Η παρουσία ελαχίστων συναδέλφων στην σημερινή Γενική Συνέλευση του συλλόγου της Αθήνας και η μη επίτευξη απαρτίας είναι μια σοβαρή υποχώρηση του κλάδου. Η αδιαφορία των συναδέλφων ανεξάρτητα από τις αιτίες που την γεννά θα διαμορφώσει καινούριες συνθήκες εργασιακής γαλέρας. Η αποξένωση των μελών από το συνδικαλιστικό τους όργανο το απαξιώνει πλήρως απέναντι στους κλαδικούς μας εχθρούς. ¨Ενώ του στερεί την δυνατότητα της όποιας δυναμικής διεκδίκησης. Σίγουρα ο σύλλογος μας εδώ και δεκαετίες δεν είναι αγωνιστικό μετερίζι. Όμως ποιος ευθύνεται γιαυτό; Οι εκλεγμένες πλειοψηφίες στις διοικήσεις ή εσείς που τις εκλέξατε; Που ήταν άραγε οι υποψήφιοι των παρατάξεων σήμερα; Μόνον αυτοί να μαζεύονταν θα είχε απαρτία η συνέλευση.
Κάτι τέτοια βλέπουν η κυβέρνηση και οι τραπεζίτες και μας πατάνε στο κεφάλι.
Πάρτε για παράδειγμα την αύξηση του κατώτατου μισθού που διαφημίζει ο Μητσοτάκης. Μια αύξηση κοροϊδία που εξαφανίζεται την ακρίβεια!
Η πολυδιαφημιζόμενη από την κυβέρνηση αύξηση του κατώτερου μισθού αποτελεί μια -ακόμα- τεράστια κοροϊδία για τους εργαζόμενους και τον λαό. Η ελάχιστη αυτή αύξηση που δίνεται στο δεύτερο χαμηλότερο κατώτατο μισθό στην ΕΕ, είναι μόλις 9%, και παραμένει κάτω από τα 800 ευρώ μικτά. Υπολείπεται κατά πολύ των τεράστιων αυξήσεων στα βασικά είδη επιβίωσης (ρεύμα, τρόφιμα, πετρέλαιο θέρμανσης κλπ), σε επίπεδο που φτάνει το 15-20%, λόγω της ασύδοτης κερδοσκοπικής δράσης του κεφαλαίου.
Με την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων των δημόσιων αγαθών και την απαξίωση των δομών κοινωνικής πρόνοιας και προστασίας, η λαϊκή οικογένεια φορτώνεται όλο και νέα δυσβάσταχτα βάρη, και ΝΕΚΡΟΥΣ ενώ με τις διαρκείς αυξήσεις των επιτοκίων το κόστος των δανείων έχει εκτοξευθεί. Από την άλλη οι πλειστηριασμοί τσακίζουν την λαϊκή στέγη.
Οι νέες χρεοκοπίες τραπεζών σπέρνουν πανικό να θυμίζουν τις μέρες του 2008, όταν η χρεοκοπία της Lehman Brothers πυροδότησε τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση που είχαμε ζήσει ως τότε. Το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του ψάχνουν και πάλι απεγνωσμένα τρόπους να σταματήσουν ένα νέο ντόμινο κρίσης και θα προσπαθήσουν να φορτώσουν τα βάρη ξανά σε μας. Όποια κυβέρνηση και να προκύψει μετά τις εκλογές θα υλοποιήσει αυτές τις επιθέσεις.
Όσο αφορά στον κλάδο μας, έχουμε να πάρουμε αυξήσεις 16 χρόνια στον ΚΕΔΕ, και 7 χρόνια στην κοινή διαδικασία. Ενώ όλα τα λειτουργικά έξοδα των γραφείων μας έχουν σχεδόν τριπλασιαστεί από τότε που αυξήθηκαν οι αμοιβές μας για τελευταία φορά. Αλλά το πιο τρελό απ’ όλα, είναι ότι η Ένωση Ελληνικών Τραπεζών καθορίζει τις όποιες αμοιβές μας, συμμετέχοντας στις διαπραγματεύσεις για τον καθορισμό τους, από τον καιρό των μνημονίων και μάλιστα με δικαίωμα άσκησης βέτο.
Ενώ λοιπόν θεωρητικά τα μνημόνια τελείωσαν, η Κυβέρνηση δεν αποδέχεται το αίτημά οι αμοιβές μας να καθορίζονται με διαπραγματεύσεις απευθείας της Ομοσπονδίας μας με την κυβέρνηση (όπως γίνονταν πριν τα μνημόνια). Δηλώνοντας έτσι την απόλυτη πίστη της στο τραπεζικό κεφάλαιο, και χωρίς κανένα πολιτικό κόστος αφού βλέπει ότι οι δικαστικοί επιμελητές αδιαφορούν για την ίδια τους την ζωή!
Εμείς λέμε ότι μόνο η πάλη μας, μέσα από τα συλλογικά μας όργανα, και μαζί με το λαϊκό μαζικό κίνημα για την ανατροπή αυτής της κυβέρνησης και της πολιτικής κεφαλαίου-ΕΕ, κόντρα στην κοινοβουλευτική αναμονή και τη συναίνεση ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ-κ.λ.π, μπορεί να κάνει πράξη το σύνθημα «οι ζωές μας πάνω από τα κέρδη τους».
Όμως αυτό δεν γίνεται από τον καναπέ μας, και με ανάθεση, αλλά με συμμετοχή και αγώνα διαρκή!
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ δικαστικών επιμελητών
