Ριζοσπαστική Παρέμβαση Δικαστικών Επιμελητών

από τον Γιάννη Χαλκιαδάκη

Ο καπιταλιστικός τρόπος ανάπτυξης του κλάδου μας (ανισομερείς αστικές εταιρείες, εργοδοτισμός, υπαλληλοποίηση, εκμετάλλευση,  υπεραξία, κερδοφορία κ.α. ), σε συνδυασμό με την καπιταλιστική κρίση που καλά κρατεί,έχουν δημιουργήσει ένα εκρηκτικό μείγμα, έτοιμο να εκραγεί από στιγμή σε στιγμή και να τινάξει στον αέρα τα πάντα. Όλα όσα θεωρούσαμε ως σήμερα δεδομένα. 

Δυστυχώς,  μπροστά μας υπάρχει μόνο η στυγνή πραγματικότητα. Αυτή που ακούει στο όνομα ΑΝΑΔΟΥΛΕΙΑ, ΜΕΙΟΔΟΣΙΑ, ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ.

Τα χρόνια που πέρασαν μας βρήκαν απροετοίμαστους, περισσότερο από ότι την υπόλοιπη κοινωνία.

Ίσως είχαμε μάθει σε ένα διαφορετικό τρόπο γραφής. Καλά ή κακά αντιμετωπίζαμε (οι περισσότεροι συνάδελφοι) την ζωή …αφ υψηλού. Όμως κάτι τέτοια,εκείνη δεν φαίνεται να τα συγχωρεί… και τώρα …να που με τον τρόπο της μας εκδικείται (!;) Γιατί έχει ο καιρός γυρίσματα! (δεν φταίει φυσικά ούτε η ζωή, ούτε ο τρόπος που την αντιμετωπίζαμε…ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ευθύνεται αποκλειστικά). Καπιταλιστικός νόμος είναι το αξίωμα, ότι κέρδος παράγεται από την εκμετάλλευση και την υπεραξία (και την σχετική και την απόλυτη) της εργασίας του συναδέλφου, καθώς και ότι η δίψα για κέρδος γεννά την εκμετάλλευση του συναδέλφου και την  μειοδοσία, ότι επίσης η μειοδοσία δημιουργεί αθέμιτο ανταγωνισμό και νέα μειοδοσία “μέχρι οριστικής πτώσεως“.

Αλλά όλα τούτα είναι γενικότητες, που μάλλον κανένα νόημα δεν έχουν.

Επειδή τελευταία, διάφοροι τύποι, αρέσκονται να μιλούν με ιατρικούς όρους, ας επιχειρήσω εδώ, να ξεδιπλώσω τις ιατρικές μου γνώσεις. 

Ας γίνω λοιπόν πιο συγκεκριμένος. Πριν 10-15 χρόνια, τότε που όλα θεωρητικά «πήγαιναν καλά», έκανε την εμφάνιση του στο κλαδικό επαγγελματικό μας στερέωμα, ένα «κακό σπυρί». Άκουγε στο όνομα μειοδοσία.

Ξεκίνησε, μέσω μιας εταιρείας του ομίλου της τράπεζας Πειραιώς με το όνομα MULTI COLLECTION. Κανείς από τους τότε ταγούς του κλάδου δεν επιχείρησε να το«σπάσει». Εκείνο λοιπόν το σχετικά μικρό αρχικά  “σπυρί”, έγινε πληγή, αφού προστέθηκαν σε αυτήν και άλλες εταιρείες, όπως η ΚΥΚΛΟΣ, η ΕΟS MATRIX, η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΙΣΠΡΑΚΤΙΚΗ, η FINTRUST της Εθνικής τράπεζας, η TRUST  και τόσες άλλες μικρότερες ή μεγαλύτερες.

Περνώντας όμως τα χρόνια, μετασχηματίστηκε η πραγματικότητα. Φτιάχτηκαν μέσα στο δικό μας επαγγελματικό γήπεδο, οργανισμοί – εταιρείες – «συνδικαλιστικές παρατάξεις» με στόχο την συγκέντρωση όσο γινόταν περισσότερης επαγγελματικής ύλης. Αυτό μπορούσε να επιτευχθεί με ένα μοναδικό τρόπο. Την μειοδοσία και την κατακόρυφη πτώση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών. Ούτε και τότε οι ταγοί του κλάδου επιχείρησαν να «δέσουν την πληγή».

Με τον καιρό, φτιάχτηκαν εισπρακτικές δικηγορικές εταιρείες, με εσωτερικό collection, και δικό τους τρόπο διακίνησης και καθορισμού τιμής  των εγγράφων προς επίδοση αλλά και των εκτελέσεων (έξω από το δίκτυο συνεργατών της πηγής και κόντρα σε κάθε νομιμότητα καθορισμού των αποζημιώσεων του δικαστικού επιμελητή, τόσο που ξεπερνά τα όρια της αισχροκέρδιας), όπως του ΣΙΟΥΦΑ, του ΨΥΧΑ, του ΨΑΡΡΟΥ και τόσων άλλων. Η πληγή άρχισε να πυορροεί.  Ούτε πάλι «ίδρωσε το αυτί» των κλαδικών ταγών.

Στη συνέχεια μπήκαν στο παιγνίδι και οι ίδιες οι τράπεζες. «Η πυορροούσα πληγή έγινε γάγγραινα». Οι ταγοί συνέχιζαν να μη βλέπουν και να μην ακούν. Προσπαθούσαν ίσως να κατοχυρώσουν την δική τους συμμετοχή στο παιγνίδι, στα νέα δεδομένα, εποφθαλμιώντας  την στήριξη του συγκεκριμένου συστήματος.

Τώρα, το τελευταίο σχετικά διάστημα, εμφανίστηκαν και οι εταιρείες γραμματειακής υποστήριξης όπως η CUBER, η DOC NET, κ.α, σε ρόλο μεσάζοντα – μεσίτη  της αποκλειστικής επαγγελματικής ύλης του δικαστικού επιμελητή, η οποία προέρχεται από μεγάλες αλλά και μικρότερες πηγές. Χτυπάνε μόνες τους ύλη με αυθαίρετες προσφορές, σε ευθεία γραμμή με τους πελάτες και στην συνέχεια, έχοντας δημιουργήσει δίκτυο επιμελητών σε όλη την Ελλάδα, έναντι αδρής προμήθειας (δήθεν γραμματειακής παροχής) την μοιράζουν.  Έτσι ο κλάδος βρίσκεται διπλά χαμένος, αμειβόμενος σε επίπεδα ξεφτίλας.

Τώρα πια «η γάγγραινα» έχει κυριεύσει το σώμα των δικαστικών επιμελητών! Έχει γίνει πια «σηψαιμία»(!;)

Εκτίμηση μου είναι, ότι ελάχιστοι πια συνάδελφοι, έχουν αξιοπρεπή στάση απέναντι στο ίδιο τους το λειτούργημα για χάρη μερικών κακοπληρωμένων επιδόσεων παραπάνω. Ελάχιστοι δεν απεμπολούν το δικαίωμά τους στη αξιοπρεπή αποζημίωση των παρεχομένων υπηρεσιών τους. Ελάχιστοι δεν ευτελίζουν τις  (κάκιστες πλέον, με τέτοια συρρίκνωση δικαιωμάτων) υπηρεσίες τους. Κοντολογίς πιστεύω, πως οι μειοδότες, έχουν ξεπεράσει πια το 90 με 95 % του συνόλου των συναδέλφων σε ολόκληρη την Ελλάδα.

Η μειοδοσία λειτουργεί σε όλο το φάσμα των κλαδικών δραστηριοτήτων. Διαχέεται από την κλαδική βάση στην ηγεσία της και αντίστροφα.

Η συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων, συμμετέχει σε αυτό το «τσιμπολόγημα  των ψίχουλων» που επιτρέπεται στους “κλητήρες”, από τα παραπάνω αναφερόμενα αφεντικά τους.

Αβίαστα βγαίνει το συμπέρασμα πως βρισκόμαστε σαν κλάδος, λίγο πριν «το σηψαιμικό σοκ», το οποίο φυσικά θα μας στείλει στο νεκροταφείο των επαγγελμάτων.

Επειδή η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, ίσως και να μπορεί κάτι ακόμη να γίνει, να αντιστραφεί δηλαδή η πορεία προς τον επαγγελματικό θάνατο, με παράλληλη βελτίωση της ποιότητας επιβίωσης. Σε μια τέτοια περίπτωση θα χρειάζονταν ένα έντονο θεραπευτικό κοκτέιλ (συνδυασμός θεραπευτικών μέτρων αλλά και επιλογή γιατρών) .

Θα μου πείτε, οι πολλοί, το 65% πρόσφατα, επέλεξαν «τους γιατρούς τους». Δεν σημαίνει φυσικά ότι διάλεξαν σωστά. Μάλλον αυτοκτονικές τάσεις έχουν όπως φαίνεται, τόσο από την στάση τους απέναντι στην μειοδοσία, όσο και από την επιλογή της ηγεσίας τους.

Για να ξαναγυρίσουμε στο θέμα. Η λήψη της όποιας θεραπείας αποφασιστεί, προϋποθέτει, ότι η θέληση για διατήρηση της επαγγελματικής ζωής, θα πρέπει να ενυπάρχει σε ολόκληρο των σώμα των δικαστικών επιμελητών.

Εκτιμώ φυσικά, πως οι πιο πολλοί συνάδελφοι, παρά την «συνειδητή ηλιθιότητα» που τους διακρίνει, δεν θέλουν να πεθάνουν επαγγελματικά.

Σύμφωνα με ορισμένες σκέψεις  – θεραπείες του καθηγητή κ. Σπ. Ψυχομάνη υπάρχει ακόμη γιατριά:

1.      «με δεδομένο, το συμπέρασμα ότι οι περιορισμοί στο επάγγελμα του δικαστικού επιμελητή και οι «νόμιμες» αμοιβές του οφείλουν, να διατηρηθούν ως έχουν, μη έχουσες, άλλωστε, σημασία για την οικονομική ανάπτυξη της χώρας, φαίνεται σκόπιμη και η νομοθετική παρέμβαση προς άρση των υπαρχουσών αμφιβολιών, που ταλανίζουν τον κλάδο και τις σχέσεις των δικαστικών επιμελητών μεταξύ τους, με τους εντολείς τους, με τις επαγγελματικές τους ενώσεις και με το ελληνικό δημόσιο.   Διάταξη νόμου, με αυθεντικό, ερμηνευτικό, κυρίως, περιεχόμενο, ότι «οι προβλεπόμενες σε υπουργικές αποφάσεις, που εκδίδονται κατ΄ εξουσιοδότηση του ν. 2318/1995 (άρθρο 50),  αμοιβές των δικαστικών επιμελητών είναι αδιαπραγμάτευτες. Αυτός  -και για τα νομικά πρόσωπα,  οι διαχειριστές ή οι διοικητές ή οι διευθυντές τους-    που αντιστοίχως ωφελείται, συνομολογώντας ή λαμβάνοντας, κατ΄ επάγγελμα ή συνήθεια και με οποιονδήποτε άμεσο ή έμμεσο τρόπο,  μικρότερες ή μεγαλύτερες των νομίμων αμοιβές, τιμωρείται με τις ποινές της αισχροκέρδειας του άρθρου 405 ΠΚ. Με τις ίδιες ποινές τιμωρείται και ο επιχειρών τη σύναψη συμβάσεων προσχωρήσεως με δικαστικούς επιμελητές προβλεπουσών αμοιβές κατώτερες των νομίμων».

Η εν λόγω διάταξη μπορεί να  μπει ως συμπλήρωση-τροποποίηση του άρθρου 50 του ν. 2318/1995. Αν δεν θεσπισθεί παρόμοια ως άνω σαφής διάταξη νόμου, που να εξαναγκάζει, με την απειλή της ποινικής κύρωσης, τα μέρη σε συμμόρφωση, οι νόμιμες αντιδράσεις κατά μιας παραβατικής συμπεριφοράς των εντολέων στο θέμα των νόμιμων αμοιβών  των δικαστικών επιμελητών μπορούν, μάλλον, να συνίστανται στα εξής:

2.      (α)Σε απαίτηση (αγωγή) του δικαστικού επιμελητή να καταβάλει ο εντολέας του την προβλεπόμενη νόμιμη αμοιβή. Η απαίτηση μπορεί να στηρίζεται στις ΚΥΑ που καθορίζουν το ύψος των αμοιβών και στην ακυρότητα της τυχόν συμφωνίας για μικρότερη αμοιβή με βάση την ΑΚ 174 περί απαγορευμένης δικαιοπραξίας, ακόμα και αν έχει ήδη λάβει την μικρότερη αμοιβή. Την ίδια απαίτηση  μπορεί να στηρίξει ο δικαστικός επιμελής και στην ΑΚ 914 ως απαίτηση αποζημίωσης από αδικοπραξία του εντολέα του.

3.       (β)Σε υποβολή μήνυσης από τον ίδιο τον δικαστικό επιμελητή ή την επαγγελματική ένωσή του κατά του παραβάτη εντολέα για αισχροκέρδεια, με βάση τους όρους του άρθρου 405 ΠΚ και για παράβαση καθήκοντος του τραπεζικού υπαλλήλου, που δεν τήρησε το νόμο κατά τα άρθρα 259 και 263Α ΠΚ. Τα εν λόγω εγκλήματα διώκονται αυτεπάγγελτα.

4.       (γ) Σε υποβολή από τον ίδιο τον δικαστικό επιμελητή ή την ένωσή του αιτήματος προς την Επιτροπή Ανταγωνισμού για έλεγχο και επιβολή κυρώσεων σε συγκεκριμένους εντολείς –κυρίως, τράπεζες- για εφαρμογή εναρμονισμένης πρακτικής στον τομέα των αμοιβών των δικαστικών επιμελητών, κατά παράβαση του νόμου, και με συνέπεια τη νόθευση του ανταγωνισμού με άλλους εντολείς που πειθαρχούν στο νόμο.

5.      (δ)Σε υποβολή αιτήματος προς την Τράπεζα της Ελλάδος –εφόσον πρόκειται για παραβατική συμπεριφορά τραπεζών ή ασφαλιστικών εταιριών- προς λήψη των επιβαλλομένων προληπτικών και κατασταλτικών μέτρων εποπτείας και ελέγχου προς αποκατάσταση της νομιμότητας. Η Τράπεζα της Ελλάδος έχει, πράγματι, την εξουσία και το καθήκον να ελέγχει, αν οι εποπτευόμενες απ΄ αυτήν επιχειρήσεις συμμορφώνονται με διατάξεις δημοσίου συμφέροντος (επιχ. από άρθρο 16 §1 ν. 3601/2007, άρθρο 55^Α καταστατικού ΤτΕ), όπως συνιστούν αυτές, οι περί νομίμων αμοιβών των δικαστικών επιμελητών διατάξεις.

6.      (ε) Σε έγερση αγωγής και υποβολή εκ μέρους της ένωσης (ως εχούσης έννομο συμφέρον)  αιτήσεως λήψεως ασφαλιστικών μέτρων κατά των εντολέων, που παραβιάζουν το νόμο, με αίτημα την παράλειψη για το μέλλον (αξίωση παραλείψεως) της συμπεριφοράς επιβολής ή συμφωνίας μειωμένων αμοιβών σε δικαστικούς επιμελητές, είτε με βάση τις διατάξεις του ν. 146/1914 (κατά διασταλτική αυτού ερμηνεία ή με αναλογία, όπερ είναι νομικά αμφισβητούμενο), είτε με βάση τον με αναλογία, επίσης, από τις διατάξεις των ΑΚ 57, 58, 985, 1108, 1132, 1173, 1236 κ.λπ. διαπλασθέντα γενικότερο κανόνα περί αναγνωρίσεως γενικής αξίωσης προς παράλειψη στις αδικοπραξίες (βλ. ενδεικτικά, Λ. Κοτσίρη, Δίκαιο ανταγωνισμού, 5^η έκδ. 2010, σελ. 326, υπος. 7 –ΑΠ 14103/1968, ΕΕΝ 35, σελ. 666).”

Ας αρχίσουν επιτέλους οι χοροί, και ας επιτεθεί ο κλάδος σε όλους εκείνους που τον επιβουλεύονται. Σε εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς. Αρχής γενομένης από «τα δικά μας παιδιά…τους …όπουλους» και όσους δουλεύουν με αυτούς, σε όλη την Ελλάδα.

• Με ελέγχους, κατόπιν εισαγγελικών παραγγελιών και ασφαλιστικών μέτρων.
• Με μηνύσεις κατά των Δ.Σ. και των επικεφαλής των τραπεζικών ιδρυμάτων, Ασφαλιστικών εταιρειών, εισπρακτικών εταιρειών και εισπρακτικών δικηγορικών εταιρειών, των υπαλλήλων τους που διακινούν τα μειοδοτικά mail και όπου αλλού αποφασίσουμε.
• Με αγωγές για την χασούρα του κλάδου,  από την επιβολή του δικαίου του ισχυρότερου (μεγάλων πηγών) στον ασθενέστερο (δικαστικό επιμελητή).
• Με την επίκληση ακόμη και του ΣΔΟΕ για έλεγχο, στους συνάδελφους που δεν τηρούν τις νόμιμες αμοιβές, ή δεν κόβουν τα νόμιμα παραστατικά έγγραφα ή τα κόβουν μειωμένα για να καλύψουν την μειοδοσία τους. Αλλά και στις εισπρακτικές δικηγορικές εταιρείες και τις εταιρείες γραμματειακής υποστήριξης.
  
• Με την  άμεση υλοποίηση, εφαρμογή και έλεγχο του άρθρου 51 του Κώδικα δικαστικών Επιμελητών.
  

Τέλος με την προσπάθεια έκδοσης αποφάσεων είτε δικαστικών είτε πολιτικών, (να βρούμε τον νομικό τρόπο, τα επιχειρήματα και τις πολιτικές άκρες) για την επαναφορά – αποκατάσταση της νομιμότητας στον τρόπο ανάθεσης των υποθέσεων (εξώδικα – αγωγές – διαταγές πληρωμής – εκτελέσεις)  που άπτονται των αρμοδιοτήτων του δικαστικού επιμελητή, από τις επαγγελματικές πηγές.

Να μην μπορεί δηλαδή να ανατίθεται από τράπεζα ή άλλο νομικό πρόσωπο, σε εταιρεία γραμματειακής υποστήριξης ή εισπρακτική ή δικηγορική εισπρακτική, η διαχείριση και διακίνηση δικαστικών και εξωδίκων εγγράφων, που δεν φέρουν υπογραφή δικηγόρου της πηγής ή δικηγόρου με πληρεξούσιο,  προς αποφυγή διαπλοκής, χρηματισμού, εκβιασμού σε βάρος των δικαστικών επιμελητών.

Σε κάθε περίπτωση, η ανάθεση των εργασιών που άπτονται της παρέμβασης δικαστικού επιμελητή, να γίνονται αποκλειστικά από τον όποιο οργανισμό απ’ ευθείας στον δικαστικό επιμελητή, χωρίς την μεσολάβηση τρίτου.

Εκτίμηση μου είναι, ότι μια τέτοια κινητικότητα από μεριάς  του κλάδου, στην χειρότερη περίπτωση θα κάνει τους μεν μειοδότες να αναδιπλωθούν, τους δε εντολείς να επανεξετάσουν την στάση τους απέναντι του, ενώ τον βάζει ξανά στο παιγνίδι, θεραπευμένο  ή έστω στην διαδικασία ανάρρωσης. Φυσικά πάντα υπάρχει η περίπτωση …να υποτροπιάσει …ο ασθενής.

Όμως… αν γίνει κάτι τέτοιο, η συνέχεια γράφεται …με ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΛΑΔΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ και ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ!