του Γιάννη Χαλκιαδάκη
Δυστυχώς, πληθαίνουν οι πληροφορίες για ασυνείδητους συναδέλφους που μειοδοτούν, που δεν κόβουν δελτία παροχής υπηρεσιών και έτσι… γίνονται περισσότερο ανταγωνιστικοί από τους υπόλοιπους. Από εκείνους δηλαδή που σέβονται τον εαυτό τους και στέκονται όρθιοι με επαγγελματική αξιοπρέπεια.
Φαίνεται πως οι μειοδότες, όχι μόνο μένουν στο απυρόβλητο, αλλά προστατεύονται κιόλας από συνδικαλιστές και παρατάξεις, για χάρη των ψήφων που κουβαλούν “στην τσέπη τους”.
Οι καιροί φυσικά είναι δύσκολοι για όλα τα επαγγέλματα. Όμως μέχρι σήμερα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έχουμε καταφέρει σαν κλάδος να τη «βγάλουμε σχετικά καθαρή». Ίσως αυτό, να δίνει την αίσθηση στους ασυνείδητους συναδέλφους να λειτουργούν όπως λειτουργούν αδιαφορώντας για το μέλλον.
Στην Ελλάδα όμως των εκατομμυρίων ανέργων, των χιλιάδων κλεισμένων επιχειρήσεων και των καταχρεωμένων πολιτών, δεν υπάρχουν πια περιθώρια κλαδικών “πεδίων λαμπρών” .
Έτσι, ενώ δεν έχουμε άμεσα θιγεί συστημικά, θιγόμαστε έμμεσα αφού περιορίζεται συστηματικά η επαγγελματική μας δραστηριότητα από την μείωση της ύλης, κυρίως από την αναδουλειά των όμορων κλάδων λόγω της οικονομικής κρίσης, αλλά και των αλλαγών στη πολιτική δικονομία που με τη σειρά της μας αφαιρεί επαγγελματική ύλη σε μια σειρά διαδικασίες.
Ο ΦΠΑ, η βαριά φορολόγηση, τα χαράτσια και οι έκτακτες εισφορές, η αύξηση των λειτουργικών εξόδων σε συνδυασμό με την αναδουλειά και την απλήρωτη επαγγελματική παραγωγή των γραφείων μας, από ιδιώτες και δημόσιο, αλλά και η διάλυση της κοινωνικής ασφάλειας κάνουν το μείγμα εκρηκτικό.
Αν προστεθεί σε αυτό ο αθέμιτος ανταγωνισμός, τότε μιλάμε ότι καθόμαστε πάνω σε ατομική επαγγελματική βόμβα.
Τα ηγετικά συνδικαλιστικά στελέχη (της πλειοψηφίας που παίρνει μέχρι σήμερα τις αποφάσεις) φαίνεται να μην βλέπουν το πρόβλημα ή τουλάχιστον να μη το κατανοούν. Απλώς πανηγυρίζουν για τις νίκες που πέτυχε ο κλάδος, στο διάστημα που πέρασε. Φυσικά και ήταν σημαντικοί οι κλαδικοί σταθμοί το προηγούμενο διάστημα (εξαίρεση από το άνοιγμα, διατήρηση των αμοιβών (που οι μειοδότες πασχίζουν να καταργήσουν στην πράξη), αναβάθμιση τυπικών προσόντων,τροποποιήσεις Κ.Πολ.Δ. που εξυπηρετούν την εργασία μας). Όμως ενώ παλέψαμε όλοι μαζί για τους στόχους τούτους, εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί “σωτήρες του κλάδου”, κυρίως λόγω της επιλογής της Lobby συνδικαλιστικής τους στάσης (μέσω των κομματικών τους ιερατείων). Δυστυχώς όμως για αυτούς, το κόμμα στο οποίο είχαν προσκολληθεί και εναποθέσει τις ελπίδες τους για το προσωπικό και κλαδικό τους μέλλον, ο Ελληνικός λαός το έβαλε “στο χρονοντούλαπο της ιστορίας”.
Τώρα τι θα κάνουν οι συνδικαλιστές της ανάθεσης; Προφανώς θα ψάχνουν προσβάσεις στη νέα κυβέρνηση! Αν δεν βρουν(;!) Δυστυχώς τα χειρότερα δεν τα είδαμε ακόμη! (καλά καλά δεν έχει στεγνώσει το μελάνι των τροποποιήσεων του Κ.Πολ. Δ. και έφτιαξαν νέα ομάδα εργασίας, για την από την αρχή τροποποίησής της, στη λογική των μνημονίων για την εξυπηρέτηση της επιχειρηματικότητας και του κεφαλαίου). Πριν δύο μήνες σας γράφαμε σε κείμενό μας, ότι το μεσοπρόθεσμο και το μνημόνιο επιβάλλει ξανά την αλλαγή του Κ.Πολ. Δ. στην κατεύθυνση της ιδιωτικοποίησης του δικαίου είσπραξης χρεών.
Η επιμονή της ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ και των στελεχών της σε ζητήματα επιβίωσης του κλάδου, αλλά κυρίως του μέσου συναδέλφου, τους δημιουργεί άγχος. Η ψυχολογία τους έχει καταβαραθρωθεί τώρα που η πρόσβαση τους στα κυβερνητικά κλιμάκια τουλάχιστον περιορίστηκε.
Από την άλλη, οι αστικές εταιρείες που μπήκαν από το παράθυρο στην ζωή του κλάδου, δε θα λύσουν κανένα απολύτως πρόβλημα. Αυτό, επίσης το γνωρίζουν και είναι κάτι που τους γεμίζει αμηχανία. Με τον τρόπο που ξεκίνησαν (οι εταιρείες) θα πολλαπλασιάσουν τα προβλήματα. Να αναφερθεί ενδεικτικά ότι η πρώτη κλαδική εταιρεία που φτιάχτηκε στην Αθήνα αποτελείται από 5 συναδέλφους. Από αυτούς ο πρώτος έχει ποσοστό 55%, ο δεύτερος 15%, και οι υπόλοιποι τρεις από 10%. Mήπως αυτό σημαίνει εκμετάλλευση με την άδεια του νόμου; ( εδώ μπαίνει και ένα ηθικό θέμα αφού ο εκπρόσωπός της, είναι εκλεγμένος συνδικαλιστής, συνεργαζόμενος προεκλογικά δυστυχώς με την παράταξή μας). Ενώ η δεύτερη εταιρεία, στην Θεσ/νίκη, στο καταστατικό της έβαζε θέμα εργασίας σε αυτήν, συναδέλφων με μορφή υπαλλήλων. Ευτυχώς που ο νόμος λέει να δημοσιεύεται το καταστατικό στην ΙΣΗΓΟΡΙΑ και έτσι το πήραμε χαμπάρι και μπλοκαρίστηκε η ίδρυση της. Ενώ σε άλλη εταιρεία με 5 μέλη τα ποσοστά μοιράστηκαν 92% ο πρώτος και από 2% οι τέσσερις υπόλοιποι. Κοντολογίς … τα καλά και συμφέροντα.
Όμως οι πινόκιο του συνδικαλισμού ξεχωρίζουν από μακριά, γιατί καθώς στρίβουν από τα περιστύλια που συναθροίζονται, φαίνονται οι τεράστιες μύτες τους!!!
Έτσι μη μπορώντας να λειτουργήσουν στη βάση ενός συμμετοχικού συνδικαλισμού, κάνουν πως δε βλέπουν την ύπαρξη των προβλημάτων επιβίωσης που έχουν οι συνάδελφοι και προσπαθούν να διατηρήσουν τις καρέκλες τους λαϊκίζοντας για κλαδικά ταμεία αλληλοβοηθείας, άρθρα 51, διεθνείς ενώσεις, καταναλωτικούς συνεταιρισμούς κλπ. την στιγμή που όλοι γνωρίζουμε πως …όταν δεν θέλεις να ζυμώσεις δέκα χρόνια κοσκινίζεις. Εξάλλου πλησιάζουν και οι αρχαιρεσίες μας τον Μάρτη του 2013.
Για μας όμως την ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ η καθημερινότητα, ζητά άμεσες πρακτικές λύσεις. Τόσο σε επίπεδο εργασιακού κλαδικού μοντέλου ανάπτυξης, όσο και σε ζητήματα φορολόγησης, προστασίας των τίμιων και αξιοπρεπών συναδέλφων, επαγγελματικής ύλης, κοινωνικής ασφάλισης κ.λ.π.
Εδώ τα πράγματα δεν έχουν πολλά χρώματα. Είναι ΑΣΠΡΑ ή ΜΑΥΡΑ! Δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές που θα λύσουν τα κλαδικά μας προβλήματα. Αρχικά επιβάλλεται η συμμετοχή όλων στη λήψη των αποφάσεων και στη συλλογική ζωή, αλλά και διεκδικητική στρατηγική. Όλα τα άλλα είναι κοινώς “οδοντόκρεμες”.
Είναι π.χ. θέμα άραγε μόνο των διοικήσεων τι σόι υγειονομική ασφάλεια θα έχουμε (ΔΗΜΟΣΙΑ ή ΙΔΙΩΤΙΚΗ); Ποιος πρέπει να αποφασίσει τώρα που μπαίνει το ερώτημα: Μετατρέπετε το ΤΥΔΕ σε ΝΠΙΔ με καμιά κρατική συμμετοχή ή εντάσσεστε στο ΕΟΠΥΥ; Νομίζω ολόκληρος ο κλάδος σε δημοψήφισμα με κάλπες σε όλα τα Πρωτοδικεία υπό την αιγίδα της ΟΔΕΕ!
Τώρα πρέπει να βγούμε μπροστά. Να διεκδικήσουμε με αξιώσεις νέα ύλη…που δε θα την πάρουμε από άλλους (όπως οι διαπιστωτικές πράξεις, οι επιδόσεις των ποινικών δικογράφων των εγκλήσεων, οι πλειστηριασμοί των κινητών της διαδικασίας του ΚΕΔΕ, η διαμεσολάβηση). Αλλά και να διεκδικήσουμε την κατάργηση του ΦΠΑ στις παρεχόμενες υπηρεσίες μας και σε κάθε περίπτωση τη μείωση του συντελεστή του, την άμεση πληρωμή της παροχής των υπηρεσιών μας προς το δημόσιο, την προ εισπραττόμενη αμοιβή στις επιδόσεις, την επιμήκυνση του χρόνου έκδοσης των αποδείξεών μας, την επαναχορήγηση των αδειών κυκλοφορίας στον δακτύλιο, την αναγνώριση των πραγματικών εξόδων μας από την εφορία, την κοινωνική μας ασφάλιση, και πολλά άλλα.
Τώρα πρέπει να χαράξουμε την νέα κλαδική μας στρατηγική! Αύριο θα είναι αργά.
Για να κερδίσουμε, χρειάζεται να συμπαραταχθούμε με τα κινήματα για την κατάργηση των μνημονίων και την καταγγελία της δανειακής σύμβασης με ότι αυτό σημαίνει. Xρειάζεται να γίνει καθαρό, ότι η κλαδική μας διατήρηση και ανάπτυξη πάει πακέτο με την ανάπτυξη της κοινωνίας συνολικά. Με 1.500.000 ανέργους και το 70% των καταστημάτων κλειστών, είμαστε τελειωμένοι κι εμείς.
Η στήριξη των απόψεων – θέσεων μας και η εκλογική ενίσχυση της ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ είναι προϋπόθεση για νικηφόρα κλαδική πορεία!
Η πρόταση της παράταξής μας εξάλλου, για ΕΝΙΑΙΟ ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ κατά Πρωτοδικείο, απαντά στην ανάπτυξη του κλάδου μας σε αντικαπιταλιστική ισότιμη ανάπτυξη. Είναι η μοναδική λύση που στηρίζει τον μεσαίο δικαστικό επιμελητή, ενώ αναβαθμίζει την κλαδική παραγωγή εργασίας και την ποιότητά της, διαμορφώνοντας νέες συνθήκες στην συνεργασία μεταξύ μας, στη βάση της ειλικρίνειας, ομαδικότητας, ευγενικής άμιλλας, αμοιβαιότητας. Δίνοντας την δυνατότητα σε όλους τους δικαστικούς επιμελητές για μια πραγματικά ποιοτική ζωή.
