Από τις κουβέντες που γίνονται στα «περιστύλια», φαίνεται ότι είναι λίγοι οι συνάδελφοι, που έχουν καταλάβει τι ακριβώς παίχτηκε τον τελευταίο μήνα.
Αλλιώς δεν εξηγείται η επιμονή τους, να συζητούν συνεχώς, αποκλειστικά και μόνο για τις ΑΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ.
Λοιπόν! Για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, σας αποκαλύπτουμε πως όχι μόνο δεν ήταν εύκολη ή σίγουρη η έκδοση Προεδρικού Διατάγματος με στόχο την εξαίρεσή μας από τον ν.3919/2011 (απελευθέρωση), αλλά ήταν φοβερές και διαρκείς και μέχρι την τελευταία στιγμή, οι πιέσεις και η τρικλοποδιές από την Ένωση Τραπεζών και τα τσιράκια τους, που στόχευαν στην ακύρωση των όποιων υπέρ του κλάδου μας αποτελεσμάτων και πάντως την υπέρβαση της καταληκτικής ημερομηνίας 2ης ΙΟΥΛΙΟΥ 2011 (!)
Τι θα γινόταν όμως στις 3/7/2011 αν δεν είχε εκδοθεί το Π.Δ;
Μονολεκτικά: ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ του 2318/1995
Κάτι τέτοιο γενικά θα σήμαινε… επάγγελμα χωρίς καμιά ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΗ.
Αρχικά όποιος ήθελε, αρκεί να είχε τελειώσει το λύκειο και να είχε λευκό ποινικό μητρώο, θα πήγαινε στο Υπουργείο Δικαιοσύνης και θα ζητούσε να διοριστεί ως δικαστικός επιμελητής (όσο τραβηγμένο κι αν ακούγεται αυτό). Φυσικά όλοι, εδώ και δεκαετίες ασκούμενοι και αποτυχόντες στις εξετάσεις θα έκαναν το ίδιο. Το Υπουργείο φυσικά θα τους έδινε την απαραίτητη άδεια, χωρίς δεύτερη κουβέντα.
Η τοπική αρμοδιότητα θα είχε καταργηθεί. Ο όποιος συνάδελφος από το Α Πρωτοδικείο, θα μπορούσε να πάει στο Β για επιδόσεις ή εκτελέσεις.
Οι αμοιβές που ισχύουν σήμερα δεν θα ίσχυαν και θα καθορίζονταν πια ελεύθερα. Όλοι εδώ καταλαβαίνουμε τι θα γινόταν στην «αγορά» μας.
Τέλος θα ιδρύονταν ΚΕΦΑΛΑΙΟΥΧΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ «ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΕΠΙΜΕΛΗΤΩΝ» με συμμετοχή σε αυτές και παραγόντων της αγοράς, όπως τραπεζιτών, εισπρακτικών εταιρειών, μεσιτών, ασφαλιστών κ.α.
Κοντολογίς θα γινόταν το ίδιο που έγινε με τους ταξιτζήδες, τους εφημεριδοπώλες και άλλα 347 επαγγέλματα.
Οι συνάδελφοι των περιστυλίων, πρέπει να καταλάβουν πως το «δικό μας» Π.Δ. είναι το ΜΟΝΑΔΙΚΟ που εκδόθηκε (!) και αυτό έγινε με πολύμηνο διαρκή αγώνα όλων των μελών της Εκτελεστικής Γραμματείας (πλειοψηφίας και μειοψηφίας).
Η απελευθέρωση ή όχι του επαγγέλματος – λειτουργήματος δεν ήταν θέμα ιδεοληψιών, απόψεων ή καπελωμάτων, αλλά το κυρίαρχο ζήτημα κλαδικής επιβίωσης. Οι απόψεις λοιπόν όλων συνδικαλιστικών τάσεων, εξαντλούνταν σε ατέλειωτες συζητήσεις μέσα στην Ε.Γ. για να καταλήξουν μετά από αμοιβαίες υποχωρήσεις ( όχι σε ζητήματα αρχής), σε αποφάσεις ομόφωνες.
Γι αυτό και οι απώλειες σ’ αυτή την μάχη, για τον κλάδο ήταν ελάχιστες.
Όσο αφορά τώρα στις αστικές εταιρείες, θα πρέπει να γνωρίζετε πως και εκεί έγινε μάχη με τα συμφέροντα, προκειμένου να είναι εταιρείες ΑΜΙΓΩΣ δικαστικών επιμελητών.
Είναι περιττό να ειπωθεί για πολλοστή φορά, αλλά θα το ξαναπούμε : η ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ είναι εναντίον και απέναντι στις αστικές εταιρείες. Παλεύει χρόνια τώρα, για την ανάπτυξη του κλάδου σε ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ κατεύθυνση, κόντρα στους νόμους της αγοράς. Πρότεινε και επιμένει στην πρότασή της, τους ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ κατά Πρωτοδικείο. Η υλοποίησή τους θα βγάλει οριστικά τον κλάδο από την επαγγελματική κρίση της μειοδοσίας και του καπιταλιστικού ανταγωνισμού.
Δεν εθελοτυφλεί όμως κιόλας. Οι συνθήκες άλλαξαν, είμαστε στο 2011 και όχι στο 1995. Ο μεμονωμένος συνάδελφος αν επιμείνει να εργάζεται μοναχικά, σε λίγο θα είναι τόσο επαγγελματικά όσο και φορολογικά ΝΕΚΡΟΣ.
Αφού με το νέο Π.Δ. δίνεται η δυνατότητα ίδρυσης αστικών εταιρειών, χωρίς πολλές πολλές διαδικασίες και χωρίς αριθμητικούς περιορισμούς, ας φτιάξουμε λοιπόν μια μεγάλη…αστική εταιρεία (ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗ) με την ΙΣΟΤΙΜΗ συμμετοχή σε αυτήν των πολλών μαχόμενων αλλά και των νέων συναδέλφων.
Για να μη πέφτουν, οι ασθενείς οικονομικά συνάδελφοι, θύματα εκμετάλλευσης από κάποιους επιτήδειους μεγαλο επιμελητές.
Αν εμείς την ξεκινήσουμε αυτή την “ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗ“, εσείς θα υπογράψετε το καταστατικό μας ως ισότιμοι συνεταίροι;
Ας κρατήσουν λοιπόν “οι τύποι των περιστυλίων” τις δυνάμεις τους για τις επόμενες κλαδικές μάχες, οι οποίες είναι σίγουρο πως θα έρθουν. Όπως είναι σίγουρο πως θα είναι σκληρές και ίσως χρειαστεί να ματώσουμε .
Κι ας αφήσουν επιτέλους τη σπέκουλα.
Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα!
Γ.Χ
