Ριζοσπαστική Παρέμβαση Δικαστικών Επιμελητών

του Γιάννη Χαλκιαδάκη

Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες, δεν προλαβαίνουμε να μετράμε ήττες. Τα αίτια φυσικά τα γνωρίζουμε. Με δυο λέξεις ο καπιταλισμός προσπαθεί να ξεπεράσει την κρίση του, φορτώνοντας την στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων.  Το νέο πολιτικό προσωπικό, της δικομματικής κυβέρνησης, ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ  δυστυχώς συνεχίζει στα χνάρια του παλιού να στριμώχνει τον κλάδο μας στο καναβάτσο. Στη λογική της δήθεν εξυπηρέτησης των λαϊκών συμφερόντων,  αφήνει ανέπαφες τις νομικές προϋποθέσεις της κατακρεούργησης των όποιων κεκτημένων μας.

Από την άλλη, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία έχει αποδυναμώσει το συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας.

Το υπάρχον συνδικαλιστικό κίνημα (και όχι φυσικά μόνο αυτό, αλλά και οι αριστερές οργανώσεις) είναι αποδιοργανωμένο, διασπασμένο, και ανέτοιμο να απαντήσει στην επίθεση που δέχονται οι λαϊκές μάζες, αλλά κυρίως  αδύναμο να εμπνεύσει την αγωνιστική αντίδραση των εργαζομένων.

Η ίδια κατάσταση επικρατεί και στο δικό μας κλαδικό μικρόκοσμο. Οι επιθέσεις  που ασκούνται εναντίον μας είναι τεράστιες και από πολλά κέντρα. Καθημερινά τα χτυπήματα που δεχόμαστε. Περιορισμός της ύλης από την δικονομία, προσπάθειες συρρίκνωσης των αμοιβών μας, επαναληπτικές πιέσεις για να άνοιγμα του λειτουργήματος, αύξηση του λειτουργικού μας κόστους, τεράστια μείωση των εσόδων μας, υπεραύξηση των φορολογικών και ασφαλιστικών μας υποχρεώσεων.

Η κλαδική συνδικαλιστική γραφειοκρατία, διαπλεκόμενος υπηρέτης της εν γένει εξουσίας και εγκλωβισμένη στην λογική της ανάθεσης και του Lobby  και κυβερνητικού συνδικαλισμού των  υπομνημάτων, είναι αδύναμη να εμπνεύσει, αλλά και δεν θέλει να οργανώσει και να καθοδηγήσει κλαδικούς νικηφόρους αγώνες. Απομονωμένη από την κοινωνία και τα κινήματα, έρμαια μιας δήθεν απολίτικης αντίληψης, αδυνατεί να αναλύσει την περίοδο. Στοχεύει στην διατήρηση των όποιων οφικίων της,  των  συμφερόντων της κλαδικής διαστρωμάτωσης που υπηρετεί, αλλά και της κομματικής-κυβερνητικής πολιτικής με την οποία συνδιαλέγεται.

Μοναδική ελπίδα, στο μαύρο σημερινό πολιτικό, οικονομικό, συνδικαλιστικό περιβάλλον …η κλαδική αριστερά και η μαζικότερη συνδικαλιστική της έκφραση ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ. Είναι η δύναμη εκείνη που μπορεί να εμπνεύσει τον συνάδελφο της μικρομεσαίας διαστρωμάτωσης  και να αλλάζει την ροή των πραγμάτων, με την μαζική συμμετοχή του στην συνδικαλιστική αρένα. 

Αρκεί  να προσέξει. Να προσέξει να μην γίνει και η ίδια μια από τα ίδια. Να μην γίνει ανακόλουθη συνθημάτων και πράξης. Να μη γίνει καθεστώς και κατεστημένο.

Είναι αλήθεια ότι κάτι τέτοιο θέλει μεγάλη προσπάθεια. Το μέλλον θα δείξει αν θα τα καταφέρει. Ελπίζω να μην εγκλωβιστεί στην παγίδα της κλαδικής μικροεξουσίας. Όλα δείχνουν ότι τα στελέχη της δεν νοιάζονται για οφίκια, δεν είναι μικροαστοί πολιτικάντες. Όμως ποτέ δεν ξέρεις. Η εξουσία πολλές φορές, όσο μικρή και να είναι τυφλώνει.

Στο κλαδικό στερέωμα, υπάρχει και άλλη αριστερή ομάδα. Η ΑΣΠΔΕ που μας τονίζει στις προκηρύξεις της, ότι είναι παιδί του ΚΚΕ. Δυστυχώς όμως, καμιά σχέση δεν έχει με το άλλοτε ηρωικό και τιμημένο ΚΚΕ των θυσιών και της αγωνιστικής ανιδιοτέλειας.  Χρόνια τώρα, την προσκαλούμε σε διάλογο. Την καλούμε σε ενότητα δράσης. Για κοινή αγωνιστική πορεία. Μέχρι στιγμή δεν υπάρχει καμιά ανταπόκριση από την ηγετική της ομάδα.  Αντίθετα, στα κείμενά της, μας κατατάσσει στην ίδια κατηγορία με τις γραφειοκρατικές παρατάξεις ΠΡΟΣΥΔΕ και ΣΥΜΜΑΧΙΑ.

Παρά το γεγονός ότι σε επιμέρους ζητήματα και κατά περίπτωση υπάρχουν συμπτώσεις δράσης. Γενικά μας αρνείται το δικαίωμα να αυτοχαρακτηριζόμαστε αριστεροί και να έχουμε στις γραμμές μας και κομμουνιστές. Γιατί φυσικά εκείνοι, θεωρούν πως είναι οι κάτοχοι της απόλυτης κομμουνιστικής αλήθειας.

Κατά την γνώμη μου, η ηγεσία της είναι δογματικά κολλημένη σε εμμονές, ενώ έχει κόμπλεξ κατωτερότητας απέναντί μας. Δεν θέλει ή δεν μπορεί να διαχωρίσει την πολιτική στρατηγική από την κλαδική τακτική. Μεταφέρει την πολιτική του κόμματος που εκπροσωπεί τελείως μηχανιστικά στο συνδικαλιστικό μας κίνημα. Νομίζοντας ότι κάνει το σωστό. Δεν δέχεται καμιά αντίρρηση στην άποψή της και χαρακτηρίζει αντικομμουνιστή όποιον της ασκεί την παραμικρή κριτική.  

Οι θέσεις της , δεν έχουν να κάνουν ούτε στο πιο μικρό με κλαδικές διεκδικήσεις. Καμιά κλαδική διεκδίκηση. Παρασυρμένη σε μια λογική που θέλει τον οικονομικό συντεχνιακό στόχο, έξω από τον συνολικό πολιτικό προσανατολισμό. Την λύση των κλαδικών προβλημάτων, π.χ. την αναστροφή της συρρίκνωσης της επαγγελματικής ύλης, την άμυνα στις προσπάθειες ιδιωτικοποίησης του δικαίου είσπραξης χρεών, κ.α. την εναποθέτει στο μακρινό και αβέβαιο μέλλον της λαϊκής εξουσίας – λαϊκής οικονομίας, ενώ συνδικαλιστικά ο κύριος της στόχος από το αποτέλεσμα της δράσης της, είναι η συμμετοχή των συναδέλφων στα “κομματικά συλλαλητήρια” του ΠΑΜΕ. Αυτό από μόνο του δεν είναι κακό, όμως είναι πολύ λίγο.

Διαφωνεί με την κλαδική αντικαπιταλιστική στρατηγική μας θέση, της ίδρυσης συνεργατικών οργανισμών κατά Πρωτοδικείο, διαφωνεί με την διεκδίκηση νέας επαγγελματικής ύλης, (αναφέρονται συγκεκριμένα στις διαπιστωτικές πράξεις και στον εξωδικαστικό συμβιβασμό). Διαφωνεί στην αναβάθμιση του κλάδου με πτυχιούχους Νομικής και ζητά την κατάργηση του Νόμου που απαγορεύει  την εισαγωγή στον κλάδο αποφοίτων λυκείου. Διαφωνεί στην ίδρυση ομάδας περιφρούρησης της νομιμότητας στον κλάδο, που στοχεύει στην πάταξη της μειοδοσίας. Διαχωρίζει τους μειοδότες σε μικρούς και μεγάλους. (Δεν είναι φυσικά το ίδιο η μειοδοσία της κονόμας, με την μειοδοσία της επιβίωσης, αλλά και οι δύο έχουν το αυτό κλαδικό αποτέλεσμα.) Λες κι αν δοθεί η δυνατότητα στον “μικρό μειοδότη”  να γίνει μεγάλος, θα τους ρωτήσει! Με τον τρόπο αυτό, νομιμοποιούν ουσιαστικά την μειοδοσία. Αντιστάθηκαν στην μετατροπή του ταμείου Προνοίας σε Σωματείο, προκειμένου να σωζόταν τα εναπομείναντα σε αυτό χρήματά μας, μπερδεύοντας την  κοινωνική ιατροφαρμακευτική και συνταξιοδοτική ασφάλιση, που σαφώς πρέπει να είναι δημόσια και δωρεάν, με την συγκεκριμένη προνοιακή που χρηματοδοτείται αποκλειστικά από εμάς,  χωρίς την συμμετοχή κανενός κρατικού φορέα.

Το ταμείο Πρόνοιας χορηγεί το εφάπαξ. Η διοίκηση του μέχρι την ενοποίηση των ταμείων ανήκε στους δικαστικούς επιμελητές αποκλειστικά. Με την ένταξή του στο ΕΤΑΑ η διοίκηση πέρασε στο ΕΤΑΑ με αποτέλεσμα να χαθεί το μεγαλύτερο μέρος των αποθεματικών του. Σήμερα “σταμάτησε” να χορηγεί εφάπαξ λόγω των οικονομικών προβλημάτων του ενιαίου ταμείου και της γενικότερης κρίσης. Νομίζετε δεν έχει ευθύνη η ΑΣΠΔΕ – ΚΚΕ που χάθηκαν τα χρήματα μας;

Η συγκεκριμένη ομάδα, επιμένει να διαφωνεί γενικώς. Η δογματική προσήλωση της ηγεσίας της, σε μια λογική που θεωρεί “εργατική” την εμποδίζει να δει καθαρά ποια είναι η αναγκαία συνδικαλιστική αντικαπιταλιστική στάση κάθε χρονική περίοδο και συγκυρία.

Κριτικάρουν την ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ επειδή κάποια στιγμή, βλέποντας την κατάρρευση του Δημόσιου συστήματος υγείας στην χώρα μας  και την πλήρη  αδυναμία του να περιθάλψει και να στηρίξει οικονομικά τον συνάδελφο στην κακή του στιγμή, συμφώνησε να συζητήσει (αν και διαφωνούσε στην πράξη) την ΜΑΖΙΚΗ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ (φτηνή) όσων μελών του Συλλόγου μας  ήθελαν, για ασθένεια και ατύχημα με την καταβολή του ασφαλίστρου από το μέρισμα που τους χορηγεί ο σύλλογος. Είναι σαφές ότι η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη επιβάλλεται να είναι ΔΗΜΟΣΙΑ και ΔΩΡΕΑΝ. Ναι! να πείσουμε τον κλάδο να την διεκδικήσει αγωνιστικά από την Πολιτεία (όπως έχουμε πολλές φορές προτείνει και κάνουμε). Όταν όμως ο συνάδελφος “τσακιστεί” σε ένα τροχαίο και χρειαστεί να καθίσει εκτός εργασίας 2-3 μήνες, τότε ποιος θα του λύσει το πρόβλημα; Η κάλυψη του συναδέλφου μέσα από τον σύλλογο, αν δεν καταβάλλει ο ίδιος τα ασφάλιστρα θα μπορούσε να είναι και αριστερός στόχος. Σε κάθε περίπτωση κάτω από τέτοιες συγκυρίες, κατάρρευσης της περίθαλψης,  η διαφωνία σε ασφαλιστική κάλυψη των συναδέλφων πρέπει να γίνεται με λιγότερο δογματισμό και απολυτότητα.

Καθόλου δεν διαφωνώ, ούτε και οι συντροφοί μου ελπίζω, στην εναντίωση μας στην Ε.Ε. τις Τράπεζες, τις αντιλαϊκές κυβερνητικές πολιτικές, τις εισπρακτικές, τις εκμεταλλευτικές αστικές εταιρείες των μεγάλο επιμελητών, την κατάργηση του ΦΠΑ, το αφορολόγητο, το ακατάσχετο της λαϊκής στέγης και πολλά άλλα που παλεύουν όλα τα κόμματα της αριστεράς στην χώρα μας.

Αρκεί μέσα από το πολύ να βλέπουμε και το λίγο, αλλά και ανάποδα. Μέσα από την πάλη για αξιοπρεπείς αμοιβές, να βλέπουμε την αντικαπιταλιστική επανάσταση, μέσα από τον συνολικό αγώνα για την κομμουνιστική απελευθέρωση, να βλέπουμε την μάχη για την αύξηση της επαγγελματικής ύλης. Κοντολογίς την διαλεκτική σχέση τακτικής στρατηγικής.

Δυστυχώς, ο κύριος  στόχος της ηγεσίας της ΑΣΠΔΕ , είναι η παραποίηση- διαστρέβλωση των θέσεων και η αποδυνάμωση της ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ .

Με δεδομένη λοιπόν την άρνηση της ηγεσίας της ΑΣΠΔΕ σε ενότητα δράσης για την αλλαγή του δυσμενούς κλαδικού κλίματος, όχι τόσο λόγω συνδικαλιστικής διαφωνίας, όσο της στρεβλής μεταφοράς της κομματικής της πολιτικής στο κλαδικό, απευθύνω έκκληση ενότητας στους οπαδούς της. Τους καλώ να συσπειρωθούν και να στηρίξουν την λογική της ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ είτε με την συμμετοχή τους στις γραμμές της, είτε ψηφίζοντας την στις αρχαιρεσίες του Μάρτη, είτε με την συμπόρευση στους αγώνες. Την ίδια έκκληση απευθύνω, σε όλους τους αριστερούς συναδέλφους. Ενταγμένους σε κομματικούς φορείς και ανένταχτους, για να βρεθούμε όλοι μαζί στο δρόμο των νικηφόρων αντικαπιταλιστικών και κλαδικών αγώνων. Αλλά με κοινά συνδιαμορφωμένο πλαίσιο.