Δήλωση
της Ξένης Κεσίνη
Εκλεγμένης συμβούλου στο Δ.Σ. στις πρόσφατες αρχαιρεσίες
και Γραμματέα της ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ
Σύντροφοι , συναγωνιστές και φίλοι
Αρχικά νοιώθω την υποχρέωση να ευχαριστήσω όλους όσοι στήριξαν τον συνδυασμό της ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ της οποίας είμαι μέλος και ήμουν υποψήφια της, εκλέγοντας με μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου μας.
Το εκλογικό αποτέλεσμα δεν με ικανοποιεί. Όπως και κανένα αριστερό συνάδελφο θέλω να πιστεύω. Για μια ακόμη φορά τα συμφέροντα νίκησαν! Νίκησε η συνδιαλλαγή, ο εκβιασμός, η μειοδοσία, το ρουσφέτι.
Λίγες ψήφοι έλειψαν, για να εκλεγεί πρόεδρος από την πρώτη Κυριακή ο κ. Μήτσης, αφού η ΣΥΜΜΑΧΙΑ του πήρε το 46% των ψήφων. Είναι τραγικό όμως, η παράταξη που έχει δώσει Γη και ύδωρ στους επιχειρηματίες- μεγαλοεπιμελητές, που προστατεύει τους μειοδότες, που δεν κάνει τίποτα να σπάσουν τα στεγανά στον ΚΕΔΕ και στην τραπεζική δουλειά, η πιο συντηρητική ιδεολογικά και συνάμα αλαζονική κλαδική παράταξη, με μηδενικό έργο για τον μαχόμενο συνάδελφο, να συγκεντρώνει μετά από 6 τουλάχιστον χρόνια φθοράς και απραξίας, τέτοιο μεγάλο ποσοστό επιρροής.
Δυστυχώς για την παράταξή μου, δεύτερη δύναμη με ποσοστό 35% είναι η ΠΡΟΣΥΔΕ, διεκδικεί πρόεδρος του συλλόγου μας να γίνει ο κ. Αντωνίου. Είναι επίσης συντηρητική παράταξη. Με επιβαρυμένο παρελθόν και ιστορία. Όσο και αν προσπαθεί να δείξει μεταμέλεια το παρελθόν της είναι αμαρτωλό . Τα χρόνια που είχε την πλειοψηφία στην διοίκηση του κλάδου, ήταν σφιχταγκαλιασμένη με τα συμφέροντα και το οικονομικό Lobby, ενώ είναι αποκλειστικά υπεύθυνη για την προς το χειρότερο αλλαγή των αμοιβών μας, την κατάργηση του παλιού ΦΕΚ και την καθιέρωση των ζωνών. Στα θετικά της όμως συγκαταλέγεται τελικά η αναβάθμιση μας μέσω του πτυχίου της νομικής, και η περιφρούρηση του επαγγέλματος από το άνοιγμα. Ούτε ξεχνώ φυσικά, ότι από τα σπλάχνα της προέκυψε η ΣΥΜΜΑΧΙΑ το 2014.
Εξάλλου η ΣΥΜΜΑΧΙΑ αγκαλιάστηκε από τα συμφέροντα, όταν τα «άλογα» της ΠΡΟΣΥΔΕ ψόφησαν. Κανένα ενδοιασμό δεν θα έχουν να αγκαλιαστούν ξανά με την ΠΡΟΣΥΔΕ μόλις ψοφήσει η ΣΥΜΜΑΧΙΑ. Λέτε να μην βρουν τον τρόπο?
Είναι αλήθεια, και γνωστό σε όλους μας, πως οι δύο αυτές παρατάξεις είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Γι’ αυτό ακριβώς υπάρχει στον κλάδο μας με έντονη δράση και παρουσία η παράταξή στην οποία ανήκω! Δυστυχώς σε αυτή την αναμέτρηση, οι δυνάμεις της ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ μειώθηκαν κατά 43% σε σύγκριση με την προηγούμενη τριετία. Μετά από αυτήν την βαριά ήττα, διατηρεί μόλις το 10% του εκλογικού σώματος. Το ποσοστό της είναι τέτοιο που μοιραία δεν της δίνει καν το ρυθμιστικό δικαίωμα. Γι’ αυτό και η ολομέλεια της που συνεδρίασε στις 21/3/2019 αποφάσισε να προτείνει σε όσους την τίμησαν, να συμμετάσχουν μεν στις αρχαιρεσίες για πρόεδρο αλλά να ψηφίσουν κατά συνείδηση.
Αφού λοιπόν η παράταξη την οποία υπηρετώ εδώ και 5 χρόνια με απελευθερώνει, θεωρώ χρήσιμο, να κάνω μια ακτινογράφηση της δικής μου αυτή την φορά συνείδησης, αναλαμβάνοντας πλήρως την ευθύνη των ατομικών επιλογών μου.
Θα λεγε κανείς ότι για την εκλογή του προέδρου στο σύλλογο μας κολλάει γάντι η παροιμία : “από πίτα που δεν τρως, τι σε μέλει κι αν καεί”, ενώ και το σύνθημα “Τι ΜΗΤΣΗΣ τι ΑΝΤΩΝΙΟΥ” είναι εύστοχο με βάση τον παραπάνω συλλογισμό!
Όμως μεγάλωσα πια και τα πράγματα δεν τα βλέπω τόσο στατικά όσο παλιότερα. Η αριστερή συνείδηση μου, τούτη την φορά δεν θα φερθεί σαν Πόντιος Πιλάτος. Δεν είναι αυτός ο ρόλος της. Έτσι ή αλλιώς θα εκλεγεί κάποιος από τους δύο πρόεδρος. Με ή χωρίς την ψήφο μου. Κάνοντας τον Δον Κιχώτη αυτό δεν θα το αλλάξω!
Η αριστερή συνείδηση μου λοιπόν τούτη την φορά, δεν θέλει να γυρίσει την πλάτη στην αναμέτρηση αυτή. Μου φωνάζει πως αν χώσω το κεφάλι μου στην άμμο σαν στρουθοκάμηλος, κάνοντας ότι δεν βλέπω καμιά διαφορά, θα είμαστε χαμένοι όλοι.
Γιατί ναι! ίσως είναι ίδιοι συνδικαλιστικά ο ΜΗΤΣΗΣ με τον ΑΝΤΩΝΙΟΥ, αλλά στην διοίκηση 6 χρόνια τώρα, ήταν ο κ. Μήτσης και όλα αυτά τα χρόνια η διοίκησή του ήταν αυταρχική, αντιδημοκρατική. Είχε την απόλυτη πλειοψηφία, το πεπόνι και το μαχαίρι. Έκανε ότι γούσταρε, χωρίς να δίνει σε κανένα λογαριασμό με προειλημμένες αποφάσεις στο Δ.Σ.
Δεν ξεχνώ: τις άδειες που χορηγούσε στους ημέτερους όταν ο κλάδος βρισκόταν σε αποχή, τον τρόπο που διαχειρίστηκε την διανομή του μερίσματος (για να δέσει ψήφους), την υπόθεση του διαγγέλματος Παναγόπουλου στην Κρήτη, την υπόθεση Καραμάνογλου, την στάση του στην υπόθεση της εταιρείας Παπαϊωάννου, την προσπάθεια κατάργησης του πτυχίου της νομικής για καθαρή ψηφοθηρία και τόσα άλλα.
Αν εκλεγεί πρόεδρος λοιπόν ο κ. Μήτσης θα έχουμε μία από τα ίδια. Λογαριασμό σε κανένα, γιατί απλά πάλι θα έχει την ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ 7 συμβούλους στους 13. Έτσι έχει μάθει να λειτουργεί. Φυσικά θα εξυπηρετεί για μια ακόμη φορά τα συμφέροντα των μεγαλογραφείων που διαχειρίζονται όλη την επαγγελματική μας πίτα. Γι’ αυτό και πασχίζουν με κάθε τρόπο να τον εκλέξουν πρόεδρο ξανά!
Από την άλλη, ο κ. Αντωνίου δεν υπήρξε ποτέ μέχρι σήμερα το πρόσωπο που έδινε το τέμπο στην διοίκηση. Δεν μπορεί και δεν πρέπει να κριθεί γι αυτό. Είναι αλήθεια φυσικά, ότι τα πρόσωπα δεν μετράνε, αλλά η πολιτική που ακολουθούν. Και τα δείγματα γραφής δεν είναι τα καλύτερα.
Όμως ο κ. Αντωνίου είναι ευγενής, έχει εκλέξει αξιόλογους συμβούλους στο Δ.Σ. και με κάποιες από τις συνδικαλιστικές τους προτάσεις (αν τις πιστεύουν), με μια μικρή επεξεργασία τους, θα μπορούσα να συμφωνήσω.
Είναι σίγουρο ότι αν εκλεγεί πρόεδρος ο κ. Νίκος Αντωνίου θα είναι πιο διαλεκτικός (θα βοηθήσει σε αυτό και η έλλειψη αυτοδυναμίας του στο Δ.Σ) και κατά συνέπεια θα είναι πιο δημοκρατικός στις συλλογικές διαδικασίες, αφού όπως είναι οι συσχετισμοί, δεν θα έχει την απόλυτη πλειοψηφία.
Από μόνο του αυτό, είναι μια θετική εξέλιξη για τον κλάδο. Οι αποφάσεις που θα παράγονται θα είναι προϊόν συναίνεσης και όχι αυταρχισμού. Με αυτές τις σκέψεις αποφάσισα να στηρίξω στις εκλογές για πρόεδρο τον Νίκο Αντωνίου.
Ευχής έργο θα ήταν, η άμεση υλοποίηση των παρακάτω αναγκαίων βημάτων για την κλαδική επιβίωση από το νέο Δ.Σ. του Συλλόγου μας.
- Η δημοκρατική λειτουργία του συλλόγου
- Η άμεση διεκδίκηση της προείσπραξης των αμοιβών
- Η άμεση πάταξη της μειοδοσίας
- Η δίκαιη υλοποίηση του άρθρου 51
- Η πλήρης διαφάνεια και ο ετήσιος έλεγχος του μερίσματος
- Η προσπάθεια υλοποίησης του άρθρου 139
- Η άμεση δημιουργία τράπεζας εργασίας για την διανομή ύλης στους μη έχοντες
Φυσικά ως μέλος του Δ.Σ. θα πρωτοστατήσω σε αυτό.
Με εκτίμηση
Ξένη Κεσίνη
