Στο Τιτάνια έγινε το Σάββατο 19-3-2011 η Γ.Σ. του συλλόγου της Αθήνας.
Οριακά από άποψη προσέλευσης, πραγματοποιήθηκε η Γ.Σ. του συλλόγου της Αθήνας με 272 συναδέλφους να έχουν υπογράψει στο βιβλίο παρουσίας. Στην πραγματικότητα οι παριστάμενοι δεν ξεπέρασαν ποτέ τους 150 ενώ μέχρι το τέλος (για να αποφασίσουν) έμειναν λιγότεροι από 40 (να θυμηθούμε ότι περίπου 200 ήταν οι υποψήφιοι στις πρόσφατες αρχαιρεσίες του κλάδου – που ήταν όλοι αυτοί άραγε; Με τι μούτρα θα ξαναζητήσουν την ψήφο σας; ).
Μετά την εισήγηση του προέδρου του συλλόγου Γιώργου Μήτση, τοποθετήσεις έγιναν κατά σειρά από: το μέλος του Δ.Σ Χρήστο Φενερλή, τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας Διονύση Κριάρη, το μέλος της Ε.Γ της Ομοσπονδίας και επικεφαλής της ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ Γιάννη Χαλκιαδάκη, τον πρώην πρόεδρο της Ομοσπονδίας Θύμιο Πρεκετέ, το μέλος του Δ.Σ Γιώργο Νικολάου-Χαϊρη και τέλος από το μέλος της Ομοσπονδίας, εκλεγμένο με το ψηφοδέλτιο της ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ Γιάννη Παπακωνσταντίνου.
Τελικά οι αποφάσεις της ήταν οι τυπικά γραφειοκρατικές (Έγκριση οικονομικού απολογισμού – προϋπολογισμού και απολογισμού δράσης του Δ.Σ).
Καμιά απόφαση δεν πάρθηκε σε κατεύθυνση αγωνιστικής διεκδίκησης. Τα πάντα γύριζαν γύρω από την λογική του συνδικαλισμού της ανάθεσης, του συνδικαλισμού των από πάνω και του «συνδικαλιστικού λόμπινγκ»!
Όμως η πραγματοποίηση της Γ.Σ. έγινε σε μια περίοδο που η οικονομική κρίση, η οποία εδώ και 2 χρόνια μαστίζει την Ελληνική κοινωνία και κυρίως την εργατική τάξη, τους μικρούς αυτοαπασχολούμενους επαγγελματίες και αγρότες, περνάει και στον δικό μας κλάδο.
Σε μια περίοδο που τα προβλήματα του κλάδου έχουν συσσωρευτεί και δημιουργούν ζήτημα επιβίωσης στον μέσο δικαστικό επιμελητή.
Παρ όλα τούτα η Γενική Συνέλευση του μεγαλύτερου Συλλόγου της χώρας, χαρακτηρίστηκε κυρίως από την χαμηλή μαζικότητα της και τις ελάχιστες τοποθετήσεις για τα κλαδικά προβλήματα. Ένα ακόμη αρνητικό αλλά και ανησυχητικό χαρακτηριστικό της, ήταν η χαμηλή συμμετοχή των νέων συναδέλφων στις εργασίες της.
Από μια πρώτη ανάγνωση φαίνεται ίσως, ότι το άνοιγμα του κλάδου σε 4 μήνες, το φορολογικό (που μας μετασχημάτισε σε βιοτεχνία κοπής αποδείξεων), το ασφαλιστικό (που μας εντάσσει στην κατηγορία των ανασφάλιστων αφού δεν μπορούμε να αγοράσουμε πια φάρμακα χωρίς να τα πληρώνουμε), οι τροποποιήσεις του Κ.Πολ.Δ (ηλεκτρονική επίδοση κ.λ.π), η επιβολή του ΦΠΑ (που μας υποχρεώνει να καταβάλλουμε υπέρογκα ποσά χωρίς να τα έχουμε εισπράξει), δεν απασχολεί τους συναδέλφους.
Εμείς στην ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ πιστεύουμε ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι. Οι συνάδελφοι φυσικά και ενδιαφέρονται για τα προβλήματά τους, αλλά είναι απογοητευμένοι από τους γραφειοκρατικούς φορείς (όργανα) του κλάδου τους. Την πλειοψηφία της ηγεσία τους, που τους θέλει απλούς χειροκροτητές των επιλογών της. Εκτιμούν πως οι υπάρχοντες συνδικαλιστικοί φορείς Ν.Π.Δ.Δ. είναι εκτροφεία «εμμίσθων συνδικαλιστών καριέρας», γι αυτό και αποστασιοποιούνται και δεν συμμετέχουν στις συλλογικές διαδικασίες.
Πιστεύουμε ότι ο κλάδος χρειάζεται ένα ΝΕΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΦΟΡΕΑ – ένα νέο ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ των μαχόμενων δικαστικών επιμελητών, που θα αγωνίζεται, θα διεκδικεί, θα κατακτά. Ένα πραγματικό συνδικαλιστικό όργανο – σωματείο, με προαιρετική συνειδητή συμμετοχή του κάθε ενός που θα καταλαβαίνει την αναγκαιότητα της συμμετοχής του σε ένα δημοκρατικό φορέα και θα έχει αποφασίσει να αγωνιστεί.
Η ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ πιστεύει ότι η δημιουργία ενός νέου φορέα, θα επιβάλλει μια νέα ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ και ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ στον κλάδο που θα τραβήξει τα πράγματα μπροστά. Σέρνοντας στο άρμα της ακόμη και τους γραφειοκρατικούς άνευρους φορείς.
Καλούμε όλες τις ομάδες, ανένταχτους αγωνιστές, τους σκεφτόμενους του κλάδου, σε διάλογο, προκειμένου να δημιουργήσουμε ένα ΝΕΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ που θα δώσει την οριστική λύση.
