αναστολή λειτουργίας του  συλλόγου.  Κατεβάζει ρολά! Ο σύλλογος κανονικά, νομικά δηλαδή,  δεν έχει πλέον την δυνατότητα να λειτουργεί, αφού δεν υπάρχουν κονδύλια διαθέσιμα προϋπολογισμένα για τίποτα. Ούτε πληρωμές υπαλλήλων, ούτε ΔΕΗ, ούτε τηλέφωνα, ούτε καν γραφική ύλη.

Κάποιοι  δε ανεγκέφαλοι στην συνέλευση πρότειναν ο Σύλλογος της Αθήνας να πάψει να είναι μέλος της Ομοσπονδίας. Στο άκουσμα της  πρότασης χειροκρότησαν λέει ο Πρόεδρος της Αθήνας,  ο Ταμίας της Ομοσπονδίας που είναι και μέλος του Δ.Σ. της Αθήνας .  Λες και είναι στο χέρι του συλλόγου να φύγει ή κάτι τέτοιο θα βοηθήσει κάπου τον δικαστικό επιμελητή. Ο Κώδικας μας είναι σαφής, ας κάνουν τον κόπο να τον διαβάσουν. Κοντολογίς με την ηλίθια πρότασή τους ζητάνε να μην υπάρχει ενιαία κλαδική γραμμή και εκπροσώπηση, αλλά ο κάθε σύλλογος να έχει το δικό του βιλαέτι και γνώμη και να επιστρέψουμε στο χουντικό 1967. Να ζουν δηλαδή και να βασιλεύουν εσαεί τα μεγάλα κλαδικά συμφέροντα αφού πια θα τους είναι εύκολο να ελέγχουν τους συλλόγους και να επιστρέψει το διαίρει και βασίλευε της χουντικής περιόδου, των διαφορετικών αιτημάτων και της συνδικαλιστικής μας ανυποληψίας. Θέλουν δηλαδή σε κάποιους συλλόγους αυτό που λέμε «εργοδοτικό συνδικαλισμό». Για να δρουν ανεξέλεγκτα – όχι ότι ελέγχονται τώρα, αλλά έχουν τον φόβο μας όσο να πεις. Για να δουλεύουμε πλέον όλοι τζάμπα και υπαλληλοποιημένοι.

Οι ίδιοι ανεγκέφαλοι όμως είναι εκείνοι που έφεραν σε αυτό το χάλι το συνδικαλιστικό μας κίνημα. Άσχετοι γι αυτό και επικίνδυνοι που πλασάρονται ως σωτήρες και επαΐοντες.

Είναι γεγονός ότι χρόνια τώρα, υπάρχει συνδικαλιστικά μια έντονη εμπάθεια και μια πλήρης ασυνεννοησία. Ειδικά ανάμεσα στις παρατάξεις γίνεται το έλα να δεις. Αλλά και σε επίπεδο ηγεσίας  γίνεται χαμός, πχ. Ο νυν πρόεδρος του συλλόγου της Αθήνας πολεμά την Ομοσπονδία με μένος. Ο ταμίας της Ε.Γ. της ΟΔΕΕ τα βάζει εκτός συνεδριάσεων  με κάποια από τα υπόλοιπα μέλη της δημιουργώντας τεχνητή πόλωση, ενώ κατά της συνεδριάσεις κάνει τουμπεκί,  και  διαρκώς  διαρρέει παράτυπα  φυσικά, στοιχεία της σε ιστοσελίδες και viber.

Το έχω πει πολλές φορές, το ξαναγράφω πάλι, οι κλαδικές παρατάξεις πλην της ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ είναι για τα μπάζα. Αρκετοί από τους συναδέλφους  που τις στηρίζει παίρνει κάτω από την βάση και δεν αξίζει να ασχολείσαι μαζί της. Μειοδοτούν, υποτάσσονται, στηρίζουν ότι τους  διατάξουν οι οικονομικά ισχυροί συνάδελφοι, δεν συμμετέχουν σε καμιά συλλογική διαδικασία, εκτός του σταυρωμένου ψηφοδελτίου την ημέρα των εκλογών. Όταν δε ο κλάδος αποφασίζει αποχή εκείνοι είναι απεργοσπάστες. Δεν μιλάμε για συμμετοχή σε λαϊκούς αγώνες, εντελώς απόντες. Μια τέτοια πλειοψηφία, δεν θα μπορούσε να έχει καλύτερη διοίκηση. Όμως το έχουμε ξαναπεί κι αυτό, είμαστε μαζοχιστές για αυτό ασχολούμαστε μαζί τους ακόμη.

Όμως αρκετά η φλυαρία. Πρέπει να απαντηθεί το βασικό ερώτημα: Τώρα, μετά την καταψήφιση του προϋπολογισμού, τι διάβολο θα κάνουμε στο σύλλογο;

Λοιπόν! Πέντε πράγματα μπορούν να γίνουν εδώ που μας έφτασαν τα συμφέροντα, μιας και αυτός ήταν ο στόχος τους χρόνια τώρα περιμένοντας την ευκαιρία:

1. Παραίτηση του Δ.Σ. και προκήρυξη αρχαιρεσιών.
2. Ασφαλιστικά μέτρα για διορισμό προσωρινής διοίκησης μετά την ουσιαστική έκπτωση της παρούσας (καταψήφιση απολογισμού – προϋπολογισμού).
3. Λειτουργία του συλλόγου (ΝΠΔΔ) με την εξυπηρέτηση μόνο των ανελαστικών δαπανών του (με συνέπεια υπολειτουργία – ορκωτοί κλπ.).
4. Πλήρης αναστολή πληρωμής λειτουργικών εξόδων του συλλόγου και διάλυση.
5. Συναινετική πρόταση  σύνταξης εκ νέου απολογισμού – προϋπολογισμού και η ψήφισή του σε νέα έκτακτη μαζική Γενική Συνέλευση.

Α και που είστε, τέλος με τις γελοιότητες που ακούγονται τελευταία στα περιστύλια ότι η ομοσπονδία «τρώει» τα χρήματα του συλλόγου. Αυτά πρέπει άμεσα να σταματήσουν.  Η ΟΔΕΕ διαχειρίζεται τα χρήματα των συναδέλφων που της αναλογούν, με φειδώ, πληρώνοντας μόνο τα αναγκαία για την λειτουργία της κονδύλια.  Γίνεται εδώ και καιρό προσπάθεια εξοικονόμησης χρημάτων και έχουν περιοριστεί και κοπεί πολλά έξοδα που γίνονταν στο παρελθόν. Εξάλλου η όποια κλαδική κατάκτηση υπάρχει από το 1995 και μετά  – ακόμη και το 51 – είναι αποτέλεσμα της δράσης της ομοσπονδίας. Σαφέστατα αν ήταν πιο μαχητική, πιο διεκδικητική, πιο ταξική, τα αποτελέσματα θα ήταν περισσότερα και καλύτερα. Όμως έχουν γίνει πολλά και η ΟΔΕΕ έχει συνέχεια στην δράση της. Ας απομονώσουμε επιτέλους όσους παλεύουν να γκρεμίσουν τον κλάδο.

Προσέξτε κακομοίρηδες μην πάρουν χαμπάρι στα Υπουργεία πόσο “χαλασμένοι” είμαστε…θα μας κόψουν και τον αέρα που ανασαίνουμε!

Αν θέλετε νίκες και κατακτήσεις…να συμμετέχετε στις συλλογικές διαδικασίες και επιλέξτε την άλλη φορά αγωνιστές να σας εκπροσωπήσουν και όχι εκπροσώπους των μεγάλων κλαδικών συμφερόντων, της κυβέρνησης και των τραπεζών!