του Γιάννη Χαλκιαδάκη
Βρισκόμαστε σαν κλάδος σε τέλμα. Όπως φυσικά και ολόκληρη η κοινωνία. Καιρό τώρα, όπως φαίνεται, με ελάχιστες εξαιρέσεις, ο κάθε ένας συνάδελφος κοίταγε μονάχα την πάρτη του, αδιαφορώντας για τον άλλο, αλλά κυρίως αδιαφορώντας για την πηγή (λειτούργημα – επάγγελμα) που μας τρέφει όλους.
Από το λεξιλόγιο μας…απουσιάζει η λέξη αλληλεγγύη. Αυτό ακριβώς είναι που φέρνει το αποτέλεσμα, το οποίο βιώνουμε σχεδόν όλοι σήμερα.
Όσο αφορά στα συνδικαλιστικά όργανα του κλάδου; Αυτά δεν είχαν για χρόνια καμιά επαφή με την πραγματικότητα. Αδιαφορούσαν για το τι γινόταν δίπλα τους. Δεν μπορούσαν να φανταστούν, ότι όταν το μεροκάματο του εργαζόμενου μειωθεί, όταν η Διαβάστε τη συνέχεια…