του Γιάννη Χαλκιαδάκη
Βρισκόμαστε σαν κλάδος σε τέλμα. Όπως φυσικά και ολόκληρη η κοινωνία. Καιρό τώρα, όπως φαίνεται, με ελάχιστες εξαιρέσεις, ο κάθε ένας συνάδελφος κοίταγε μονάχα την πάρτη του, αδιαφορώντας για τον άλλο, αλλά κυρίως αδιαφορώντας για την πηγή (λειτούργημα – επάγγελμα) που μας τρέφει όλους.
Από το λεξιλόγιο μας…απουσιάζει η λέξη αλληλεγγύη. Αυτό ακριβώς είναι που φέρνει το αποτέλεσμα, το οποίο βιώνουμε σχεδόν όλοι σήμερα.
Όσο αφορά στα συνδικαλιστικά όργανα του κλάδου; Αυτά δεν είχαν για χρόνια καμιά επαφή με την πραγματικότητα. Αδιαφορούσαν για το τι γινόταν δίπλα τους. Δεν μπορούσαν να φανταστούν, ότι όταν το μεροκάματο του εργαζόμενου μειωθεί, όταν η σύνταξη περικοπεί, όταν η ανεργία φουντώσει, όταν ο μικροέμπορος πτωχεύσει, όταν ο αγρότης διαλυθεί…δεν θα υπάρχουν χρήματα για …νομικές ενέργειες. Δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι θα ερχόταν η μέρα που η ανεργία και η ανέχεια θα χτύπαγε και την πόρτα του δικού μας κλάδου.
Με τον καιρό, αυτή η αδιαφορία, πέρασε από τους συνδικαλιστές της γραβάτας και στην πλειοψηφία της βάσης του κλάδου. Καμιά αγωνιστική διάθεση, καμιά συμμετοχή στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Μετεξελίχθηκε σε πάθος για την ατομική “κονόμα”. Αποτέλεσμα; Η κοινωνική απομόνωση του κλάδου, αλλά και η αυτό απεμπόληση των δικαιωμάτων, που με αγώνες οι παλιότεροι είχαν κατακτήσει.
Φυσική συνέπεια ήταν και η απομόνωση των ηθικών συναδέλφων από τις μεγάλες εργασιακές πηγές (βλέπε τράπεζες – εισπρακτικές – φιλέτα δημοσίου).
Πρωτεργάτες σε αυτή την κατρακύλα, υπήρξαν ακόμη και ολόκληρες συνδικαλιστικές ομάδες και συνδικαλιστές από ολόκληρη την χώρα. Έτσι φτάσαμε στο σημείο να υπάρχει αυτό το τρισάθλιο αποτέλεσμα.
Χωρίς την στήριξη και την βοήθεια της πλειοψηφίας των εκλεγμένων εκπροσώπων, δεν θα μπορούσε να υπάρξει αυτό το χάλι. Η μειοδοσία δεν θα μπορούσε να επικρατήσει.
Είναι γεγονός πως η ροή των νερών δεν πηγαίνει προς τα πίσω. Είναι πολύ δύσκολο να “αγοράσουμε” σήμερα κατακτήσεις που “ξεπουλήσαμε” χτες. Όλοι έχουν ευθύνη για αυτό. Κυρίως οι ψηφοφόροι της ΠΡΟΣΥΔΕ (βλέπε πρώην ΠΑΣΟΚ), που ελέγχει τον κλάδο 20 χρόνια τώρα, αλλά και οι άλλοι. Εκείνοι που χρόνια στήριζαν τον “κολλητό” ή τον “ξάδερφο”, που αδιαφορούσαν για τα συνδικαλιστικά προγράμματα και τις θέσεις των παρατάξεων και τελικά ψήφιζαν τους εκπροσώπους των “αχόρταγων”.
Δυστυχώς φτάσαμε όπως ήταν αναμενόμενο στο ΜΗ ΠΑΡΕΚΕΙ!
Η συνέχεια… το μέλλον μας… αν δεν πάρουμε άμεσα μέτρα, θα είναι η ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ κλαδική ΑΝΕΡΓΙΑ, η πλήρης οικονομική ανέχεια και η ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ των πολλών από τους λίγους και εκλεκτούς (αν μείνουν ζωντανοί κι αυτοί), των μεγάλων πηγών…και για όσο υπάρχουν και αυτές.
Δυστυχώς σήμερα δεν υπάρχει εργασία για τους έντιμους και αξιοπρεπείς δικαστικούς επιμελητές. Υπάρχει δουλειά μόνο για εκείνους που ξεπουλάν την παροχή των υπηρεσιών τους και τον ίδιο τον κλάδο. Που σκοτώνονται για ένα δικόγραφο, που δεν τιμολογούν νόμιμα, που φοροκλέβουν, που στην τελική μας παίρνουν την μπουκιά …από το τραπέζι.
Είναι πια πολλοί όλοι τούτοι. Καθημερινά όλο και περισσότεροι μπαίνουν σε αυτό το τρυπάκι.
Είναι μαθηματικά εξακριβωμένο, ότι σε 1-2 χρόνια, αν συνεχίσουμε να λειτουργούμε με τέτοια λογική, σε ολόκληρη την Ελλάδα θα μείνουν ζωντανοί, το πολύ 500 δικαστικοί επιμελητές.
Αυτό εξάλλου θέλει η Ευρώπη, που στις περισσότερες χώρες, με “βίαιο τρόπο” (βλέπε Γαλλία, από 7.500 έμειναν 3.000) συρρίκνωσε τον αριθμό των δικαστικών επιμελητών. Είναι πολλές οι αιτίες και οι λόγοι για τους οποίους οι καπιταλιστές επιλέγουν την μείωση του επαγγελματικού πληθυσμού μας. Έχουμε κάνει τις αναλύσεις μας στο παρελθόν.Είναι και σήμερα επίκαιρες.
Από χρόνια φαινόταν καθαρά, ότι για το σύστημα δεν είναι πια χρήσιμο εργαλείο ο μικρο επιμελητής, αλλά η μεγάλη οργανωμένη εταιρεία ( θέλουν επίσης να είναι πολυκλαδική και θα πιέσουν πολύ στο μέλλον για αυτό) που σε μικρό χρονικό διάστημα, θα υλοποιεί μεγάλη ποσότητα έργου, κυρίως φτηνή, παράγοντας έτσι περισσότερη υπεραξία για την τράπεζα, ή τον εν γένει εργοδότη της. (Είναι η ίδια καπιταλιστική πολιτική που πριν χρόνια αντικατέστησε το μπακάλικο και το μανάβικο με το σούπερ μάρκετ). Απλώς στη δική μας περίπτωση καθυστέρησε λίγο η εφαρμογή της …επειδή ο δικαστικός επιμελητής ήταν μέχρι και πριν λίγο, χρήσιμο εργαλείο για την κερδοφορία του κεφαλαίου.
Η υπαλληλοποίηση, η εξαφάνιση, η εξαθλίωση των μικρο νοικοκυραίων δικαστικών επιμελητών αυτό το στόχο εξυπηρετεί. Έτσι από την μια το κόστος της υπηρεσίας για τον καπιταλιστή μειώνεται και από την άλλη η εταιρεία των δικαστικών επιμελητών (ή πολυκλαδική) που θα διαχειρίζεται την ύλη αυτή θα πλουτίζει, εκμεταλλευόμενη τον μόχθο των ήδη εξαθλιωμένων (υποτακτικών) δικαστικών επιμελητών που έχει υπαλληλοποιήσει. Οι υπόλοιποι δεν χωράνε στο κάδρο και θα πάρουν το δρόμο της ανεργίας.
Φυσικά όση ζημιά δεν κάναμε μέχρι σήμερα μόνοι μας, (με την μειοδοσία) στο επαγγελματικό εαυτό μας, την ολοκληρώνουν οι “σοφοί του Κράτους” που με τον “νέο” Κ.Πολ.Δ. μας αφαιρούν τεράστιο κομμάτι επαγγελματικής ύλης (από την κατάθεση της επίδοσης της διαταγής πληρωμής και την κατάργηση των επαναληπτικών περιλήψεων, μέχρι την κατάργηση σωρείας επιδόσεων κ.α). Έτσι διέταξαν οι τράπεζες!
Όλα τα παραπάνω, υποχρεώνουν τον κλάδο να αντιμετωπίσει τα νέα δεδομένα και να απαντήσει ΑΜΕΣΑ στο μοναδικό πραγματικό ερώτημα. Υπάρχει δουλειά για όλους σήμερα; Θα υπάρχει στο μέλλον;
Άποψή μου είναι ότι αν ο κλάδος συνεχίσει να λειτουργεί στην λογική του ανταγωνισμού της αγοράς, με τον σημερινό τρόπο, τότε η απάντηση είναι ΟΧΙ. Τον περιμένουν πολύ δύσκολες μέρες.
Αν όμως η σκέψη της πλειοψηφίας ακολουθήσει ΑΜΕΣΑ διαφορετική ρότα, εκείνη της συνεργασίας και της αλληλεγγύης, ακόμη και με τον περιορισμό της ύλης (αν τελικά τον επιβάλλουν) ίσως ΝΑΙ ! καταφέρει να επιβιώσει στο σύνολό του. Όχι να “κονομίσει” όπως συμβαίνει με κάποιους λίγους σήμερα… αλλά να επιβιώσει με αξιοπρέπεια. Μέχρις ότου αλλάξουν ξανά οι συνθήκες, κάτω από την πίεση των αγώνων των εργαζομένων της χώρας, που είναι σίγουρο πως έρχονται και θα είναι ΝΙΚΗΦΟΡΟΙ!
Για μένα, παρότι έχω κουραστεί να λέω τα ίδια, σε αυτιά που μάλλον δεν ακούνε, το ζητούμενο είναι το σύνολο του κλάδου (ακόμη κι αν ο ίδιος δείχνει να μην ενδιαφέρεται για την πάρτη του) !
Στην τελική, η υλοποίηση του ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ κατά ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ και η ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ του λογική, της ΙΣΟΤΙΜΙΑΣ και της ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ είναι που θα βάλει “τους αχόρταγους” στη γωνία και θα ξαναφέρει το χαμόγελο στην όψη και την καρδιά μας.
26 Μαρτίου, 2014 22:39
Συνάδελφε Χαλκιαδάκη,
Μιλάς για “Αλληλεγγύη” μεταξύ συναδέλφων”.
Εντάξει ίσως κάποιοι να μην τη γνωρίζουν τη λέξη ή να μην τους συμφέρει να τη γνωρίζουν.
Εγώ ρωτάω τα εξής:
Ποιός Σύλλογος τόσα χρόνια με δράσεις και χρήσιμες πρακτικές, βοήθησε στο να καλλιεργηθεί μεταξύ μας η “Αλληλεγγύη”;
Ποιός Σύλλογος τόσα χρόνια έδωσε στα μέλη του τέτοια εφόδια, με ενημέρωση και στήριξη, ώστε να μπορούν να αντιμετωπίσουν και να αντισταθούν στις άσχημες προκλήσεις, τις προερχόμενες από τη μειοδοσία, την υποταγή, τη δουλοπρέπεια, τη μείωση της υπόστασής τους και τελικά σήμερα τον με μαθηματική ακρίβεια αφανισμό τους;
Ποιός Σύλλογος τόσα χρόνια έτρεξε να προλάβει τα κακώς κείμενα, να προειδοποιήσει ή και να τιμωρήσει εν ανάγκη, αυτόν ή αυτούς που σε βάρος των υπολοίπων “μεγαλούργησαν”;
Ποιός Σύλλογος τόσα χρόνια είχε τα κότσια να μπεί μπροστά και να υπερασπιστεί κάθε μέλος του;
Ποιός Σύλλογος τόσα χρόνια κατήγγειλε συμπεριφορές δικηγόρων, τραπεζών, εταιρειών κ.λ.π., πράττοντας έτσι κάτι σημαντικό ώστε να προλάβει την σημερινή κατάντια μας;
Ποιός Σύλλογος έψαξε να βρεί ή βρήκε και εμφάνισε στις συνελεύσεις στοιχεία για αθέμιτο, μειοδοσία, εκμετάλλευση και άλλα παράξενα;
Ποιός Σύλλογος έστειλε στον Εισαγγελέα ΚΑΤΙ;
Ποιός Σύλλογος έκανε τόσα χρόνια έκτακτες γενικές συνελεύσεις, πέραν των ετήσιων, για όλα αυτά που σήμερα φωνάζουμε;
Ποιός Σύλλογος τόσα χρόνια είχε το κουράγιο να μιλήσει για ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ και να λύσει έτσι μιά και καλή τα προβλήματα των μελών του;
Ποιός; Ένας ή Κανένας;
Αρκέστηκαν οι περισσότεροι να δικαιολογούν την ύπαρξή τους με το να σφραγίζουν ταυτότητες, να εισπράττουν τις εισφορές, να κόβουν την πίτα και να ανακοινώνουν σε κάθε ετήσια συνέλευση τα ίδια και τα ίδια θέματα: “Απολογισμός έτους”, “Προϋπολογισμός έτους”, “Ενημέρωση-Προτάσεις”. Άντε εξ ανάγκης ή πιεζόμενοι εκ των έσω και κανένα θεματάκι επικαιρότητας στο τέλος, όπως ο “αθέμιτος”, για να φανούν ότι ενδιαφέρονται και να είναι και inn. Στο τέλος δε της συνέλευσης, φαγητούλι και κρασάκι, έτσι για να περιποιηθούν τα έρμα τα μέλη τους, ώστε να ξεχάσουν έτσι και το πόνο τους.
Πάντως αν τους ρωτούσε κάποιος όλα αυτά τα χρόνια, την απάντηση την είχαν έτοιμη: “εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, μόνο η Ομοσπονδία μπορεί”.
Αυτό παρήγαγαν τόσα χρόνια. Αυτό έδωσαν στα μέλη τους. Γι’αυτό καμαρώνουν.
Και όλοι μας συνεχίζαμε να τους επιλέγουμε από συνήθεια και τελικά εξ ανάγκης. Μόνο και μόνο να έχει κάποιος τα κλειδιά του γραφείου και τη σφραγίδα για τις ταυτότητες. Γιατί τελικά αυτός που τα είχε, μ’αυτή τη συμπεριφορά του και εκ του σημερινού αποτελέσματος, αποδείχτηκε (…….).
Αναρωτιέμαι συνάδελφε Χαλκιαδάκη,
Αν μείνουν όπως γράφεις 500 δικαστικοί επιμελητές στην Ελλάδα, πόσοι θα αναλογούν σε κάθε Σύλλογο;
Ποιό ποσό θα καταβάλουν σαν ετήσια εισφορά αυτοί οι 5, 10 ή 20 που θα μείνουν σε κάθε Πρωτοδικείο;
Ποιός ο λόγος να υπάρχουν θα πεί κάποιος τότε οι Σύλλογοι;
Τι θα γίνουν όλοι αυτοί οι αγωνιστές;
Τι θα απογίνουμε χωρίς αυτούς;
Ποιός θα μας σφραγίζει τη ταυτότητα;
Ποιός θα μας κόβει τη πίττα κάθε χρόνο;
Ποιός θα μας ενημερώνει;
Ποιός θα στέκεται στο πλευρό μας σε ότι μας συμβεί;
Ποιός θα κατηγορεί για απραξία την Ομοσπονδία και έτσι θα βολεύεται;
Πρέπει επειγόντως η Ομοσπονδία να βρεί μία λύση, τουλάχιστον για την ΤΥΠΙΚΗ ΑΥΤΗ ΥΠΑΡΞΗ ΜΑΣ. ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΜΑΣ. ΓΙΑ ΤΟ “IΜAGE” ΜΑΣ.
Τώρα όσο αφορά στο αν υπάρχει δουλειά ή όχι, αυτό το θεωρούν περιττό.
Το αν ο ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ είναι για ολους και όχι για μερικούς και αυτό το θεωρούν περιττό.
Απαραίτητο γι΄αυτούς είναι μόνο να υπάρχουν “ΤΕΤΟΙΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ”. Δηλαδή για λίγους. Δηλαδή γι’αυτούς.
ΜΑΚΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΑΤΟΣ
ΠΑΤΡΑ
28 Μαρτίου, 2014 16:03
Αξιότιμε συνάδελφε, διαβάζοντας το σχόλιό σου χάρηκα, για την ακρίβεια ευφράνθηκα, αφού μου θύμησες ένα σπουδαίο ποιήμα, ενός παγκόσμιου Έλληνα του Κ.Π.Καβάφη. Θέλοντας να τιμήσω τη γραφή σου ευθύνομαι για την αντιγραφή (και ίσως για την απάντηση σε κάποια από τα παραπάνω ερωτήματα)
Περιμένοντας τους Bαρβάρους
— Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.
— Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μια τέτοια απραξία;
Τι κάθοντ’ οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;
Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν.
—Γιατί ο αυτοκράτωρ μας τόσο πρωί σηκώθη,
και κάθεται στης πόλεως την πιο μεγάλη πύλη
στον θρόνο επάνω, επίσημος, φορώντας την κορώνα;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Κι ο αυτοκράτωρ περιμένει να δεχθεί
τον αρχηγό τους. Μάλιστα ετοίμασε
για να τον δώσει μια περγαμηνή. Εκεί
τον έγραψε τίτλους πολλούς κι ονόματα.
— Γιατί οι δυο μας ύπατοι κ’ οι πραίτορες εβγήκαν
σήμερα με τες κόκκινες, τες κεντημένες τόγες·
γιατί βραχιόλια φόρεσαν με τόσους αμεθύστους,
και δαχτυλίδια με λαμπρά, γυαλιστερά σμαράγδια·
γιατί να πιάσουν σήμερα πολύτιμα μπαστούνια
μ’ ασήμια και μαλάματα έκτακτα σκαλιγμένα;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
και τέτοια πράγματα θαμπώνουν τους βαρβάρους.
—Γιατί κ’ οι άξιοι ρήτορες δεν έρχονται σαν πάντα
να βγάλουνε τους λόγους τους, να πούνε τα δικά τους;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
κι αυτοί βαρυούντ’ ευφράδειες και δημηγορίες.
— Γιατί ν’ αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία
κ’ η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που εγίναν).
Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ’ η πλατέες,
κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;
Γιατί ενύχτωσε κ’ οι βάρβαροι δεν ήλθαν.
Και μερικοί έφθασαν απ’ τα σύνορα,
και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.
__
Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.
(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)
28 Μαρτίου, 2014 15:46
ΥΠΑΡΧΩ ΑΡΑΓΕ;
Από: ΞΕΝΗ ΚΕΣΙΝΗ (xenikesini@hotmail.gr)
Εστάλη: Παρασκευή, 28 Μαρτίου 2014 3:24:47 μμ
Προς: http://www.odee.gr (epimelites@odee.gr)
Κύριοι,
με την παρούσα σας ενημερώνω ότι από το 2013 μου καθυστερούν δαπάνες διοικητικής εκτέλεσης, ότι στις 10-02-2014 ενημέρωσα εγγράφως το σύλλογό μας (αρ. πρωτ: 32448) για το ότι έχω ληξιπρόθεσμες οφειλές, αλλά τώρα σας ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΩ ότι ΓΙΑ ΠΟΣΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΟΦΕΙΛΟΝΤΑΙ με επίσπευση της Α’ ΔΟΥ Πειραιά, στις 12-03-2014 επιβλήθηκε αναγκαστική κατάσχεση στο ακίνητό μου στον Πειραιά και στις 20-03-2014 κατασχέθηκαν ΟΛΕΣ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΙΚΕΣ ΜΟΥ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΕΣ.
ΠΡΟΣΟΧΗ!
ΚΑΤΑΣΧΕΘΗΚΕ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΖΥΓΟΥ ΜΟΥ
ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑ ΝΑ ΕΞΟΦΛΗΣΩ ΟΥΤΕ ΤΟΥΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΣ ΤΗΛΕΦΩΝΩΝ-INTERNET ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΜΟΥ (εξοφλούνται αυτόματα)
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ ΔΕ ΘΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΩ ΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ.
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ ΚΙΝΔΥΝΕΥΩ ΣΕ ΑΦΑΝΙΣΜΟ
Διεκδικώ την άμεση κινητοποίησή σας για την αποκατάσταση των νομίμων δικαιωμάτων μου.
Διεκδικώ την ανάληψη των ευθυνών σας ως συνδικαλιστικά όργανα των δικαστικών επιμελητών.
Με τιμή
Ξένη Κεσίνη
e-mail: xenikesini@hotmail.gr
τηλ: 6936-762468 (wind), 6979-399065 (cosm), 211411-2437 (γραφείο), 210-4962069 (σπίτι)
Ι. Κόνιαρη 68 & Λεωφ. Αλεξάνδρας 158 (11521 Αθήνα)
Δυοβουνιώτη 18-20 (18533 Πειραιάς)
Α.Μ.: 1153
Α.Φ.Μ.: 046155691 – Α’ Δ.Ο.Υ. ΠΕΙΡΑΙΑ
30 Μαρτίου, 2014 23:52
Αγαπητέ κε Χαλκιαδάκη,
Χρησιμοποιώντας τις φράσεις κλειδιά του κειμένου σας, επιτρέψτε μου να παραφράσω:
Αφού η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε τέλμα γιατί ο κλάδος των δικαστικών επιμελητών να εξαιρείται;
Πώς μπορεί να διαμορφωθεί η πεποίθηση στη βάση της σκληρά δοκιμαζόμενης ελληνικής κοινωνίας ότι υπάρχουν ηθικοί δικαστικοί επιμελητές, αφού ο δικαστικός επιμελητής είναι (επιτρέψτε μου να αντικαταστήσω το ήταν) χρήσιμο εργαλείο για την κερδοφορία του κεφαλαίου;
Πότε οι δικαστικοί επιμελητές ενώσαμε τον αγώνα μας με τους αγώνες των εργαζομένων της χώρας;
Πάρα πολλές φορές δρέψαμε μόνο καρπούς από τους αγώνες των εργαζομένων, έμμεσα ή άμεσα.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ είναι η ενσωμάτωση, ο βαθμός και το είδος της ενσωμάτωσης, που προβάλεται από μια κοινωνία ή ομάδα με τους ανθρώπους και τους γείτονές τους
Πότε οι δικαστικοί επιμελητές αφουγκραστήκαμε την κοινωνία; πότε ενσωματωθήκαμε με τους συνανθρώπους μας που αυτοκτονούν, που χάνουν τις δουλειές τους, που τους διακόπτουν την ηλεκτρική παροχή τους, που εκβιάζονται από τα πιστωτικά ιδρύματα να να πληρώσουν χρήματα όντας άνεργοι; (sic)
Πώς λοιπόν θ’ αφουγκραστούμε ο ένας τον άλλο; Ο άνθρωπος εκπαιδεύεται στο να είναι αλληλέγγυος και οι δικαστικοί επιμελητές δεν έχουμε επιδείξει σ’ αυτό έφεση.
Γιατί τα συνδικαλιστικά μας όργανα δεν καταγγέλλουν την ακραία άσκηση εξουσίας στο λαό από τις μεγάλες μας εργασιακές πηγές; (βλέπε τράπεζες – εισπρακτικές – δημόσιο).
Παρότι είμαστε καθημερινά στο πεζοδρόμιο, τα συνδικαλιστικά μας όργανα δεν είχαν για χρόνια καμιά επαφή με την πραγματικότητα, πώς λοιπόν να έχουμε επαφή ο ένας με τον άλλο; Οι δικαστικοί επιμελητές δεν έχουμε επιδείξει ούτε σ’ αυτό έφεση.
Είναι γεγονός όμως πως δεν έχουμε όλοι την ίδια ευθύνη για τις “ξεπουλημένες κατακτήσεις”.
Όπως είναι γεγονός -ιστορικά αποδεδειγμένο- πως οι ηγεσίες έχουν πάντα τη μεγαλύτερη (ίσως την αποκλειστική) ευθύνη. Η ΠΡΟΣΥΔΕ (βλέπε πρώην ΠΑΣΟΚ) ελέγχει τον κλάδο 20 χρόνια τώρα, ΟΧΙ οι ψηφοφόροι.
Βεβαίως οι ψηφοφόροι φαντασιώνονται να γίνουν “αχόρταγοι” στη θέση των “αχόρταγων”, αλλά άλλο η θεωρία κι άλλο η πράξη.
Δυστυχώς σήμερα οι πράξεις “δείχνουν” τους υπαίτιους και δεν υπάρχει λόγος να θέτουμε ήδη λυμένα ηθικά προβλήματα.
Δυστυχώς, συμφωνούμε, φτάσαμε όπως ήταν αναμενόμενο στο ΜΗ ΠΑΡΕΚΕΙ! (ή έτσι θα θέλαμε να είναι).
Δυστυχώς ίσως υπάρχει και παρέκει.
Για όλα αυτά, πρέπει να υποχρεωθεί η υπαίτια ηγεσία να απαντήσει αν βούλεται να αντιμετωπίσει διεξοδικά τα νέα και παλιά κλαδικά μας προβλήματα, αν βούλεται να προτείνει λύσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης (κλαδικής και κοινωνικής) και να απαντήσει ΑΜΕΣΑ στο μοναδικό πραγματικό ερώτημα. Υπάρχει ΠΛΗΡΩΜΕΝΗ δουλειά για όλους σήμερα; Θα υπάρχει στο μέλλον;
Εύχομαι, να υπάρξει τρόπος (vouloir c’est pouvoir) να βάλουμε “τους αχόρταγους” στη γωνία και θα ξαναέρθει το χαμόγελο στην όψη και την καρδιά μας.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία
Ξένη Βασ. Κεσίνη