Μετά την έκδοση του σχετικού Προεδρικού Διατάγματος που εξαιρεί από τα επαγγέλματα που άνοιξαν το δικό μας, αλλά και της ψήφισης των τροποποιήσεων του Κ.Πολ.Δ. στην κατεύθυνση των προτάσεών μας, ελπίζουμε όλοι να κατάλαβαν, ότι αυτό το αποτέλεσμα υπήρξε κατόπιν συντονισμένων αλλά και διαχρονικών ενεργειών, ολόκληρης της Εκτελεστικής Γραμματείας της ΟΔΕΕ (πλειοψηφίας και μειοψηφίας).
Εμείς φυσικά σαν ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ θα θέλαμε το αποτέλεσμα αυτό να ερχόταν με την συμμετοχή στη διαδικασία διεκδίκησης, ολόκληρου του κλάδου. Να γινόταν κοινωνός σε αυτόν τον αγώνα ο κάθε ένας συνάδελφος. Δεν είμαστε οπαδοί του συνδικαλισμού των “από πάνω”! Ο συνδικαλισμός της συμμετοχής, σε αντίθεση με εκείνον της ανάθεσης, είναι μία από τις κυρίαρχες διαφορές μας με τις υπόλοιπες παρατάξεις του χώρου μας. Είναι άλλο πράγμα ο συνδικαλισμός της συμμετοχής που στη φαρέτρα του έχει όλες τις μορφές του αγώνα, με απόλυτα δημοκρατικές διαδικασίες και άλλος ο συνδικαλισμός της ανάθεσης που καταλήγει σχεδόν πάντα σε “συνδικαλισμό lobby”. Όλα αυτά φυσικά τα έχουμε ξαναγράψει και τα έχουμε ξαναπεί.
Σε καμιά περίπτωση όμως δεν θα πρέπει να ισοπεδωθεί το εξαιρετικό για τον κλάδο μας αποτέλεσμα. Ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία του κλάδου εδώ και πολλά πολλά χρόνια.
Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια, η συνδικαλιστική αντιπαράθεση γίνεται στις Γενικές Συνελεύσεις των συλλόγων και στις Ολομέλειες της ΟΔΕΕ. Στις συνεδριάσεις της Εκτελεστικής Γραμματείας, έχουμε πια μάθει όλοι να συζητάμε! Μέσα από έντονες πολλές φορές (τις περισσότερες) αντιπαραθέσεις, ήρεμο διάλογο αλλά και φωνές, πολύωρες συνεδριάσεις, έρχεται, με αμοιβαίες υποχωρήσεις η σύνθεση των απόψεων που καταλήγει τις περισσότερες φορές σε ομόφωνες αποφάσεις. Αυτό είναι η μεγαλύτερη κατάκτηση του ανώτερου συνδικαλιστικού οργάνου των δικαστικών επιμελητών. Φυσικά εδώ μιλάμε για συνδικαλιστική τακτική και συντεχνιακές θέσεις όχι για πολιτικές αντιλήψεις και συνολικές στρατηγικές.
Η αντιπαράθεση για την αντιπαράθεση, μόνο και μόνο για να δείξει κάποιος πως υπάρχει, είναι αδιέξοδος δρόμος. Όποιος τον ακολούθησε απομονώθηκε πολύ γρήγορα από τη συνδικαλιστική βάση.
Τώρα που η σκόνη του ανοίγματος του επαγγέλματος καταλάγιασε, θα πρέπει εκτός των άλλων, να σας βάλουμε ένα προβληματισμό μας, για τον οποίο φυσικά δεν έχουμε το μονοπώλιο.
Όπως γνωρίζετε η Ένωση Ελληνικών Τραπεζών, είναι από τους μεγαλύτερους “εχθρούς” του κλάδου. Ανέκαθεν οι Τράπεζες ήθελαν να πληρώνουν ελάχιστες αμοιβές και να παράγεται όσο γίνεται μεγαλύτερη υπεραξία για λογαριασμό τους, από την παροχή της υπηρεσία μας. Βασικός καπιταλιστικός κανόνας ! Γι αυτό υπάρχει και σήμερα η μειοδοσία (ελπίζουμε να σταματήσει μετά τους πρώτους φορολογικούς ελέγχους), η πίεση για ενιαίες χαμηλές αμοιβές κ.α.
Η Ένωση των Τραπεζών λοιπόν, ήθελε την πλήρη απελευθέρωση του επαγγέλματός μας. Έκανε και εκείνη συντονισμένες κινήσεις. Άσχετο αν δεν της πέρασε. Σε αυτή τη φάση δεν έβαλε ζήτημα αμοιβών (αφού έτσι ή αλλιώς με τους ηλίθιους συναδέλφους που μειοδοτούν βρίσκει σχετική λύση). Έβαλε όμως επίσημα (με πρωτοκολλημένο έγγραφο της) θέμα κατάργησης της τοπικής αρμοδιότητας μας, για να μπορούν να εργάζονται οι Αθηναίοι και όχι μόνο “μειοδότες” στην περιφέρεια, αν προλαβαίναμε την έκδοση Προεδρικού Διατάγματος μέχρι τις 2-7-2011. Αν δεν προλαβαίναμε, θα ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΟΝΤΑΝ οριστικά και αμετάκλητα το επάγγελμα. Φυσικά καταβλήθηκε μεγάλη προσπάθεια από κάποιους (ποιους άραγε;) για να χάσει ο κλάδος την προθεσμία έκδοσης του Π.Δ. Μπήκαν πολλές τρικλοποδιές στο δρόμο μας.
Κατά την άποψή μου, (αυτοί οι κάποιοι) μας έβαλαν τρικλοποδιές και μας έστησαν παγίδες στην προσπάθειά τους, να παρασύρει τον κλάδο μας το ρέμα του Ν.3919/2011 και ένα από τα άρθρα του 2318/1995 που θα πήγαινε στο καλάθι των αχρήστων, θα ήταν και το άρθρο 41 παρ. 1 εδάφιο β, το οποίο αναφέρεται στο ασυμβίβαστο του δικαστικού επιμελητή να έχει έμμισθη υπηρεσία σε φυσικό ή νομικό πρόσωπο (βλέπε τράπεζα, ασφαλιστική, εισπρακτική κ.λ.π).
Μπορεί να φανταστεί κάποιος το λειτούργημά μας, χωρίς οργανικές θέσεις, χωρίς τοπική αρμοδιότητα και με έμμισθη σχέση (πάγια αντιμισθία) κάποιων συναδέλφων σε τράπεζες, εισπρακτικές και άλλες εταιρείες;
Εκατοντάδες συνάδελφοι, θα δούλευαν στις παρυφές των νομικών υπηρεσιών των Τραπεζικών Ιδρυμάτων και λοιπών εταιρειών, πραγματικά για ένα κομμάτι ψωμί. Εκατοντάδες επίσης θα έπαιρναν το δρόμο για την ανεργία, ενώ όσοι από τους υπόλοιπους κατάφερναν να παραμείνουν στο επάγγελμα, θα δούλευαν νυχθημερόν κυνηγώντας το δικόγραφο με το δίκαννο.
Γ.Χ.
